"ธรรมะ" วาทกรรม "ชีวิต"...

เมื่อชีวิตต้องก้าวเดินบางครั้งก็เพลิดเพลินแต่หลายครั้งต้องขื่นขม ชีวิตนี้ก้าวเดินไปเหมือนลอยลม ผสมผสานทุกย่างก้าวด้วย "วาทกรรม..."

วาทกรรมชีวิต หลายชีวิตถูกเรียงร้อยด้วยหนังสือ นิยาย ละคร สารคดี ข่าวการเมือง ข่าวสังคม ข่าวบันเทิง ข่าวอาชกรรม ที่สารถูกสื่อออกมาผ่านหู ผ่านสายตา แล้วนำพาเข้าสู่ใจ

เรารับรู้สารใดแล้วนำมาใช้เป็นหลัก เป็นแนว เป็น "วาทกรรม" คือแนวทางที่นำชักนำชีวิต ชีวิตก็ย่อมเป็นเช่นนั้น

ชีวิตนี้หากใช้นิยายเป็นวาทกรรม ชีวิตก็จักต้องเป็นดั่ง "นิยาย"

ชีวิตนี้หากใช้ "ธรรมะ" เป็นวาทกรรม ชีวิตก็จักต้องเป็นดั่ง "ธรรมะ"

"ธรรมะคือชีวิต ชีวิตเป็นธรรมะ"

การเรียนธรรม การฟังธรรม การรู้ธรรม และน้อมนำมาเป็นวาทกรรมของชีวิต ชีวิตย่อมไม่ลื่น หลง ไหล ไปในทางเสื่อม

เมื่อต้องก้าวเดิน ก็จะไม่เพลิดเพลินไปในโลกียารมณ์

เมื่อฟังธรรม จิตนี้จักน้อมนำเป็นไปแนวทาง เป็นลู่ทาง เป็นหนทางทั้งที่สุข ทั้งที่ทุกข์

เปอร์เซ็นต์แห่งวาทกรรม ถ้านิยายมีมาก ชีวิตย่อมทุกข์

เปอร์เซ็นต์แห่งวาทกรรม ถ้าธรรมะมีมาก ชีวิตย่อมสุข และย่อมเป็น "สุขที่เที่ยงแท้..."

วาทกรรมชีวิต จะเป็นสิ่งที่เข้าไปพัฒนา "จิตเดิมแท้"

หากนิยายมีมากก็เปรียบเสมือนเมฆหมอกที่จะเข้าไปปกคลุมจิตเดิมแท้

หากธรรมะมีมากก็เปรียบเสมือนน้ำที่จะไปชำระล้างเมฆหมอกแห่งความโสมมที่ปกคลุมจิตเดิมแท้นั้น

หากละเสียได้ซึ่งหนัง ละคร ทีวี วิทยุ การฟังเพลง วาทกรรมที่พาชีวิตให้หลงผิดเหล่านี้จะหายไปจากชีวิตเราได้อย่างมาก

หากเพิ่มได้ซึ่ง "ธรรมะ" ด้วยการฟังก็ดี การอ่านก็ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "การปฏิบัติ" ชีวิตนี้จะก้าวเดินไปอย่างถูกต้อง ไม่สูญสิ้นเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ "ไม่หลงทาง"

น้อมนำธรรมะเป็นวาทกรรมแห่งชีวิต

ชีวิตนี้จะ "ศานติสุข"

"ศานติสุขด้วยความสงบ"

วาทกรรมธรรมะ เป็นวาทกรรมแห่งความสงบ

"นตฺถิ สนฺติ ปรมํ สุขํ" ความสุขใดจะอยู่ความสงบนั้นไม่มี