“งักปุกคุ้ง” ผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ของเหล็งฮู้ชง จัดเป็นเจ้าสำนักหนึ่งในห้าหุบเขากระบี่ มีฉายาว่า “กระบี่วิญญูชน” ทว่าในความเป็นจริงแล้ว ความเป็นวิญญูชนนั้นเป็นเพียงสิ่งที่สร้างขึ้นมาเพื่อตบตาสังคมให้เห็นว่าตัวตนนั้นเป็นคนดี ยึดถือคุณธรรม
แต่ลับหลังกลับยอมทำทุกวิถีทางให้ได้มาซึ่งคัมภีร์กระบี่พิชิตมาร
ผมได้มาจาก http://olarnn.multiply.com/journal/item/11/11
และ http://www.suvinai-dragon.com/sword%20man%20.html
ผมเริ่มรู้สึกตัวเอง เข้าไปในสถานการณ์นี้อย่างไม่รู้ตัวครับ
จะออกมาก็ไม่ได้ง่ายนัก ดังประโยคท่อนหนึ่งของเพลง hotel california
"You can check out any time you like, but you can never leave"
บางครั้งก็พยายามถอยออกมาดูห่างๆ ครับ
ใครที่กำลังสงสัย ก็ใ ห้ดูจิตที่กำลังสงสัย
ใครที่กำลังเพ่งโทษผม ผมให้อโหสิกรรมครับ
ใครใครเขาแสวงหาอำนาจ ล้นฟ้า บารมี
คงมีเพียงสองเราเฝ้าล้อเล่น บรรเลง บทเพลง
เสียงกังวาลไปก้องพนาไพร กิ่งไผ่ แว่วลม
บทเพลงราวมีมนตร์สะกด แม้เซียนยังต้องหยุดฟัง
เสียงคู่สอดประสานกันของสายพิณ กับขลุ่ยผิว
สลับบรรเลงเพลงลอยลม บ้างดังบ้างแผ่ว เป็นระลอก
บางครั้งฟังเรื่อยเปื่อยราวกระแสธารน้อยพริ้วไหลเอื่อย
บางครั้งฟังพลุ่งพล่านราวคลื่นยักษ์ถาโถมสู่ชายฝั่ง
เสียงบรรเลงประสานเข้ากันนานไม่รู้จบ
หนึ่งหญิง หนึ่งชายต่างช่วยกันบรรเลงเพลงสอดประสาน
ใดใดในโลกนี้ล้วนไม่สำคัญไปกว่ากันและกัน
นี่หรือคือบทเพลง ยิ้มเย้ยยุทธจักร
.........
ไม่มีใคร...รู้เราเท่าเรารู้เรา
บางครั้งสิ่งที่แสดงออกมาภายนอกนั้น อาจไม่ใช่...จากสิ่งที่ภายใน
สำคัญ..."ใจ"...อันมีเจตนา
ที่สุด...ทุกอย่างก็เคลื่อนไปสู่สภาวะตาม "ธรรมชาติ" นั้นค่ะ
(^___^)