จากใจถึงใจ.......ของใครสองคน

  (เพียงสายลม)  
   
  มีใครคนหนึ่ง.....บอกกับฉันว่า ต้องก้าวพ้นจากความกลัว ควรยอมรับและเริ่มต้นในสิ่งที่ตัวเองไม่กล้าทำ ชีวิตคนๆๆหนึ่งเกิดมาชีวิตเดียว ถ้าไม่เรียนรู้และสัมผัสด้วยตัวเองจะไม่รู้จักแก้ไขและต้องพึ่งพาคนอื่นชั่วชีวิต โลกภายนอกไม่โหดร้ายหรืออันตรายอย่างที่เราคิดต้องรู้จักคิดรู้จักวางแผนประสบการณ์จะสอนเราไปในตัว อย่าขังความคิดอย่ายึดติดกับความกลัว เหมือนการมีความรักครั้งใหม่อีกสักครั้ง รู้ทั้งรู้ว่ารักแล้วจะมีความทุกข์ตามมาคนเรายังเรียกร้องโหยหาอยู่เสมอ จงก้าวเดินให้พ้นจากความกลัวและยอมเรียนรู้ด้วยตัวเองคุณจะรู้ได้ด้วยตัว เองว่า "ไม่มีอะไรอยากเกินกว่าถ้าคุณตั้งใจทำ"
  ฉันเริ่มก้าวเดิน....สู่โลกใหม่โดยมีเธอเคียงข้างคอยดูแล ประคับประคอง สอนให้คิด ให้มองเห็นโลกในอีกมุมหนึ่งว่าไม่ได้เลวร้ายยังมีคนดีๆกับความรุ้สึกดีๆสามารถส่งผ่านกันได้จากสายตา จากใจสู่ใจ เธอทำให้ฉันพบเจอในสิ่งที่ฉันได้รู้ว่า ในบางเรื่อง ในบางมุมมองโลกของฉันช่างแคบสิ้นดี ฉันดีใจและคงเป็นผู้หญิงที่โชดดีมากที่เลือกเธอสอนในสิ่งที่ฉัน อยากรู้อยากสัมผัส อยากเรียนรู้ แต่วันเวลามีวันจบสิ้น เหมือนฉันกับเธอ ต่างต้องจากกันเพราะเหตุผลหลายประการ สิ่งที่ฉันได้มาคือ ความจริงใจ สัมผัสที่ออ่นหวาน การดูแลที่เธอให้เกียรติฉันเสมอแต่กีมีอีกสิ่งหนึ่งที่ติดตามมาด้วยคือ ความทุกข์ทรมาน ความคิดถึงและการพลัดพราก เหมือนสายลมที่พัดผ่านให้เราเจอกัน แล้ว ...........พลัดพรากจากกัน
  ขอบคุณที่สอนให้รู้จักคำว่า "รัก"  
  ขอบคุณที่ให้รู้จัก "ความออ่นหวาน"  
  ขอบคุณที่ให้รู้จัก "ความร้อนรนทรมาน"  
  ขอบคุณที่ให้รู้ว่า "รักนั้นเป็นฉันด์ใด"  
ถ้าสายลมสามารถส่งผ่านระยะทางที่ยาวไกลถึงกันได้ อยากกระซิบสายลมผ่านถึงหูเธอเบาๆๆๆ จำได้ไหมคำพูดทุกคำ สิ่งที่เราทำร่วมกันในช่วงสั้นๆๆๆแม้สักวัน....การเวลาอาจทำให้เราลืมเลือน แต่ฉันรับสิ่งเหล่านั้นได้ ขอเพียงเธอจำฉันได้ตลอดชีวิตและฉันไม่กล้าขอเธอมากกว่านี้ ขอแค่...ความทรงจำที่มีเพียงเราสองคน.....

  จะคิดถึงกันไหมในวันหนึ่ง  
  จะซาบซึ้งอยู่ไหมเมื่อไกลห่าง  
  ความผูกพันธ์ยังอยู่ไหมในเส้นทาง
  ถ้าต่างคนต่างก้าวอย่างต่างทางไป  
  จะจดจำกี่บทตอนความออ่นหวาน  
  จะเกี่ยวเกี่ยววันวานอีกนานไหม  
  จะเป็นทุกข์สุขเศร้าหรือเหงาใจ  
  จะมีใครหรือไม่เมื่อไกลกัน