( ๒๗) อายุไม่สำคัญ

อายุไม่สำคัญ สำหรับการจะเรียน

      การที่ไม่รู้ในเรื่องใด การไปเรียนเพื่อรู้สิ่งนั้นก็ไม่สาย แม้จะช้า ก็ยังดีกว่าไม่รู้ การยอมรับเป็นสิ่งแรก หากยอมรับได้ การก้าวเดินต่อไปย่อมจะเริมขึ้น และจะมีก้าวต่อ ๆ ไปอีก

   วันนี้ เป็นวันที่สองมีโอกาสเข้าเรียนโปรแกรม MS access  กับทางสถาบันพัฒนาฝีมือแรงงานภาค ๕ ตอนแรกก็หวั่นใจเหมือนกันว่า กลัวจะเรียนไม่ทันเพื่อน และเพื่อนแต่ละคนคงจะมีแต่เด็ก ๆ ที่ไหนได้ แต่ละท่านที่มาเรียนด้วยกัน ล้วนมีแต่ข้าราชการทั้งนั้น

      โดยเฉพาะข้าราชการครู  มีอาจารย์ท่านหนึ่ง  เกษียณมาหลายปีแล้ว พวกเราจะเรียกว่าอาจารย์ลัดดา ได้ทราบว่าท่านเกษียณมาหลายปีแล้ว ก็ยังมาเรียน  สังเกตดูท่านจะมีความสนใจป็นพิเศษ  มากกว่าคนรุ่นหนุ่มเสียอีก มีความกระตือรืร้นยิ่ง บางครั้งเรายังตามอาจารย์สอนไม่ทัน แต่อาจารย์ลัดดา ตามทันเสียอีก และได้ข่าวว่ามาเรียนจบหลายลักสูตรแล้ว เก่งจริง ๆ เด็ก ๆ ต้องอาย...

         อาจารย์ท่านหนึ่ง ชื่อ อาจารย์พอดี นั่งคู่กับผู้เขียน นี่ก็เดินทางมาไกล จากอำเภอห้วยแถลง เพื่อมาเรียนคอมพิวเตอร์โดยเฉพาะ สังเกตุดูก็งงพอ ๆ กัน  ตามไม่ทันเพื่อน พื้นฐานไมค่อยดี ประกอบกับเครื่องที่ใช้ในการฝึกเป็นโน๊ตบุค ตัวหนังสือจะเล็กมา ทำให้ผู้สูงอายุอย่างเราค่อนข้างมีปัญหา ในช่วงเรียนจะคุยกับอาจารย์ท่านนี่เสมอ และจะให้ข้อคิดดี ๆ บางอย่างเราไม่เข้าใจอาจารย์ท่านนี้ จะอธิบายให้ฟัง อาจารย์คงทำการบ้านมาดี  ส่วนผมถือตำราอย่างเดียว

        วันแรกอาจารย์พอดี  ไม่มี E mail ส่วนตัว   ก็ได้แนะนำวิธีสมัคร hotmail. ให้  เพื่อสะดวกในการติดต่อ และแนะนำให้อาจารย์ลองเข้าไปดูบล์อก Gotoknow.org ดู และบอกอาจารย์ว่า ผู้เขียนบล์อกส่วนมากจะเป็นข้าราชการครู และมีความรู้ดี ๆ ให้มากมาย และยังจะได้เพื่อนอีกมากมายเช่นกัน

         สักวันหวังว่าจะมีคนเขียนบล์อกเพิ่มอีก ... การให้แม้จะน้อยนิด ชีวิตก็มีสุขครับ..