ทำไม...ต้องเป็นสีม่วง? .. positive core discovery (1)


คุณภาพโอบล้อม..หลอมรวมเป็นหนึ่ง..ใส่ใจลึกซึ้ง..ความรัก ความดี ความงาม

                   "เขียนพันพรื่อ ?"

                   "อยากให้โรง'บาลเป็นพรื่อ ก็เขียนไปต๊ะ"

         บทสนทนาดังขึ้นจากลูกจ้างของโรงพยาบาลสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ  ฉันชะงักการจรดปากกาและหันไปมองนิดหนึ่ง ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจกับกระดาษชิ้นเล็กที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง  หลายคนในห้องรู้ว่าหลังจากที่ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลให้ทุกคนเขียนความคาดหวังที่มีต่อโรงพยาบาลเสร็จแล้ว วาระการประชุมประจำเดือนในวันนี้จะให้มีการโหวตเลือกสีประจำโรงพยาบาลกัน  

                  "เอ้า! ใครจะหาเสียง เชิญครับ"

       น้ำเสียงทุ้มดังขึ้นทำลายความเงียบ หลังจากที่หลายคนเริ่มขยับตัวเปลี่ยนท่า ปากกาหลายด้ามถูกทยอยวางบนโต๊ะเมื่อหน้าที่ของมันสิ้นสุดลง พร้อมกับเสียงพูดคุยเริ่มกระหึ่มดังทั่วห้อง ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆสองครั้ง  ปัดปอยผมสีน้ำตาลที่ตกมาปรกหน้าออกไปอย่างลวกๆ ก่อนจะรีบลุกจากเก้าอี้  

       "ขอเสนอสีม่วงค่ะ เพราะเป็นสีที่............." ฉันพร่ำพรรณนาถึงความดีงามของสีม่วงออกไปมากเท่าที่นึกออกได้ในตอนนั้น ก่อนจะนั่งลงเมื่อพูดจบ หลายคนหันมามองและยิ้มให้ ฉันเดาว่าเขาคงชอบสีม่วงเหมือนกัน  อีกหลากสีถูกยกมานำเสนอ "ชมพู" "ฟ้า" "ขาว"  "ส้ม"   ฉันนิ่งฟังพร้อมกับ นึกภาวนาในใจ  "เพี้ยง ! สีม่วง สีม่วง สีม่วงทีเถิ๊ด" เหลือบมองหน้าหมอเบนซ์ หมอฟันคนใหม่ ทันทีที่ได้ยินเขาลากเสียง "สีดำมมมมมมมมมมม"     

                  "โลโก้โรงพยาบาลสวยจังค่ะ ใครคิดคะเนี่ย" 

                  "สีประจำโรงพยาบาลหรือคะ พี่นึกว่ามีแบงค์.....มาเปิดแถวนี้ซะอีก"

                  "โรงพยาบาลสีสวยมากค่ะ"

                รอยยิ้มกระจ่างกว้างราวกับจะแย่งกันอวดฟันสีขาวของผู้เป็นเจ้าของ ทำหน้าที่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในทุกครั้งที่มีหน่วยงานภายนอกทั้งใกล้และไกลแวะเวียนมาเยี่ยมโรงพยาบาล และกลับไปพร้อมกับทิ้งคำถามให้เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลอย่างเราๆสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจทุกครั้ง ความภาคภูมิใจในสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลเอ่อท้นท่วมหัวใจเมื่อถูกเอ่ยถึง นึกไม่ถึงเลยว่าเพียงสี แค่สีเดียวที่เป็นฉันทามติของทุกคนในวันนั้น จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของทุกสิ่งทุกอย่างในโรงพยาบาลจนมาถึง ณ วันนี้ การยึดมั่นและรักในสีเดียวกัน ก่อเกิดเป็นความสามัคคี เป็นจุดแข็งที่นำไปสู่การพัฒนาคุณภาพอย่างไม่หยุดยั้ง มุมมองในการทำงานของเจ้าหน้าที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกห่อเหี่ยว ล้าหลังเหมือนเดินอยู่ท้ายขบวนของโรงพยาบาลในละแวกใกล้เคียงได้หายไปจากความรู้สึกของทุกคน  ต่างเต็มใจและยอมรับนโยบายการพัฒนาคุณภาพทุกรูปแบบที่ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลหยิบยกขึ้นมาประเด็นแล้วประเด็นเล่า  แววตาครุ่นคิด เครียด เหนื่อยล้า แปรเปลี่ยนเป็นเต้นระริกด้วยความดีใจทุกครั้งเมื่องานที่ทำลุล่วงไปได้ด้วยดี  เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลทุกคนในวันนี้ต่างก็พร้อมที่จะจับมือกันก้าวไปสู่วิสัยทัศน์ที่ว่า

