ในการประชุมสภา มอ. วันที่ ๑๕ พ.ย. ๕๑ มีการพูดกันว่ามหาวิทยาลัยไม่ควรเน้นการมอบอำนาจ แต่ควรใช้ระบบกระจายอำนาจ
การมอบอำนาจ มีลักษณะที่ผู้มอบและผู้รับมอบต้องรับผิดชอบร่วมกัน อำนาจและความรับผิดชอบที่แท้จริงยังเป็นของผู้มอบ
การกระจายอำนาจ ตัวอำนาจและความรับผิดชอบไปอยู่ ณ จุดต่างๆ ตามที่กำหนด ทำให้ผู้บริหารสูงสุด (ในที่นี้คืออธิการบดี) มีเวลาคิดและทำเรื่องใหญ่ ไม่ต้องเสียเวลาอยู่กับเรื่องจุกจิกมากมาย อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
วิจารณ์ พานิช
๑๖ พ.ย. ๕๑
กระผมคิดว่าการกระจายอำนาจควรจะตั้งอยู่บนพื้นฐานของความพร้อมและระบบการทำงานที่มีความชัดเจนด้วยครับ เพราะหากฐานยังไม่มีความพร้อมเมื่อกระจายอำนาจออกไปก็อาจจะยิ่งสร้างปัญหาจริงหรือเปล่าครับ
การมอบอำนาจทำให้สายบังคับบัญชายาวขึ้นตามขั้นตอน
1.ผู้รับผิดชอบเสนอโครงการ
2.ผู้บริหาร "ลงชื่อรับทราบตามเสนอ"
3.ผู้บริหารกำกับดูแล "ตรวจทาน ถูกต้องตามกรอบงบประมาณ"
4.ผู้บริหารกำกับดูแลหลัก "อนุมัติ"
5.บางครั้งเอกสารยังต้องเดินทางต่อไปถึงผู้บริหารสูงสุดคือ อธิการบดี
การคิดค้นงานทั้งหมดอยู่ที่คนหน้างาน ทั้งคิด จัดทำแผนงาน ดำเนินการทั้งด้านเอกสาร การเงินและงานสนาม รวมทั้งสรุปจัดทำรายงาน
เรื่องเหล่านี้คือ โจทย์ที่สภามหาวิทยาลัยต้องเข้ามาผลักดันสร้างการเปลี่ยนแปลงด้วย
อย่าปล่อยให้คนหน้างานต้องชอกช้ำระกำใจเลยครับ