บทกลอน Valentine

บทกลอนฉลองเทศกาล Valentine จ้า

กุหลาบสวยบานสะพรั่งริมทางเท้า
คนรุมล้อมอยากเด็ดเอา..เป็นเจ้าของ
เมื่อบาดโดนคมหนามเข้า..จึงเฝ้ามอง
เหลือเพียงกองกลีบช้ำช้ำ..ในกำมือ

อย่าให้รักต้องช้ำชอก..เหมือนดอกไม้
ความรัก"คือการให้"..มิใช่หรือ?
ดอกไม้งามสมดังคำ..ที่ร่ำลือ
จึงแย่งยื้อตีกรอบ..แล้วครอบครอง

เพราะความรักงดงาม..ด้วยความหมาย
แต่มิใช่..ยินดีมีเจ้าของ
ดอกไม้ย่อมอยากงดงาม..ตามครรลอง
ไยจะต้องเด็ดมาถือ..ในมือคน

อ้างเพราะรักด้วยอยากได้..ดอกไม้บาน
ละกิ่งก้านอำลา..มาจากต้น
ห่างผืนดินขาดน้ำ..ต้องจำทน
เพียงเพื่อยล..ความงาม..แค่ข้ามคืน

หากวันนี้หัวใจยังไร้รัก
เพียงรู้จักเปิดใจ..ให้ผู้อื่น
หากรักแล้ว..ไม่ได้รับรักกลับคืน
มีจุดยืนเตือนตัวเรา..ให้เข้าใจ

"รักย่อมยังคงอยู่..กับผู้รัก"
และรู้จักเรียนรู้..เป็นผู้ให้
เมื่อรักแล้วอย่าตีกรอบ..ครอบครองใคร
ปล่อยดอกไม้ผลิงาม..ตามแบบเดิม

***************************

นั่งคิดบทกลอนนี้บนรถเมล์ขณะกลับบ้าน

เห็นคนขายดอกกุหลาบในเทศกาลวาเลนไทน์เต็มไปหมด

เอ๊ะตัวเราเองก็เกิดวันวาเลนไทน์  แล้วก็เกิดความคิดว่า

ถ้าเราเด็ดดอกไม้มาไว้กับตัวเรา มันจะมีความสุขยาวนานแค่ไหนกันนะ

หรือถ้าปล่อยมันเอาไว้แบบนั้น จะดีกว่าหรือเปล่า..จนได้ออกมาเป็นกลอนบทนี้ค่ะ

ตาล