     "โรงพยาบาลคุณภาพ ประชาชนประทับใจ"

                เพราะข้างนอกยังมีสายฝนโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายหรือเพราะเครื่องปรับอากาศตัวใหญ่ที่ติดอยู่หลังห้องเป่าลมออกมาตรงหน้า ทำให้ฉันต้องกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้นอีกนิด  ทว่าในใจนั้นเล่า กลับรู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก

                ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างห้องประชุม ผ่านตึก ER ห้องคลอด มองเลยถึงแทงค์น้ำที่ตั้งตระหง่านต้านแรงลมฝน ถัดไปก็เป็นหน่วยจ่ายกลางและโรงครัว ขอบใกล้หลังคาของอาคารทุกหลังถูกเดินเส้นด้วยแถบสีม่วง ตัดกับสีขาว สวยเด่นเป็นสง่า "สี่ปีแล้วสินะ"ฉันคิดและยิ้มให้กับตัวเองก่อนก้าวเท้าออกจากห้องประชุมโรงพยาบาลพะโต๊ะเป็นคนสุดท้าย

คุณภาพโอบล้อม  หลอมรวมเป็นหนึ่ง ใส่ใจลึกซึ้งความรัก..ความดี...ความงาม

(โลโก้ โรงพยาบาล)


               

คำสำคัญ (Tags): #การเริ่มต้น
หมายเลขบันทึก: 265722เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2009 15:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (34)

อ่านแล้วรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้น่าอยู่ อบอุ่นและ น่าค้นหา หากฉันเป็นคนอื่นที่ไม่รู้จักสถานที่แห่งนี้ฉันคงอยากมาเยี่ยมชมความสวยงามของสถานที่และบุคคลากรที่เป็นหนึ่งใจเดียวกัน เพราะเท่าที่ฉันเห็นประเทศไทยของเราในวันนี้มีแต่แบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งสีเป็นคนละสีกันหมดแล้ว ประเทศของเราก็เลยพัฒนาไปไม่ดีเท่าที่ควร ฉันโชคดีที่ได้อยู่ในโรงพยาบาลพะโต๊ะได้ทำงานที่นี่และได้ทำงานร่วมกับคนอื่นอีกหลายคนที่น่ารักและเป็นกันเอง ขอให้ม่วงขาวเป็นสื่อกลางของทุกคนที่พร้อมใจกันเป็นหนึ่งเดียวสามารถพัฒนาสถานที่แห่งนี้ให้มีศักยภาพที่ดีสวยงามทั้งสถานที่และจิตใจอย่างนี้ตลอดไปน่ะค่ะ

ตามคำขออาจารย์พอลล่าค่ะ

รออ่านเรื่องเล่าของ narrative รุ่น 1 นะคะ (ไม่นานเกินรอ)

แล้วติชมมือใหม่หัดเขียนด้วยนะคะ

...และ....

ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆค่ะ

จริงๆแล้วป้าอ้อนเองก็ไม่เห็นด้วยในตอนแรกนะคะ แต่จำเป็นต้องทำตามมติส่วนใหญ่เขาว่ามา ! เราก็ต้องว่าไปใช่ใหมค่ะ ได้แต่คัดค้านในใจว๊าย!ตั้งแต่เกิดมาป้าไม่เคยเห็นโรงพยาบาลสีม่วงเลย เคยเห็นแต่สีฟ้า สีเขียวอ่อน สีขาว หรือเหลืองอ่อนๆเท่านั้น สีม่วงเคยเห็นแต่ธนาคารไทยพานิชแหละค๊ะ นึกในใจ! สงสัยเราแก่แล้วยึดติดแต่ของเก่าๆไม่คิดนอกกรอบ เอาละว๊ะ ม่วงก็ม่วงทำงัยได้ หลังจากได้สีโรงพยาบาลแล้วสิ่งต่างๆก็เริ่มทยอยเปลี่ยนสี เริ่มตั้งแต่สีกีฬา, เสื้อ 5 ส.,หน้าปกเอกสารและจิปาถะ จนในที่สุดก็เปลี่ยนสีโครงสร้าง อาคาร ตึกทุกตึกเต็มไปด้วยสีม่วง- ขาว วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆความขัดแย้งในใจของป้าก็เริ่มลดลงๆๆๆจนในที่สุดก็ชอบสีม่วงไปเลยเออ! แปลกนะสีก็ซึมซาบเข้าจิตวิญญาณได้ ทุกวันตอนเช้าๆเดินผ่านหน้ารพ.หันไปดูสนามหญ้าสีเขียวตัดกับตัวอาคารม่วง-ขาวคุณเห๊ย !มันสวยงามจริงๆ ทุกคนที่ผ่านรพ.ของเราต่างๆพูดว่ารพ.พะโต๊ะน่าอยู่จริงๆ และทุกครั้งที่ได้ยินคนพูดชมทำให้คุณค่าของสีม่วงเพิ่มทวีคูณไปเรื่อยๆๆ

ป้าอ้อน

ไม่บอกไม่รู้นะคะว่าไม่ชอบ ม่วง

ก็เห็นตั้งแต่ สายคล้องป้ายชื่อ กระเป๋า รองเท้า ฯลฯ ของป้า ม่วงซะ

(แซวเล่นเด้อค่ะ)............แต่สุดท้ายก็ Love Love ใช่ม้า ฮิ..ฮิ.

สวัสดีครับ แหม..แค่เปิดตัวก็เยี่ยมแล้ว โลโก้สวยมากครับ..

ถ้ามีโอกาสไปแถวนั้นจะแวะไปเยี่ยมแน่นอนครับ

โรงพยาบาลพะโต๊ะ แม้ฟังชื่อแล้ว ดู..อยู่..ห่างไกล

แต่จริงแล้ว มันคือความน่าชื่นชมของเจ้าหน้าที่ ร.พ. และผู้ที่ผ่านมาพบเจอ

มีเสียงกระซิบว่า ขอรูปแทงค์น้ำ ที่ตระหง่านต้านแรงลมฝน

.......จัดให้ค่า......

แถมพ่วงอีกเล็กๆน้อยๆเด้อค้า

อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะพี่

รู้สึกดีใจมากที่เพื่อนเรามีความสามารถมากมายขนาดนี้ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอ

อ่านงานเขียนแล้วรู้สึกได้ว่า ร.พ.พะโต๊ะมีบุคลากรที่มีใจเป็นหนึ่งเดียว บรรยากาศในการทำงานดูอบอุ่น มีความสุขและนำพาองค์กรก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

ว่าแต่.....ยังไงก็อย่าหักโหมมากนักสัญญาที่ให้กับเราว่าจะมาเยี่ยมเราบ้างอย่าลืมซะล่ะ

พี่รู้สึกเหนื่อยเป็นบางครั้งแต่พี่ก็ภูมิใจในโรงพยาบาลเราจากโรงพยาบาลเล็ก เล็ก

ยังต่อสู้ผ่านขึ้น HA ขึ้น 2 และต้องผ่านขึ้น 3 ให้ได้ค่ะ

ผมอ่นแล้วหยากมาเที่ยว ร.พ. พะโต๊ะจังว่าสวยขนาดไหน

เพื่อนร่วมงาน

ขออย่าได้เป็นแค่เพื่อนร่วมงานในโรงบาลอย่างเดียวนะเจ้า...

เป็นเพื่อนร่วมงานเขียนดี..ดี อีกหนึ่งอย่างได้เก๊าะ.....

ขอบคุณพี่โด้..

เพื่อนร่วมรุ่น..นาแร...1

มาปักษ์ใต้เมื่อใด บอกกันนะคะ

ถ้ามีโอกาสจะแวะไปเยี่ยมที่ด่านซ้าย สู่เมืองเลยเจ้าคะ

ฮิ..ฮิ...อีกนานนนนนนนนนน.

วรรณ-รัตน์ เพื่อนรัก

เป็นกำลังใจตลอด ไม่เคยทิ้งกันเลยนะ

และ...อยากให้ตัวเองถ่ายทอดมาเหมือนกัน

ฮิ..ฮิ.มาช่วยกันเม้นท์งัย

ไม่ลืมสัญญา..ว่าจะไปเบตง

รอลูกปืนกะลูกระเบิดหมดแสนยานุภาพซะก่อน

เพี้ยง...ไม่นานเกินรอ

กำลังรอพลังจากพี่แหม่มและทุกคนในโรงพยาบาลค่ะ

ที่จะช่วยกันไปสู่ HA ขั้น 3 ....ไม่นานเกินรอ

บางเวลาเราเหนื่อยได้ แต่ อย่า ท้อนะคะ....

เป็นกำลังใจให้พี่แหม่มค่ะ...สู้..สู้

อ้าว! คุณประพันธ์

นึกว่าบ้านอยู่แถวนี้ซะอีก.... 5555....

