วันแรกของปีเดินป่าบ้านยาย...สู่การเรียนรู้ภายใน


วันแรกของศักราชใหม่ที่ครอบครัวของเรา ประกอบด้วยแม่ผู้เป็นหลักใหญ่และเลี้ยงดูลูกหลังจากที่พ่อได้เสียชีวิตไปนานเท่ากับอายุของเจ้าอะตอมหลานชายคนเดียวของบ้านเรา พี่สาวที่มีอยู่และพี่เขย ต่างถือว่าเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของบ้านเราที่วันแรกของปีจะเป็นวันที่พวกเราต้องไปที่บ้านตากับยาย ซึ่งอยู่บ้านนอกออกไปจากยโสธร ... บ้านยายเป็นบ้านสวนท้ายสวนจะเป็นป่า ซึ่งตลอดชีวิตที่ข้าพเจ้าโตขึ้นมาไม่เคยเลยที่จะเดินเข้าไปในป่านั้น

 

พี่ๆ น้องๆ ในเครือญาตินั่งคุยกันเบาเบาที่บ้านหลังเล็ก อันเป็นที่ที่ทุกคนใช้เป็นกิจกรรม อัธยาศัยทางญาติฝ่ายแม่ค่อนข้างจะมีลักษณะที่มีความเป็นโลกส่วนตัวกันสูง แต่เมื่อไรที่มารวมกันก็สามารถที่จะมีกิจกรรมร่วมกันได้อย่างใจเบาเบา อาจเป็นเพราะว่าตาค่อนข้างเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยพูด และลูกๆ หลานๆ จะมีความนับถือท่านมาก เมื่อไรที่ท่านพูดเมื่อนั้นน่ะคือ เป็นเรื่องสำคัญที่พวกเราต้องหยุดฟัง ลักษณะที่เราลูกหลานได้มาจากฝ่ายแม่ จึงค่อนข้างที่จะไม่พูดคุยอะไรที่ไปในแนวไม่เป็นสาระ คือ ไม่พูดเพ้อเจ้อ ออกไปในแนวที่ค่อนข้างเงียบมากกว่า...เวลาที่ไปบ้านยายทุกคนจึงค่อนข้างมีมุมของตนเองตามอัธยาศัย

 

ข้าพเจ้า...และน้องอีกสองคน นก กับเจมส์...(ลูกของน้าเข็มน้องสาวผู้ถัดจากแม่) นั่งคุยกันเบาเบา เรื่องราวก็มีเรื่องกล้อง เรื่องการงาน นกเลือกใช้ชีวิตการอยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ดูแลพ่อกับแม่และเลี้ยงสุนัขอีกหลายตัว ส่วนน้องเจมส์นั้นเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย ปีนี้เจมส์ดูตัวใหญ่ขึ้นและดูเป็นผู้ใหญ่ เราต่างมีอายุไล่ๆ กัน การได้เจอน้องๆ แม้จะอยู่ไม่ห่างกันแต่โอกาสที่ได้เจอกันอย่างนี้ค่อนข้างจะมีน้อย การเจอกันวันนี้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้จักน้องเพิ่มมากขึ้น ซึ่งในทัศนะของข้าพเจ้าเองเชื่อว่าคนเรานั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีเรื่องราวดีดีให้ได้เรียนรู้กันใหม่ๆ อยู่เรื่อยๆ ดังนั้นคนคนเดิมที่เรารู้จักเมื่อวานสำหรับวันนี้เขาคือคนใหม่ที่เติบโตภายในขึ้น...

 

สักพักจากการสนทนา...ข้าพเจ้ามองไปที่ป่ารกๆ ที่อยู่ไม่ห่างจากบริเวณที่เรานั่งคุยกัน ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจชวนเจ้าอะตอมเดินเข้าไปสำรวจ อะตอมเล่าว่าเคยเดินมาหลายครั้งแล้วก็น้านก ... อะตอมตัวสูงมาก แต่ก็ไม่ยอมที่เดินนำหน้าน้าปุ๋ม ข้าพเจ้าเดินไปและจะเดินย้อนกลับหลายครั้ง เพราะว่ายิ่งเดินเข้าไปยิ่งรก ลึกๆ รู้อยู่ว่าไม่มีอะไร เพราะสิ้นสุดขอบป่ายายให้เขามาทำรั้วรอบไว้ และตากับยายอยู่ที่นี่มานานตั้งแต่บรรพบุรุษเลยทีเดียว เดินไปสักพัก ก็มีบริเวณที่โล่งๆ(มาทราบทีหลังจากแม่ว่าบริเวณนั้น คือ เป็นพื้นที่ที่ใช้ทำพิธีเผาปู่ทวดและย่าทวดของแม่ซึ่งก็คือตาทวดและยายทวดของข้าพเจ้า) ข้าพเจ้าชวนอะตอมว่าวันหลังเราไม่ต้องไปตั้งแคมป์ที่อื่น มาตั้งแคป์ที่ป่าข้างบ้านยายทวด(ของอะตอม)นี่แหละ... มีต้นไม้รกๆ เกิดขึ้นทั้งแบบเกิดเองตามธรรมชาติและความตั้งใจอยากให้เกิด แต่ข้าพเจ้าไม่รู้หรอกว่ามีชนิดหรือพืชพันธุ์อะไรบ้าง แม้จะไม่ทราบแต่ก็ไม่ได้ละการให้ความสำคัญ ขณะเดินก็ระวังอย่างพอควรที่จะไม่ทำร้ายพืชพันธุ์ไม้และสรรพชีวิตต่างๆ ที่อาจพลาดไปทำร้ายโดยไม่รู้ตัว

สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้จากการเดินไปในพื้นที่แห่งนี้... คือ การได้มองเห็นถึงสภาวะทางจิตของตนเองที่ลังเลที่จะก้าวเดินไปในที่ที่เรามองเห็นแต่เราไม่เคยเข้าไปสัมผัส แต่เมื่อเราลองให้โอกาสแก่เราที่จะเข้าไปเรียนรู้ และเป็นการเรียนรู้ที่ให้คุณค่าแล้ว เราจะพบว่าไม่มีอะไรเลยในสภาวะที่เราคิดว่ามี...

ความมี = ความว่าง => ความมี => ความว่าง...

เป็นวันแรกของปีที่ได้ให้ของขวัญสำหรับตนเองต่อการเรียนรู้ ที่ไม่เป็นสภาวะคุกคาม และนำไปสู่ปรากฏการณ์ที่ใจเบาเบา หากแต่เกิดเป็นความลุ่มลึกในวิญญาณวาท... ย้อนกลับมาสู่คุณค่าที่จะปรากฏต่อภายนอกก็คือ...การดูแลสภาวะกายที่เราอิงอาศัย โดยใช้สภาวะแห่งภายในเป็นสภาวะน้อมนำให้เกิดการเยียวยาต่อตนเอง ... จึงไม่แปลกใจเลยที่มีอาจารย์แพทย์บางคนแนะนำต่อผู้ป่วยมะเร็งว่า ให้ไปอยู่บ้านนอกแล้วสภาวะกายจะดีขึ้น ณ ขณะที่ข้าพเจ้าได้บังเอิญไปได้ยินท่านแนะนำผู้ป่วยนั้นรู้สึกทึ่ง แต่มาเกิดปัญญาเมื่อได้มาเดินป่าบ้านยาย แล้วน้อมนำไปให้ได้รู้ถึงสภาวะแห่งภายในโดยความลงตัว

 

----------------------------------

 

 

 

 ซำบายดีปีฉลู

บ้านยาย

1 มกราคม 2552

 

หมายเลขบันทึก: 233004เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2009 09:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:06 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • สวัสดีปีใหม่ค่ะ
  • ขอให้น้องกะปุ๋ม ประสบแต่ความโชคดี ร่ำรวยความสุขมากๆ นะคะ

การได้มองเห็นถึงสภาวะทางจิตของตนเองที่ลังเลที่จะก้าวเดินไปในที่ที่เรามองเห็นแต่เราไม่เคยเข้าไปสัมผัส แต่เมื่อเราลองให้โอกาสแก่เราที่จะเข้าไปเรียนรู้ และเป็นการเรียนรู้ที่ให้คุณค่าแล้ว เราจะพบว่าไม่มีอะไรเลยในสภาวะที่เราคิดว่ามี

  • โดนใจมากค่ะ
  • ที่ได้อ่านถึงตรงนี้
  • ป้าคิมอ่านตั้งสองเที่ยวค่ะ
  • ขอบอกนะคะว่า  ประทับใจกับของขวัญชิ้นนี้มากค่ะ
  • คล้าย ๆ บันทึกของป้าคิมค่ะ

สวัสดีปีใหม่ 2552 ฮะ   คุณ Ka-Poom

ขอให้ มีความสุขมากมาย ทุกวินาที นะฮะ

สว้สดีี ปีใหม่ เวียนมาหา

ให้สมปราถนา ทุกสิ่ง ที่ใจหวัง

ให้สุขกาย สุขใจ มีพลัง

สุขสมหวัง ทุกอย่าง ดังตั้งใจ

สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องกะปุ๋ม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท