6 มกราคม 2552
ใคร ๆ ก็ปรารถนารับฟังข่าวดี ยิ่งเริ่มต้นปีใหม่ด้วยแล้ว การรับฟังสิ่งที่ดี ๆ ก็จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีต่อไปในวันข้างหน้า ผมได้รับข่าวดีจากจังหวัดระนอง คุณมาอ่านพร้อม ๆ กับผมนะครับ
คุณอ่านอย่างละเอียดไปอีก 2 รอบ จินตนาการไปต่าง ๆ นานา เปี่ยมรอยยิ้มที่เห็นแววชัยชนะของมะเฮตีไท้ซาน คุณหลับตาลงและเปิดตาขึ้นพร้อมกับอ่านเรื่องราวของผมต่อไป ว่า
ในวันนั้นน้องมะเฮตีไท้ซานยังไม่ได้รับสูติบัตรครับ เนื่องจากระบบคอมพิวเตอร์ของประเทศเรายังไม่เรียบร้อย แต่สำหรับผมแล้ว ผมยังหวั่นใจว่าระบบคอมพิวเตอร์จะไม่มีวันสำเร็จทันภายใน 90 วัน นับแต่วันคริสต์มาสนั้นแน่เลย
ความหวั่นใจนั้นก็คือความไม่เชื่อมั่น ความกังวลใจว่าน้องมะเฮตีไท้ซานถูกดึงเกมเอาไว้ให้มีวันเวลาไม่สิ้นสุดตลอดกาล แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เตรียมการณ์เอาไว้ว่าหากพ้นระยะเวลา 90 วัน นับแต่วันคริสต์มาสแล้ว น้องมะเฮตีไท้ซานยังมิได้รับสูติบัตร ผมก็คงจะต้องดำเนินกระบวนการขั้นตอนตามกฎหมายต่อไป มิเช่นนั้นเธออาจเสียสิทธิการได้รับสูติบัตรไปชั่วนิรันดร์ ไปกับการรอคอยสูติบัตรที่ไม่รู้วันมาถึง ซึ่งก็คือความละอ่อน ผิดพลาดของผมที่การไม่พิทักษ์สิทธิให้แก่เด็กทารกตัวน้อย ๆ ที่ตนช่วยมาโดยตลอด
ระยะเวลา 90 วัน หรือ 3 เดือน ข้างต้นนั้นผมคิดเอาเองว่าน่าจะใช้เป็นมาตรฐานให้หน่วยงานของรัฐปฏิบัติหน้าที่แล้วเสร็จ ภายในระยะเวลาดังกล่าวได้ หากพ้นกว่านี้ไปก็ถือว่าล่าช้า
แต่แล้วฟ้าก็มาโปรดความหวั่นใจ ว่าเป็นการเล่นเกมดึงเวลาไม่ให้มีจุดจบ ก็หายไปในอีก 2 เดือนถัดไปข้างหน้า หลักการตามกฎหมายปฏิบัติ เห็นเป็นรูปธรรมได้อย่างชัดเจน ซึ่งผมจะมาแย้มพรายอีก 2 เดือนข้างหน้า ดั่งผู้หยั่งรู้อนาคต
รออ่านจ๊ะ
แต่พยายามมางานของ SWIT ที่ กทม.ในวันที่ ๑๗
แล้วอยู่ต่องานคลินิกแม่อายในวันที่ ๒๐ ให้ได้นะคะ