ถ้าไม่ใช่ รพ.พะโต๊ะ ยินดีต้อนรับค่ะ

  • แวะมาเยี่ยมครับพี่อัจ
  • อ่านแล้วก็ยิ้มยิ้ม ครับ
  • ทำให้ทราบความหมาย และเบื้องหลังความคิด โลโก้ รพ.พะโต๊ะ ได้อย่างยอดเยี่ยม เห็นภาพเลยครับ
  • ผมเองแม้จะไม่ได้ทำงานที่ รพ. แต่เวลาไปที่ไหนก็มักจะได้ยินคนพูดถึง รพ.พะโต๊ะ อยู่เสมอๆ ครับ ...ฝากบอกว่า รพ.พะโต๊ะ สวยจัง
  • ยินดีด้วยครับ

แท้ง กิ้ว หลายเด้อ..น้องฮอสคนเก่งของพี่

แวะเวียนมาให้กำลังใจกันแบบนี้..พี่เขียนออกทุกวันแน่

ไม่ต้องบิ้วด์กันเลยทีเดียว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ..และ..มาอ่านอีกนะ

กำลังรอฤกษ์ลงเรื่องที่ 2 coming soon!!!!!!!!!

ผมคนชุมพรและมีสวนอยู่ที่พะโต๊ะด้วยครับ(ตัวอยู่ กทม) แต่ไม่ยักกะรู้ว่ามีโรงพยาบาลสวยงาม น่าพักผ่อน ชื่นชมในการร่วมแรงร่วมใจของเจ้าหน้าที่ทุกคน

สวัสดีค่ะ คุณ pan

กลับมาเยี่ยมบ้านครั้งหน้า แวะมาเยี่ยมเยียนโรงพยาบาลนะคะ

(มาแบบสุขภาพดีนะคะ...อิอิ)

เพราะถ้าปวดเมื่อยจากงานหรือกิจกรรมในสวนล่ะก้อ...เชิญ

เข้ามารับบริการนวดแผนไทยที่อาคารยอดพินิจ..สปาเปิดใหม่ราว 2 เดือน

สุดอลังการด้วยบรรยากาศไทยๆค้า.........

ยินดีกับคำชมเชยที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างมากมาย พี่นกรออ่านกอ่านเรื่ืองที่ 2 อยู่นะ

เป็นคนหนึ่งที่ชอบสีม่วงมากๆๆๆๆๆๆ

เป็นกำลังจัยให้นะ

ขอบคุณพี่นกค่ะ.. รักนะ  จุ๊บ จุ๊บ...อิอิ

  • สวัสดีค่ะ...
  • บ้านลูกอม..ชื่อนี่ลูกพี่ชอบ
  • ขอบคุณนะคะ

ตอนแรกก็ไม่ชอบสีม่วง กลัวว่า จะเป็นแม่หม้าย (แต่น้องยังไม่ได้แต่งงานเลย )แต่เขาเลือกกัน เอาก็เอาลองดู เมื่อก่อนไม่แตะเลยสีม่วง แต่ตอนนี้อะไรก็สีม่วง สีม่วงมาแรงจริงๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้เลือดของชาวรพ.พะโต๊ะสีม่วงรึเปล่านะ

ทุกอย่างคือสี่งที่กำหนดไว้แล้ว. ไม่ใช่จะชอบแต่ก็ไม่เสียหายอะไรที่จะใส่สีม่วงถ้าจะทำหั้ยมันเป็น uniformเดียวกัน.

มั่นใจทุกครั้งที่บอกว่าทำงานโรงพยาบาลพะโต๊ะ. เพราะเรามีอะไรที่น่าค้นหาแต่สิ่งที่ดีๆตลอดเวลา.

ชอบจังอ่านแล้วอยากมาเที่ยวร.พ. พะโต๊ะครับ ผมจะมาเที่ยวล่อง แพปิดอำเภอพะโต๊ะกินฟรีพร้อมไปเลยว่าร.พ.พะโต๊ะสวยขนาดไหน

สีม่วงมาแรงจริงๆ ด้วยค่ะน้องมด

ขอบคุณนะคะ..คนใกล้ไม่โสด อิอิ

ทุกอย่างคือสี่งที่กำหนดไว้แล้ว. ....ชอบคำนี่ค่ะคุณ aoy

ดีใจนะคะที่ มั่นใจทุกครั้งที่บอกว่าทำงานโรงพยาบาลพะโต๊ะ. เพราะเรามีอะไรที่น่าค้นหาแต่สิ่งที่ดีๆตลอดเวลา.

ขอบคุณนะคะ

ตกลงชอบโรงพยาบาลหรือชอบกินฟรีค่ะ...ไฮเตอร์ อิอิ

ขอบคุณนะคะ

สวัสดีครับน้อง สีม่วงเป็นสีที่สวยงามและเด่นชัดในเมื่อได้มอง ในมื่อสียังมองเด่นชัดแล้วงานในโรงพยาบาลก็ต้องแจ๋วชิครับ

ก็ต้องขอขอบคุณ หมอกอล์ฟ และน้องอัจ ที่ทำให้พะโต๊ะมีวันนี้ ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท