แตงไทย
นฤมล ชื่อเล่น "แตงไทย" (สำหรับครอบครัว), "แตงอ่อน" (สำหรับเพื่อนๆ), "I tang" (สำหรับพี่ๆ ทั้งหลาย) จันทรศรี

จดหมายจากเพื่อนครู (ครูไก่)


 

                       

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานฐานข้อมูล 
เว็บศูนย์รวม "สถาบันโยคะวิชาการ"
(เข้าสู่หน้าเว็บไซด์ที่นี่ค่ะ)


 

เที่ยวหลวงพระบาง - ครูไก่

ครูไก่
โยคะสารัตถะ ฉ.; เม.ย.'๕๒

สวัสดีค่ะ พี่ๆ ทุกคน

เพิ่งกลับมาจากหลวงพระบาง ได้สองวันแล้วค่ะ ไปลาวคราวนี้ไก่ได้อาหารสมองมาคิดอีกเพียบ ไก่นั่งรถไฟไปเชียงใหม่ แล้วก็เที่ยวที่เชียงใหม่สองวัน แล้วก็นั่งรถประจำทาง 7 ชั่วโมงจากเชียงใหม่ไปเชียงของ จากเชียงของตอนแรกตั้งใจว่าจะพักค้างแค่คืนเดียว แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะอยู่ต่ออีกวัน ก่อนจะข้ามฝั่งโขงไปลาวที่ห้วยทราย แล้วนั่งเรือช้า 7 ชั่วโมงไปปากเบง เมืองเล็กที่มีประชากรรวมกันทั้งหมู่บ้านไม่น่าจะเกิน 150 ครัวเรือน จะมีไฟฟ้าใช้ตั้งแต่ 6 โมงเช้าถึงห้าทุ่มเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้นก็นั่งเรือต่ออีก 7 ชั่วโมงไปหลวงพระบาง นั่งไปก็มองอะไร คิดอะไรไป จังหวะมันของชีวิตสองข้างทางมันค่อยๆ เปลี่ยนจนเรารู้สึกได้ค่ะ เราชินกับความสะดวกสบายไปไหนมาไหนก็นั่งเครื่องบินกทม - เชียงใหม่ ชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้ว มีไฟฟ้า น้ำประปา เครื่องปรับอากาศ รถยนต์ มือถือ ทำให้จังหวะชีวิตเราเร็วขึ้นโดยที่เราไม่ทันได้รับรู้ เรามีความอดทนในการรอคอยน้อยลง เราโกรธง่ายขึ้น ปล่อยให้ตัวเองเป็นทาสของอะไรต่างๆ นาๆ มากมาย ติดละคร ติดทีวี ติดชอปปิ้งห้างสรรพสินค้า และอื่นๆ จนทำให้เราลืมไปว่า ทั้งหลายทั้งปวงเป็นเพียงแค่เครื่องอำนวยความสะดวกที่บางครั้งออกจะมากไปแล้วด้วยซ้ำ 

ทั้งรถไฟ รถประจำทาง และเรือ รวมไปถึงวิถีชีวิตแบบเดินช้าของคนลาว ทำให้ไก่ได้ใช้เวลากับกับตัวเองและสิ่งต่างรอบตัวมากขึ้น เห็นความงามของชีวิตมากขึ้น นอกจากเรื่องไฟฟ้าที่ปากเบงแล้ว ที่หลวงพระบางเอง แม้จะเป็นเมืองหลวงเก่า มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยือนมากมาย แต่วิถีชีวิตแบบลาวก็หาดูได้อย่างดื่นดาษ แม้สาวลาวจะหันมานุ่งยีนส์แทนซิ่นบ้าง แม้จะขับ fino แทนการปั่นจักรยานบ้าง แต่คนลาวนับได้ว่ามีความสามารถที่จะดูแลวัฒนธรรมของตัวเองไม่ให้ไหลไปตามคลื่นอิทธิพลของตะวันตกที่ถาโถมไปทั่วโลกนั่น กลืนกินอย่างง่ายดาย ในตลาดเช้ายังมีร้านขายฟืนเพื่อใช้หุงหาอาหาร ยังมีร้านขายหมี่ห่อใบตอง นาฬิกายังไม่เป็นเรื่องทั่วไปนัก (ไก่เองก็ไม่ใส่นาฬิกาข้อมือ เพราะแอบเชื่อในใจว่า นาฬิกาไม่ได้เป็นเรื่องจำเป็นในการใช้ชีวิตบางรูปแบบ เลยแอบถูกใจมาก)

ไปลาวคราวนี้ได้อาหารสมองกลับมาเพียบ เห็นอะไรชัดเจนขึ้นอีกเยอะ ถอดเปลือก"โลก"ไปได้อีกชั้น เห็นแล้วยังแอบคิดถึงโยคะนอกเสื่อ แม้คนลาวอาจไม่รู้จักอาสนะ แต่ไก่มั่นใจว่าหากคุยกันเรื่องการมีสติรับรู้อยู่กับตัว ไก่คิดว่าเค้าอาจเป็นครูที่ดีของเราได้นะค่ะ


รักและเคารพทุกคนค่ะ
ไก่

 


 

มูลนิธิหมอชาวบ้าน
2220/101 ซอยรามคำแหง 36/1  ถนนรามคำแหง  แขวงหัวหมาก  เขตบางกะปิ  กรุงเทพฯ  10240  
โทรศัพท์  02-732-2016 - 17, โทรสาร 02-732-2811 มือถือ 081-401-7744 ; 
E-mail: [email protected] ; www.thaiyogainstitute.com

 


หมายเลขบันทึก: 257314เขียนเมื่อ 25 เมษายน 2009 14:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท