เมื่อได้โอกาสมีส่วนร่วมในการดำเนินงาน “โครงการพัฒนาเครือข่ายการจัดการความรู้เพื่อสนับสนุนชุมชน บุคคล และระบบบริการลดเสี่ยง ลดโรคไม่ติดต่อ” ผู้เขียนพยายามที่จะช่วยคิดวิธีการ/รูปแบบกิจกรรม ที่จะทำให้บรรลุเป้าหมายของโครงการฯ โดยคิดไว้แบบคร่าวๆ 2 ส่วน ยังไม่ลงรายละเอียดมากนัก คือ
ส่วนที่หนึ่ง ผู้เขียนเสนอว่า น่าจะเริ่มต้นโครงการฯ ด้วย OM-Outcome Mapping เพื่อให้สมาชิกเครือข่ายมีส่วนร่วมในการวางแผนการดำเนินงานตั้งแต่ขั้นตอนการกำหนดวิสัยทัศน์ไปจนถึงการติดตามประเมินการเรียนรู้และพัฒนา จากนั้นเราก็สนับสนุนให้เครือข่ายไปทดลองดำเนินงานตาม “แผนที่ผลลัพธ์” โดย “เรา” ในบทบาทของ “ผู้จัดการเครือข่าย” ทำหน้าที่ ติดตาม สังเกตการณ์ และ “จับภาพ” เพื่อพัฒนาต่อยอด ขยายผล
อีกส่วนหนึ่ง ผู้เขียนเสนอให้ ค้นหา “เรื่องราวความสำเร็จ”/ “good practice” ที่มีอยู่แล้วในพื้นที่ปฏิบัติการ ไม่ว่าจะเป็นในระดับจังหวัด ระดับเขต หรือระดับภาค แล้วอำนวยความสะดวกโดยการ “จัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้” ให้เขาได้มาพบปะแบ่งปันเรื่องราวความสำเร็จกัน ซึ่งจะทำให้ “คุณกิจ” จากแต่ละพื้นที่ได้เรียนรู้เทคนิควิธีการจากกันและกันในรูปแบบที่แตกต่างหลากหลาย ที่อาจจะนำไปสู่การต่อยอดจากสิ่งที่เขาคิดว่าทำได้ “ดี” แล้ว ให้ “ดียิ่งขึ้น” ไปอีก เราก็ทำหน้าที่รวบรวม สะกัด และบันทึกเรื่องราวความสำเร็จเหล่านั้นแล้วเผยแพร่เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในรูปแบบและช่องทางอื่นๆ ต่อไปได้อีก
เมื่อกลับมาทบทวนกับตัวเองว่า 1) สิ่งที่คิดและนำเสนอเบื้องต้นไปแล้วนี้เหมาะสมแล้วหรือยัง และจะนำไปสู่การบรรลุเป้าหมายของโครงการฯ (ระยะที่ 1) ได้จริงหรือไม่ 2) มีวิธีการ/กิจกรรมอื่นๆ ที่เหมาะสมกว่าอีกหรือไม่ อย่างไร ซึ่งก็ได้ข้อสรุปคือ ไปหยิบหนังสือของ อ.วิจารณ์ฯ 2 เล่ม คือ “การจัดการความรู้: ฉบับนักปฏิบัติ” และ “KM วันละคำ” มาอ่านอีกรอบ (ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว) ในบทที่ว่าด้วย “การจัดการเครือข่าย”
ผู้เขียนรู้สึกว่ามีบางส่วนที่เดินมาถูกทางบ้างแล้วเหมือนกัน ตามที่ อ.วิจารณ์ฯ ถ่ายทอดประสบการณ์ไว้ ที่นี่ ในขณะที่บางส่วนก็คิดว่าน่าจะมีการปรับรูปแบบวิธีการดำเนินงานให้ดียิ่งขึ้นได้อีกจากประสบการณ์และตัวอย่างการดำเนินงานที่อาจารย์ถ่ายทอดไว้อย่างละเอียดใน บทที่ 9 ของเล่ม “การจัดการความรู้: ฉบับนักปฏิบัติ” และในเล่มเดียวกันนี้อาจารย์ให้คำแนะนำสำหรับการเริ่มต้นการจัดการความรู้ไว้ว่าให้ “วางแผนการดำเนินการโดยเริ่มจากเล็กไปใหญ่ จากง่ายไปยาก ...โดยคณะทำงานต้องมีแผนและเป้าหมายภาพรวมอยู่ในมือ และการดำเนินการโดยใช้ยุทธศาสตร์จากเล็กไปใหญ่ จากง่ายไปยาก จะต้องสอดคล้องกับแผนและเป้าหมายภาพรวม ...ยุทธศาสตร์สำคัญคือ ต้องทำให้การจัดการความรู้เป็นเรื่องง่าย สนุก และทำให้ “คุณกิจ” ได้รับประโยชน์ทันที...”
ทบทวนมาถึงตรงนี้แล้ว ผู้เขียนก็นึกได้ว่ามีเครื่องมือ KM ตัวหนึ่งคือ “เพื่อนช่วยเพื่อน” ที่ผู้เขียนน่าจะนำมาใช้เป็น “ตัวช่วย” ผู้เขียนจึงตัดสินใจว่าจะใช้ “สิทธิประโยชน์” ของการเป็นสมาชิก สคส.ไปขอรับคำปรึกษาเบื้องต้นจาก “คุณธวัช” และ “คุณหญิง-นภินทร” น่าจะได้แนวทางการดำเนินงานที่ดีกว่า จากประสบการณ์ที่มากและหลากหลายกว่า...คิดได้สบายใจจัง วันพุธนี้จะไปแล้วนะ J
ปลาทูแม่กลอง
19 มกราคม 2552
สวัสดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณ KJ SPS
อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วจังเลย
ลองอ่าน peer assist จากประสบการณ์จริงเหล่านี้ดูนะครับ
http://gotoknow.org/blog/dmthatpanom/71229
http://gotoknow.org/blog/dmthatpanom/5254
http://gotoknow.org/blog/dmbuddhachin/90390
http://gotoknow.org/blog/kmway/80655
http://gotoknow.org/blog/kmway/80828
http://gotoknow.org/blog/kmway/80995