กลุ่มเยาวชนสานฝันกับห้องเรียนของคนหลายวัยที่สวนยายเฮ้า
วันที่ 5 ธันวาคม 2551 พวกเราอันหมายถึงอาจารย์และกลุ่มเยาวชนสานฝัน เดินทางออกจากมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ระยะทาง 120 กิโลเมตรจากตัวจังหวัดมหาสารคาม ทำให้ทีมเราหลายคนได้พักผ่อนด้วยการแอบนอนหลับแบบเกือบเต็มอิ่ม ตัวผมเองเป็นชุดแรกที่เดินทางถึงเป้าหมาย อันได้แก่ บ้านโนนจาน ตำบลเมืองเตา อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม
เมื่อทุกทีมเดินทางถึงที่หมาย หลังจากทำภารกิจส่วนตัวแล้ว งานพบปะชุมชนเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็เริ่มขึ้น จุดแรกที่เราเข้าไปคือบ้านผู้ใหญ่บ้าน เพื่อเป็นการคารวะเจ้าของพื้นที่พร้อมๆกับข้อมูลแบบกว้างๆของชุมชนพวกเราได้รับจากพ่อผู้ใหญ่บ้านชนิดม้วนเดียวจบ จากนั้นพวกเราซึ่งนำทีมโดยครูเล็ก(ดร.นลินรัตน์ อภิชาติ)ได้เข้าไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกับชุมชนอย่างใกล้ชิด โดยสรุปเราได้เห็นภาพของชุมชนที่แบกรับภาวการณ์ครองชีพอันหนักอึ้ง สิ่งที่เรียกว่าการพัฒนาในห้วงระยะเวลาที่ผ่านมาได้เป็นมรดกตกทอดอย่างรวดเร็ว ผู้คนในชุมชนทุกช่วงวัยมีเรื่องได้ปวดหัวกันครบถ้วนหน้า
ช่วงบ่ายแก่ๆทีมเราพร้อมด้วยผู้คนในชุมชนที่หลายช่วงวัย ได้ไปรวมตัวกันที่แหล่งเรียนรู้ตามอัธยาศัย สวนยายเฮ้า ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนบ้านโนนจาน โดยมีคุณครูอุ่น (ครูมนัชยา หอมหวล) เป็นผู้ต้อนรับคณะห้องเรียนของคนหลายวัย เมื่อทุกอย่างลงตัว การเรียนรู้แบบคลุกฝุ่นก็เริ่มขึ้น ในทัศนะผมเห็นว่า เป็นห้องเรียนที่วิเศษมากเมื่อทุกคนมีความคุ้นเคยกัน การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็เกิดขึ้นทันที พี่ๆเล่านิทานให้น้องฟัง คนแก่นั่งหัวเราะและเป็นกองเชียร์ รวมทั้งมีบทสอดแทรกความรู้เข้าไปอย่างมีท่าที ซึ่งเราเชื่อว่าในไม่ช้าห้องเรียนของคนหลายวัยจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนและเด็กๆทุ่งกุลาเลิกร้องไห้ อย่างไรก็ตามเราพร้อมรับคำชี้แนะจากทุกท่านครับ
ความเห็น (1)
อยากเห็นภาพจังเลยค่ะ..การเรียนรู้แบบคลุกฝ่น