อยากเล่า

แค่อยากบอกเล่า

วันนี้ได้มีเวลาอยู่กับตัวเองอีกแล้วนะ ได้ย้อนกลับไปอ่านบันทึก

 ของปีที่ผ่านมา อ่านแล้วมีอยู่ วันนึง รู้สึกว่าอยากเอามาลงไว้เผื่อว่า จะเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง และคนที่มีความรู้สึกคล้ายๆกันลอง

 อ่านดู

 

                                                                    

19 มิ.ย. 51 เวลา 12.30 น

 

วันนี้นั่งรถมาอยู่เวรบ่ายอีกแล้วนะ พรุ่งนี้ต่อเวรเช้า

เมื่อวานหยุด 1วัน ได้ทำอะไรหลายอย่าง คิดอะไรหลายอย่าง อ่านอะไรหลายอย่าง ทำให้รู้ว่าสิ่งที่เราเคยเขียนไว้วันก่อน มันไม่ได้เกิดกับเราเป็นคนแรกหรอกนะ มันเป็นความรู้สึก ที่คนทั่วไปก็เป็นกัน แต่เป็นเพราะคนอื่นอาจไม่ค่อยจะเข้าไปสื่อสารพูดคุย กับใจของตัวเองมากนัก อาจเนื่องจากหลายปัจจัย แต่สำหรับเราชินกับการฟังเสียงหัวใจของตัวเอง และเข้าไปคุยกับมันอยู่เสมอ ทำให้เรารู้สึกได้ถึงสิ่งดีดี ที่ใจรับรู้  และมันก็จะเป็นสิ่งดีดีแบบนี้ไปตลอด

 

ช่วงหลายวันก่อน เข้าไปท่องโลกอินเตอร์เน็ต ไปอ่านเจออะไร

มากมาย ทำให้รู้ว่าจริงๆแล้ว ความรู้สึกของคนเราที่บันทึกออกมา

เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ จริงๆนะ มันเป็นประสบการณ์ที่เขาได้รับมากับตัวเอง แล้วมาเล่ามาบันทึกให้เพื่อนๆ คนที่อยู่ในอุดมการณ์

ความคิด ความชอบเดียวกันได้รับรู้ และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้ อย่างไม่จำกัด เพศ วัย สถานภาพ การศึกษา แม้แต่ศาสนา

 มันทำให้เกิดความรู้สึกดีดี ได้มากมาย มีหลายเรื่องราวที่น่าบันทึก น่าจดจำ เผื่อมีโอกาสเก็บไว้อ่าน เรื่องราวดีดี เผื่อบางที วันนึงเราเกิดอาการ ท้อใจ ท้อแท้ หมดกำลังใจในการทำอะไรก็ตาม รู้สึกว่าซังกะตาย ขาดแรงบันดาลใจ เมื่อเปิดอ่านอีกทีแล้ว ทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น

 

รถวิ่งมาถึงคูหาแล้วนะ ใกล้ถึงอีกแล้ว บอกแล้วว่า การเดินทาง มันไม่ได้น่าเบื่อ อย่างที่เราคิดไว้เลย

มันมีมุมมองต่างๆ ไม่เหมือนกันซักวัน แม้ความรู้สึกที่เรามอง หรือสัมผัสมันด้วยตา และใจของเรามันก็ต่างกันนะ

 

อย่างวันนี้ออกจากบ้าน ฝนตกต้องกางร่ม คิดในใจว่า ต้องเปียกแน่กว่าจะถึงหาดใหญ่ ฝนคงตกหนักอีก

 

ความจริงคือ ไม่ใช่อย่างที่เราคิดเลย ตลอดทาง แดดออก ฟ้าใส ไม่มีเค้าฝนตกเลย

 

ชีวิตคนเราก็คงเหมือนกันนะ เจออะไรที่เลวร้ายมา หรืออาจไม่ได้เลวร้ายแต่มีผลกระทบต่อเรา จนทำให้รู้สึกได้ถึงผลกระทบนั้น

แต่มันไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องเจอกับสิ่งนั้นตลอดชีวิตการเดินทางของเรา เพียงแต่ให้เราเชื่อมั่นว่า ยังมีสิ่งดีดีที่ยังรอเราอยู่ข้างหน้าเสมอ ตราบเท่าที่เรายืนหยัดในการคิดดี ทำดี

 

วันนี้จะมีอะไรดีดี รอเราอยู่นะ อย่างน้อยอาหารเที่ยงสักมื้อ ตอนลงรถ หรือว่ามื้อเย็นที่แสนอร่อยอีกมื้อ

เพลงเพราะๆ ที่รอเราเปิดฟังในวิทยุ  ที่ ward

คำพูดของคนไข้ที่บอกว่า  “พี่บ๊ะยังไม่กินข้าวหรือครับ.”

“พี่ครับขอยาแก้ปวด .”เดินไปดูอีกพักหลังฉีดยา เห็นหลับไปอย่างมีความสุข 

“พี่ครับหนังสือของพี่ อยู่ที่น้องของผมนะครับทั้ง 3 เล่ม พี่ชอบอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยหรือครับ ผมก็ชอบ เมื่อก่อน ผมอ่านแต่การ์ตูน แต่เดี๋ยวนี้ มันเปลี่ยนไปแล้วครับ

ไม่มีใครที่รักเราเท่า พ่อ แม่หรอกครับพี่บ๊ะ พ่อแม่ผมต้องเหนื่อยที่สุด มีลูกชายก็เป็นอย่างนี้ทั้ง2 คน ผมอยากเรียนหนังสือ เหมือนคนอื่น แต่ไม่ไหวครับ อยู่โรงบาล มากกว่าบ้าน ซะอีก ก็เลยออกมาเรียน กศน ดีกว่า .”

 

ยังมีความรู้สึกดีๆ อื่นๆ อีกมากมาย ที่เราได้รับในแต่ละวันจากการทำงานของเรา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เราทำงานอย่างมีความสุขได้อย่างไร

 

ไม่ใช่ไม่เหนื่อย ไม่ใช่ไม่ล้า ไม่ใช่ไม่หงุดหงิด เวลาที่เจอกับงานหนัก เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่บางครั้งเห็นสีหน้าท่าทางของผู้ป่วยและญาติ บ้างก็ร้องขอความช่วยเหลือ บ้างก็มีความหวัง คำพูด คำขอบคุณต่างๆ ที่ได้รับ มันทำให้มีกำลังใจมากขึ้น อีกใจนึงที่เคยเข้ามารบกวน บอกว่าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ทำเอาเองบ้างสิ ญาติตัวเองไม่ดูแลจะให้ใครดูแล พยาบาลก็ไม่ไหวแล้ว ช่วยตัวเองบ้างสิ สิ่งต่างๆ เหล่านั้น มันจะค่อยๆ หายไปจากใจเรานะ

 

คนเรา ยังไงก็คน ยังมีความเห็นแก่ตัว บางครั้งถ้าเราจะรู้สึกอึดอัด ขัดใจ เหนื่อยใจ แสดงสีหน้าท่าทางไปบ้าง ก็ขอให้เข้าใจกันนะ

ทั้ง 2 ฝ่าย ฝ่ายให้บริการ ฝ่ายรับบริการ

 

ทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองนะ เหนื่อยกายแต่อย่าให้เหนื่อยใจนะ

 

                          ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุดนะพี่บ๊ะ

 ขอเป็นกำลังใจให้ตัวเอง และทุกๆคนค่ะ

 พี่บ๊ะ 19 มิ.ย.  13.20 น

                                                                                                                                       

นี่คือ ความรู้สึกหนึ่ง ที่อยากเล่าให้ฟัง จากคนคนนึง ที่ทำงานอยู่กับความทุกข์ทรมาน ของผู้คนนับร้อยนับพัน เรามาให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ดีกว่านะ กับสังคมยุคนี้ที่บางคนบอกว่า น้ำใจเหือดหาย แต่จริงๆ มันเป็นแบบนั้นหรือ แล้วแต่ใครจะคิด แต่สำหรับเราแล้ว น้ำใจไม่เคยเหือดหาย แล้วแต่ว่าเราจะมองเห็นมันหรือเปล่าเท่านั้น