กาลเวลาอันยาวนานนั้นมีอยู่ในโลก แต่ชีวิตของคนเราไม่ได้ยืนยาวเช่นกาลเวลา เสี้ยวหนึ่งที่มีชีวิตอยู่ในโลกของคนเรา ควรทำชีวิตนั้นให้มีคุณค่าเกินราคาของวัว และ ควายที่เป็นเดรัจฉาน!
การศึกษาที่สูงสุดในชีวิต มิใช่ปริญญาที่สูงส่ง แต่เป็นการศึกษาตัวเอง เข้าใจตนเอง พอเพียง มีความสุขตามอัตภาพ อยู่ร่วมกับสังคมโดยไม่มีปัญหา ประทับตราแห่งความดีไว้เป็นอนุสรณ์ให้อนุชนกล่าวขาน
งูลอกคราบ ต้นไม้ผลัดใบ ไก่ถ่ายขน ส่วนคน ควรนำความไม่ดี ไม่ถูกต้อง ออกจากตนอย่างนั้นบ้างเหมือนกัน
เห็นเศรษฐีทำงานอย่าไปว่าเศรษฐีจน เห็นคนจนไม่ทำงาน นั่นแหละจะอดตาย