ณ ชิงช้า ตอน มะรุม
ในครัว...
"เด็กสมัยนี้ ไม่รู้จักมะรุมกันแล้ว" ป้า พูด ขณะขูเปลือกมะรุม
"คงจะมีแต่รุ่นสาวอย่างเราที่รู้จัก" ป้า พูดต่อ
"ใช่... แกงส้มมะรุม อร่อยดี" แม่ เสริม
"จำได้ว่าผม เคยกินครั้งเดียว" ผม แสดงความเห็นบ้าง
"อ้อ... เจอรุ่นเดียวกันแล้ว" ป้า พูดยิ้มๆ
"ฝักมะรุมที่แก่ จะแตกออก แล้วลอยไปตามลม" ป้า พูดจากประสบการณ์
"...."
"แล้วมันก็ไปงอกเป็นต้นเล็กๆ ต่อไป" แม่ เสริม
"รอให้วัน เวลาผ่านไป มันก็โตเป็นต้นใหญ่ออกฝักอีกครั้ง" ป้า โม้ต่อ
"อืม... ครับ" ผม พยักหน้า ขณะตำเครื่องแกง
"กว่าจะมีมะรุมหลายต้น ต้องใช้เวลา เวลาจะเก็บมากกินก็ต้องเหลือฝักไว้บ้าง"
"...."
"เห็นมั๊ย .. กินมากเกินไปก็ไม่ดี..." ป้า สรุป
"เดี๋ยวจะไม่เหลือให้มันแพร่พันธุ์ใช่มั๊ยครับ" ผม แสดงความเห็น
"ม่ายช่าย... กินมากไปเดี๋ยวมันจะปวดท้องต่างหาก" ป้า ขัดยิ้มๆ
แกงส้มมะรุมถูกตักลงชามตราไก่ ... เสียงพูดคุยดังสลับกับเสียงช้อนเป็นระยะ
ในขณะที่เสียงหัวเราะเบาๆ ทำงานอย่างสม่ำเสมอ คล้ายตัวประกอบ...
กินมากเกินไปหรือไม่ วัดได้จากอาการท้องอืด...
เหงามากเกินไป วัดได้จากปริมาณก้อนหินในสระน้ำ .. อิอิ..
มีความสุขมากมาย คล้ายๆ จะไม่หมดนะครับ
vrt
ความเห็น (1)
ที่บ้านก็มีต้นมะรุมค่ะ
ว้าววววววววววววว
ต้องตามอ่านอีก ชอบบันทึกคุณ vrt แล้ว
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