ข้อคิิดเรื่องกบ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....
อันความอยากเช่น อยากได้ อยากมี อยากเป็น ที่ภาษาพระเรียกว่าตัณหานั้นไม่มีขอบเขต ไม่มีจุดจบ หาฝั่งไม่เจอ เพราะเป็นเรื่องของใจ ใจจึงคิดอยากเรีอยไป นี่เป็นธรรมดาถ้าหากรู้เท่าท้ันไม่หลงละเมอไปกับตัณหาที่เกิดขึ้นก็ขะไม่เดือดร้อนอะไรมาก หากปล่อยให้มันมีอำนาจเหนือใจเหนือีวามรู้สึกก็จะยุ่งวุ่นวายไม่เลิก อันที่จริงความอยากนั้นเกิดจากความหิวเเละความรู้ไม่จริง คิดแต่เพียงว่าที่ตัวเองเป็นหรือที่ตัวมีนั้นไม่ดี ยังไม่สบูรณ์เเบบ สู้เป็นอยา่งนั้นไม่ได้ สู้มีอย่างนี้ไม่ได้ แต่ถ้ารู้ีความจริงว่าไม่่ว่าอะไรล้วนมีดีเเละมีเสีย ล้วนมีจ้อดีข้อด้อยอยู่ในตัวทั้งสิ้น ไม่มีอะไรดีอย่างเดียวหรือเสียอย่างเดียว ก็จะผ่นเพลาความอยากลงได้ เเละหากยอมรับภาวะที่ตัวเองเป็นอยู่เเละพยายามพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ก็ย่อมประจักษ์ว่าเป็นอะไรก็สู้เป็นตัวเราเเละเป็นตัวของตัวเองไม่ได้เลย......
ความเห็น (1)
มันเป็นเช่นนี้เอง มีต่อยอดมานี่เอง
สวัสดีคับ อิอิ