เมื่อจิตสงบจะเกิดสมาธิแน่วแน่สามารถรวมพลังจิตซึ่งมักจะกระจายระส่ำระสายให้รวมเข้มมุ่งจดจ่อเพ่งอยู่ที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเป็นการรวบรวมพลังจิตทำให้จิตใช้ความสามารถของจิตได้เต็มที่ในการคิด การตัดสินใจในการทำงานทำสิ่งต่างๆเช่นเดียวกันกับการรวมพลังงานแสงที่แผ่กว้างออกมาจากสิ่งหนึ่งเช่นแสงแดดจากดวงอาทิตย์โดยใช้เลนส์รวมแสง ยิ่งแสงถูกรวมเป็นจุดเล็กลงเท่าใดก็จะยิ่งสว่างเข้มและร้อนมากขึ้นจนสามารถเผาวัตถุให้ลุกเป็นไฟได้ เมื่อความร้อนของแสงที่จุดรวมแสงนั้นใก้ลเคียงหรือมากกว่าอุณหภูมิติดไฟของวัตถุนั้น ความสามารถของจิตจะเพิ่มมากขึ้นได้จากการฝึกปฏิบัติสมาธิด้วยวิธีการต่างๆเมื่อความสามารถของจิตมากถึงขีดหนึ่งจะเรียกว่าจิตมี "อภินิหาร"