สุขทุกข์อยู่ที่ใจ

หาที่อยู่ของทุกข์ให้เจอ

กิระ  ดังได้สดับมา

                        ยายคนหนึ่งอยู่กับหลานชายซึ่งทำงานธนาคาร  อยู่มาคืนหนึ่งหลานมีท่าทางหงุดหงิดไม่สบายใจ้ดวเรื่องอะไรสักอย่างจึงออกจากบ้านไปแต่หัวค่ำโดยบอกยายว่าจะไปดูหนัง  ยายก็ไม่ว่าอะไร  หลายชั่วโมงผ่านไป ยายกะว่าหนังเลิกเเล้วเเละหลานคงกำลังกลับจึงออกจากบ้านไปยืนคอยหลานอยู่ที่เสาไฟฟ้าข้างถนนที่มีเเสงสว่าง  เมื่อหลานเดินมาจึงทำท่าก้มหาะไรสักอย่างหนึ่งอยู่  หลานเห็นยายจึงทักขึ้นว่า

              "อ้าวยาย  ออกมาหาอะไรอยู่น่ะ"

              "ยายกำลังหาเข็มน่ะหลาน"

              หลานจึงช่วยยายหาเข็ม  หาไปพักใหญ่ไม่พบ จึงถามยายว่า  "ยายนึกดูให้ดี ๆ นะว่ายายทำเข็มตกไว้ตรงนี้หรือเปล่า  หรือยายไปเก็บไว้ที่ไหนเเล้วลืมไป"

               ยายตอบว่า "ไม่ลืมหรอก  ยายเก็บไว้ที่ห้องนอน  แต่พอดีไฟมันดับมองไม่เห็น  จึงออกมาหาที่ถนนซึ่งมีไปส่อง"

               หลานจึงคิดว่ายายของเราถ้าจะเพี้ยนไปเเล้ว  เก็บเข็มไว้ที่บ้าน  แต่ากลับมาหาที่ถนน  จึงบอกยายว่า " โธ่ยาย  ยายเก็็บไว้ที่หน้งนอนก็ต้องไปหาที่ห้องนอนสิ  มาหาข้างถนนจะเจอได้อย่างไร"

               ยายก็ย้อนถามหลานว่า  "เอ็งไปไหนมา"

               "ผมไปดูหนังมา  วันนี้ไม่สบายใจ  ถูกผู้จัดกาีรดุเอาว่าทำงานไม่เรียบร้อย  ทำให้ต้องเสียเวลามารื้อของตรวจกันใหม่  ไปดูหนังจะได้คลายเครียด  จะได้สบายใจ" หลานตอบ

               ยายได้ทีจึงบอกว่า  " หลานเอ๊ย  อันความสุขความทุกข์น่ะมันเกิดที่ใจ  ต้องหามันที่ใจ  เวลาเรามีความทุกข์ไม่สบายใจ  เเสดงว่าตอนนั้นความสุขมันหายไปจากใจเรา  เมื่อต้องการให้ความสุขกลับมา ก็ต้องหาที่ใจน่เเหละ  ก็เหมือนอย่างที่หลานพูดว่ายายเก็บเข็มไว้ที่ห้องก็ต้องไปหาที่ห้อง  มาหาที่ถนนจะเจอที่ไหนนั่นเเหละ ก็เมื่อความสุขมันหายไปจากใจ  ก็ต้องหาความสุขจากใจ  ไปหาที่โรงหนังมันจะไปเจอความสุขได้อย่างไร  อย่างดีก็ทำให้สบายไปชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น"  หลานเลยนิ่งอึ้งไป.

ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้...

               อันความสุขความทุกข์อยู่ที่ใจเราเเละมีเหตุมีต้นตอให้เกิน  โดยเฉพาะความทุกข์ซึ่งออกมาในรูปควมไม่สบายใจความเครียด  ความวิตกกับวล  ความฟุ้งซ่าน  ความหดหู่ท้อแท้  ล้วนมีเหตุให้เกิดทั้งสิ้น  เมื่อมันเกินก็ทำให้ความสุขหมดไป  เมื่อต้องการความสุขกลับคืนก็ต้องหาความสุขที่ใจเรา  มันไม่ได้หนีไปไหน  แต่ซ่อนอยู่ในใจในตัวเรานี่เอง  หาให้พบหาให้ถูกก็จะได้ความสุขกลับมา มิใช่ไปหาที่อื่นหรือหาด้วยการกระทำที่ผิดทางซึ่งเป็นการหาความสุขนอกตัว เมื่อทำอย่างนั้นแทนที่จะพบความสุขข้างนอกกลับเพิ่มทุกข์เพิ่มปัญหามากขึ้น  ทำให้ยุ่งเหยิงมากขึ้นจนสางไม่ออกแก้ไม่ได้  ในเรื่องนี้เขามีทางแก้ปัญหา  มีวิธีหาวิธีเรียกความสุขกลับคืนมาในทางที่ถูกอย่งเเล้ว โดยเริ่มที่ใจก่อน  กล่าวคือ  ต้องปล่อยวางให้ได้  ทำใจให้ได้  ปรับตัวให้ได้  หยุดใจให้ได้  เพราะทุกข์ส่วนใหญ่เกิดจากการปล่อยวางไมไ่ด้  ทำใจไมไ่ด้  ปรับตัวไม่ได้ หยุดไม่ได้  ทั้งสิ้น....

 ***อ่านเเล้วช่วยเเสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ....