คนใจดี คือคนที่อยู่ "เหนือโลก..."

 

ok

จะ รักษาศึลไว้ ตามท่านสอน อย่างเช่นเคย

ส่วนข้างในใจนี่ (ไอ้ใจดีใจสบายนี่ จะพากเพียรหมั่นตามดูรู้กายใจตนเองต่อไป อะไรเกิดก้ให้ดู รู้ไป)

(ที่มาจากบันทึก  แค่ "ใจดี ใจสบาย..." )

---

คนจะใจดีได้ด้วย "ศีล" เพราะศีลทำเราไม่ไปเบียดเบียนใครทั้งด้วยกาย วาจา และใจ

คนที่ใจดี ตื่นขึ้นมาก็จะตั้งใจคิดดี พูดดี และทำดี
คิด พูด ทำ ด้วยการ "เสียสละ"

การเสียสละในที่นี่หมายถึง "อะไร ๆ ก็ไม่เอา..."
วุ่นก็ไม่เอา สงบก็ไม่เอา
ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา

เรามีหน้าที่ทำงานในทางโลกก็ทำด้วยใจที่ดี จิตที่เสียสละ
ใครมีหน้าที่ทำงานในทางธรรมก็ทำด้วยจิตที่ดี จิตที่เสียสละ
ชมก็ไม่เอา ด่าก็ไม่เอา นินทาก็ไม่เอา สรรเสริญก็ไม่เอา เราก็ทำไปอย่างนี้แหละ

สิ่งนี้นั่นเองจะทำให้เราเป็นคนที่อยู่เหนือโลก โลกที่สับสนวุ่นวายด้วย "โลกธรรม..."

ตามมาอ่าน

น้อมรับ