ความตายของต้นวาสนา

บทกวีของกิฟท์

ความตายของต้นวาสนา

1.      ต้นวาสนามันคงเหงา

เพราะว่าขาดใครเขาเอาใจใส่

ใครจะคอยรดน้ำอยู่ร่ำไป

เพราะเขามีงานมากมายซะเหลือเกิน

2.      ต้นวาสนามันคนเฉา

อยู่กับสัญญาว่างเปล่าผิวเผิน

เคยฉุดมือเป็นกำลังใจให้ก้าวเดิน

ร่วมเผชิญอย่างแกล้วกล้าฝ่าสิ่งใด

3.      ต้นวาสนามันคงเศร้า

คงจะอยู่อย่างปวดร้าวหวั่นไหว

กับคำที่บอกรักยิ่งเหนือสิ่งใด

บัดนี้มันคล้ายๆ จะเปลี่ยนแปลง

4.      กลีบใบวาสนาคงหม่นเศร้า

จะมีใครช่วยหยิบเจ้าให้รับแสง

คงจะรอเมฆพยับระดับแรง

เพื่อพบแสงกำลังใจจากใครคนนั้น

5.      คงจะท้อหมดแรงแล้ววาสนา

น้ำตาคงจะไหล แม้ในฝัน

ใบคงล่วงหายลับกับคืนวัน

ดินคงด้านเกินจะหาญไปชอนไช

6.      ตายไปเถอะต้นวาสนา

หากอยู่อย่างอ่อนล้าและหวั่นไหว

คิดเสียว่าเกิดชาตินี้ เจ้าปราชัย

เกิดชาติใหม่ เป็นต้นกล้า มีค่าควร

กิฟท์ ท่าตะโก

19/11/99

 

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ที่บ้านบ้านมีต้นวาสนากำลังจะออกดอกครับ

-แต่ทำไมต้นวาสนาบ้านนี้เศร้าจังครับ

[จะเอ๋..]

เห็นไหมเจ้าต้นวาสนาบอกว่าอยู่บนพื้นดินดีๆ ไม่ชอบ

ดันไปอยู่ในกระถาง แล้วเป็นงัยหล่ะ ต้องคอยน้ำ คอยอาหารจากคนดูแล มีคนประคบประงมดูแลก็ดีไป แต่ถ้าไม่มีคนดูแลเจ้าก็ต้องเฉาตายไป

สู้อยู่บนพื้นดินดีกว่า ขาดเขาเราก็อยู่ของเราได้ และถ้ามีเค้าเราก็สมบูรณ์ขึ้น

ขอแค่อิงๆ ก้อพอแล้วอย่าเอาตัวไปพิงคนอื่นเลยนะ เพราะถ้าหากว่าวันหนึ่งวันใดเค้าจากไป เจ้าจะเพียง้แค่เซ ไม่ใช่ล้มอย่างไม่เป็นท่า อย่างที่เจ้าเป็นตอนนี้ ที่เค้าขี้เกียจหรือไม่มีเวลาดูแลเจ้า แถมใจร้่่ายสั่งให้เจ้าไปตายอีก