ปั่นจักรยานร่ำลาพระอาทิตย์


เมื่อวานตอนเย็น...

หลังจากเข้าบ้านจัดการกับอาการปวดศีรษะอันเนื่องมาจากการมีสภาวะการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีในร่างกายที่ส่งผลเกี่ยวต่ออาการปวดศีรษะ... ด้วยการดูแลตามแนวทางธรรมชาติบำบัด แม้ว่ารู้สึกเพลียเล็กน้อย แต่ก็ตั้งใจที่จะออกไปรีแลกซ์ในตอนเย็น

ตัดสินใจเอาจักรยานคันใหญ่...ออกไปปั่น

อากาศงามมาก ดวงอาทิตย์สีชมพู...แสงไม่จ้าไม่ร้อน ลมเย็นๆ โชยกระทบใบหน้าทำให้รู้สึกสดชื่น อากาศปวดศีรษะหายไปตั้งแต่เมื่อไรไม่ทันได้สังเกต ได้เจอคนไทยใจดีที่หยุดรถให้ปั่นจักรยานผ่านหน้าไป วนไปทางด้านถนนเส้นรอบแปลงเกษตร...แนวถนนขึ้นลงเป็นเนิน แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับการใช้เส้นทางของการปั่นจักรยาน

หลายต่อหลายจุดที่ข้าพเจ้าหยุด...เพื่อเงยหน้าขึ้นดูนก...บินเริงร่าหยอกเย้ากันก่อนเข้ารัง

เป็นภาพที่สวยงามภายใต้ท้องฟ้าและแสงแดด

ร่องรอยของงานเกษตร...เพิ่งผ่านไป แต่ก็ยังพอมีร้านค้าที่ยังไม่เก็บร้านกลับบ้างเล็กน้อย

วันนี้คนมาออกกำลังกายน้อย ระหว่างทางของการปั่นจักรยาน ข้าพเจ้าได้เจอสาวน้อยสองคน (ต้องเรียกว่าสาวน้อยเพราะดูแล้วน่าจะเรียนในระดับ ป.ตรี) วิ่งไปตามทาง ในความรู้สึกของข้าพเจ้ามองว่าเธอสองคนช่างดูสดใสเหลือเกิน วิ่งไปพร้อมโบกมือร่ำลาไปทางดวงอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า...

ข้าพเจ้าเร่งสปีดความเร็วของการปั่น...

เพื่อไปให้ทันได้นั่งชมดวงอาทิตย์ลับโค้งน้ำริมฝั่ง...บึงสีฐาน

รู้สึกชอบบรรยากาศ เพราะเป็นวันที่มีคนไม่เยอะ การนั่งดูการเคลื่อนไปของจักรวาลจากดวงหนึ่งและอีกดวงหนึ่ง ... ทำให้รู้สึกใจเบาเบา อ่อนโยนลง เหลือบไปเห็นเด็กตัวเล็กๆ เดินมากับแม่ทำท่าตรงดิ่งมาหาเรา พร้อมรอยยิ้ม พอข้าพเจ้าหันไปยิ้มตอบเท่า...ทำท่าเขิลอายม้วนตัววิ่งไปอีกทาง ช่างเป็นภาพที่น่ารักเหลือเกินสำหรับเด็กน้อยที่เพิ่งหัดเดินและวิ่งอย่างไม่คล่องนัก...

การที่ในหนึ่งวันเราได้หยิบยื่นสิ่งดีดีให้กับตนเอง

ทำให้เกิดเป็นสภาวะที่เบา โล่ง โปร่ง...สบาย

จริงๆ แล้วการปั่นจักรยานในตอนเย็นจนมืดค่ำ ค่อนข้างไม่ปลอดภัย แต่ข้าพเจ้าก็ชอบ เพราะให้บรรยากาศที่ดีในความรู้สึกส่วนตัวของตนเอง ทุกครั้งที่ทำก็พิจารณาและระวังในเรื่องความปลอดภัยไม่ประมาท...

ความสุขมักเกิดขึ้น...และลมหายใจที่ชัดเจน...ความคิดปรากฏเสมอ

ทำให้รู้สึกถึงความช้าลงของสรรพสิ่งรอบด้านและภายในตนเอง เห็นเป็นความชัดเจน ยิ่งโดยเมื่อได้สัมผัสอากาศงามของธรรมชาติรอบด้านแล้ว ทำให้รู้สึกได้ถึงความผ่อนคลายทางอารมณ์ในยามเย็นแห่งการได้ร่ำลาแสงตะวันในห้วงแห่งวันอีกครั้ง...

 

----------------------------------

หมายเลขบันทึก: 239958เขียนเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2009 05:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม 2013 22:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีครับคุณ Ka-Poom

เขียนได้บรรยากาศดีมากเลยครับ นึกภาพตามได้เลย

เห็นบรรยายดีอย่างนี้ ไม่เก็บรูปมาฝากพวกเราบ้างล่ะครับ ต้องสวยแน่ๆเลย

ไปไหนมาไหนอีกกลับมาเขียนเล่าให้อ่านอีกนะครับ :)

  • สวัสดียามเช้าจ้า  .. ป่านนี้ธรรมชาติบำบัดคงช่วยให้หายแล้วใช่ไหมคะ
  • คิดเหมือนคุณ adayday นึกว่ามีภาพสวยๆมาฝาก
  • ดูแลสุขภาพจ้า..
  • ใช่ค่ะ  บรรยากาศดีมากเลยค่ะ
  • เอิ๊กเอิ๊ก  ครูอ้อย ไม่ได้ปั่นจักรยานจริงๆ มานานมากๆๆค่ะ
  • ปั่นจักรยานลม  ลดความอ้วนที่หน้าห้อง เท่านั้นค่ะ

คิดถึงลูกกะปุ๋มมากค่ะ

นำภาพมาร่วมประกอบครับ

สวัสดีคะอาจารย์Kapom

 บรรยากาศดีมากคะที่บึงสีฐาน แต่ละวันพระอาทิตย์ ท้องฟ้า จะไม่เหมือนกัน ชอบดูและบันทึกภาพไว้บ้างคะ ไปดูได้บ่อย บ้านพี่ประกายอยู่ใกล้คะ ภาพบึงสีฐานฝั่งด้านตะวันออกคะ   และอ่างเก็บน้ำที่หลังแฟลต 20 21 ศูนย์แพทย์ มข

ขอบพระคุณทุกท่านนะคะที่มาร่วม share ด้วย

เพิ่งเสร็จอีกหนึ่งการเดินทาง...มีเรื่องเล่ามากมายที่ประทับอยู่ในอารมณ์และความรู้สึกที่อยากบอกเล่า...ค่ะ

แต่...ณ ค่ำคืนนี้แหงนหน้ามองดวงจันทร์ช่างสวยงามเหลือเกินค่ะ

(^___^)

จันทร์ดวงเดียวกันนี้ สวยจริงๆด้วยครับ :)

สวัสดีค่ะคุณ  adayday

ดวงจันทร์...ดวงเดียวกัน ณ เชียงคานในห้วงเวลาประมาณตีสี่ ที่กระทบแม่น้ำเล่าเรื่องราว...สองฝากฝั่งพี่น้อง ไทย-ลาว ... ยิ่งงามนักค่ะ...

การเดินทาง >> ค่ำคืนหนึ่ง ณ "เชียงคาน" อย่างไม่คาดฝัน

เป็นรอยการเดินทางในความทรงจำ

(^___^)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท