เมตตาต้องประมาณ(๒)

กิ้งก่าแก่ตัวใหญ่

ตั้งท่าเหลือใจดักเหยื่อกินแมลง

แมลงเล็กบินวนอยู่เหนือแอ่งน้ำ

แอ่งน้อยคอห่านในส้วมข้างวัด

อุบัติเหตุเกิดง่าย กิ้งก่าตัวร้าย พลัดตกในคอ

พยายามตะเกียกตะกาย เกาะคอส้วมซึม เพื่อจะขึ้นให้ได้ แต่กลับลื่นไหล

เด็กน้อยเมตตา รู้ซึ้งซาบพระธรรมะ ที่พระท่านสอนให้มีเมตตา

จำมั่นฝังใจ จากวัดฟังธรรม

เดินเข้าห้องน้ำ พบกิ้งก่าแก่ ดิ้นรนเพื่อชีวิต

เด็กน้อยยืนมอง เวทนาเหลือใจ

กิ้งก่าพลัดไหลซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

ในฉับพลันนั้น ดรุณน้อยนึกได้ ว่าเราต้องช่วย

คว้าได้ไม้ยาว ยื่นพรวดทันใด หวังให้ได้เกาะ เฉพาะช่วยชีวิต

กิ้งก่าตกใจว่าภัยซ้ำเติม

กลับหลังหันหนี โชคร้ายทับทวี

ผลุบหายในหลุม ไม่มีกลับคืน

 

หลุมลึกมรณะ มีแต่เข้าได้ ออกไม่มีทาง

เด็กน้อยเฝ้ารอ การกลับคืนมา ทบทวนเหตุการณ์

กิ้งก่ามีเคราะห์ กำลังตื่นกลัว ผู้มีเมตตา ไม่แจ้งเจรจา ให้กิ้งก่ารู้

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เร่งรัดเร็วพลัน ไม่หันกลับคืน

เพราะความตกใจ ในเมตตาธรรม จ้องมองแต่กรรม ที่ต้องทำดี

ลืมมองสภาวะ รู้สึกไม่ดี ของผู้ที่มี ทุกข์ร้อนโศกนั้น

อาจเข้าใจผิดได้

แทนที่จะช่วย จึงทำร้ายกัน โดยไม่เท่าทัน ทำบุญกลายบาป แม้มีเจตน์ดี

เมตตาต้องประมาณ เรียนรู้โดยความ

จิตเขาและเรา หากร้อนรุ่มทำ อดทนไม่ได้ รีบให้เมตตา

ไม่มองให้รอบ อาจส่อเจตนา มุ่งร้ายใช่ดี

เด็กน้อยได้เรียน อีกหนึ่งบทเรียน

ว่าจะช่วยใคร ต้องประมาณดี

รู้ซึ้งสภาวะ บทเรียนบทนี้

วันข้างหน้ามี ให้ฝึกให้ปรือ

ทำไปแล้วไซร้ เสียใจครามครัน

ต้องมีสักวัน เปลี่ยนผันได้ดี

ด้วยการประมาณ ประมาณเต็มที่

หากบทเรียนมี เพราะไร้ปฏิภาณ

ทุกเรื่องเรียนรู้ เมตตาต้องประมาณ

มุ่งมั่นเจตนา เมตตาโดยประมาณ เพื่อเอื้อผู้พาล ให้หาญได้บุญ

๑๓๐๒๒๕๕๒