เล่าภาพ(1)


มันคือความเปลี่ยนแปลงที่เรายินดีจะรับมันด้วยความเต็มใจ...?

ถ่ายเมื่อสิงหา51

     เมื่อย้อนไปถึงสมัยที่ยังเป็นนักเรียนมัธยมกัน  เชื่อว่าหลายต่อหลายคนคงเคยได้อ่านหนังสือเรื่อง  "ผู้ใหญ่ลีกับนางมา"  นวนิยายเรื่องดังของคุณกาญจนา  นาคนันท์  ยิ่งได้อ่านยิ่งมองเห็นภาพความงดงามของท้องทุ่งรังสิต อันเป็นเรื่องราวของตัวละครที่ชื่อผู้ใหญ่ลี  และ  นางมา

     "แล้วภาพความงามเล่านั้นยังคงเหลืออยู่มาจนถึงปัจจุบันหรือเปล่า?"  คำถามนี้คงไม่จำเป็นต้องตอบ  หากแต่สามารถสัมผัสได้ด้วยตัวเอง

     เช่นกัน  แม้ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า  ณ  ทุ่งรังสิตยามอาทิตย์อัสดง  เป็นภาพที่ชินตาและคุ้นเคยเป็นอย่างดี  แต่ในภาพนี้แตกต่างกับความงดงามจากในนวนิยายโดยสิ้นเชิง - - ภาพนกกาที่กำลังบินกลับรังบัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นภาพเสาไฟฟ้าและสายไฟที่ระโยงระยางอยู่เต็มท้องฟ้าแทน - -  มันคือความเปลี่ยนแปลงที่เรายินดีจะรับมันด้วยความเต็มใจ...?

ดูภาพขยายได้จาก  : 

http://gotoknow.org/file/soysang/08-51-3.jpg  

(ถ่ายเองเมื่อ 3  สิงหาคม  2551)

คำสำคัญ (Tags): #อาทิตย์อัสดง
หมายเลขบันทึก: 258670เขียนเมื่อ 1 พฤษภาคม 2009 23:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 18:48 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

ภาพขยายดูได้จากลิ้งค์

http://gotoknow.org/file/soysang/08-51-3.jpg

เป็นภาพที่ถ่ายไว้เมื่อ 3 สิงหาคม 2551

  • ตามมาทักทายคุณครู
  • มาเขียนบ่อยๆๆนะครับ
  • เอามาฝาก

ขอบคุณค่ะเข้ามาเป็นคนแรกเลยนะค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ
  • มีสุขทุกวันค่ะ

สวัสดีครับ

เคยอ่านเรื่องนี้นาน.น..มากแล้วครับ แต่ยังจำบรรยากาศในหนังสือได้ดี ความเป็นผู้ใหญ่ของผู้ใหญ่ลีนวัต และมาลินีสาวในเมืองที่สุดท้ายก็หลงรักท้องทุ่ง เป็นนิยายที่น่ารักและสนุก...................................

น่าเสียดายเรารับเอาความศิวิไลย์เข้ามามากและเร็วเกินไป ไม่ใช่แค่ทุ่งรังสิตที่กำลังถูกความเป็นทุนนิยมกลืนกิน แม้ผมจะรู้สึกต่อต้านและคัดค้านแต่ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องยินดีรับมันด้วยความเต็มใจ(หรือไม่ก็ตาม)

ขอบคุณครับกับการช่วยรำลึกอดีต

ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ

แล้วก็ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ

ทุนนิยมเป็นความนิยมของนายทุนที่ผลของทุนทั้งหลายต้องคอยรับกรรมเป็นความเสื่อมหรือเป็นความศิวิไลซ์ของสังคมก็ไม่สามารถตอบได้...แต่มันเป็นสิ่งที่อดีตทุกคนอ้าแขนรับมัน แต่ปัจจุบันเป็นสิ่งที่หลายคนต้องรับมันค่ะ

หนูอยู่ใต้ค่ะ

แต่เคยไปรังสิตหลายครั้ง

ทุกครั้งก็จะเห็นป่าคอนกรีตเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ท้องทุ่งกลับน้อยลง ๆ

เวลามองจากในรถหนูรู้สึกขัดหูขัดตากับเสาไฟฟ้าหลายครั้งก็ลองจินตนาการ

ลบเสาออกดูเล่น ๆ ว่าจะสวยแค่ไหน

ไม่ว่าปัจจุบันจะเป็นอย่างไร แต่ภาพในอดีตก็ยังคงงดงามได้เสมอในใจเรา

และเราก็สามารถเห็นภาพนั้นได้ทุกเวลาที่เราอยากเห็นเมื่อคิดถึงมัน

แม้แต่เส้นทางระหว่างรังสิตไปจนถึงเขตสิ้นสุดจังหวัดปทุมธานีที่คลอง15 ถ้าใครได้ผ่านไปจะพบห้างสรรพสินค้าถึง 3 แห่งอยู่ระหว่างทาง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท