ได้อ่านคอลั้มของ อ.อาลัม นึกได้ตอนที่ ประธานาธิปดีคนปัจจุบันของอินโดนีเซียที่ได้รับตำแหน่งใหม่ๆ เขารีบไปเปิดเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว (เฉพาะให้ประชาชนติดต่อ) ให้ข้อมูลข่าวสารเพื่อนำมาใช้ในการปรับปรุง และบริหารประเทศ ถามว่าการบริหารจัดการของสถาบันเรานี้ โปรงใส เปิดกว้าง ยอมรับข้อเสนอใหม่ๆ บ้างหรือป่าว การบริหารจัดการ (มีไหมที่เราซ่อนไม่อยากให้ผู้บริหารระดับสูงรู้) และจะซ่อนไปถึงไหน และจนถึงเมื่อไร
มีไหมที่ผู้บริหารยอมรับจุดอ่อนที่มีอยู่ มีไหมที่เปิดโอกาสให้คนระดับล่างเสนอข้อคิดใหม่ๆ (ใช่......แล้วแต่ละสาขาได้มีการประชุมกันแล้ว) ผู้บริหารก็สามารถเอาข้อมูลนั้นไปชงให้ผู้ใหญ่ได้ แต่ขอถามอีกครั้งว่า (เคยชงและถึงผู้บริหารระดับท็อปไหม) ถ้ายังลองมาคิดอีกครั้ง
เป็นไปได้หรือป่าวที่จะจัดให้มีเวทีกลาง (แต่ไม่ใช่จะยิงตรงถึงอธิการบดีหรอกนะ) เอาแค่คณาจารย์ในสาขาวิชาได้มีโอกาสคุยโดยตรงกับผู้บริหารระดับบริหารในคณะฯ เพราะหวังว่าจะได้ข้อมูลที่เป็นพื้นฐานจริงๆ (เพราะจากที่ผ่านมาเราเองยังไม่รู้ว่ากระบอกเสียงที่เป็นตัวแทนของแต่ละสาขาวิชานั้น มีความสามารถในการชงแค่ไหน) และไม่รู้ว่าน้ำลายของเขาจะเค็มด้วยหรือป่าว หรือว่า......และหรือถ้า........
ถ้าจัดให้มีเวทีกลางได้จะเป็นการดีครับ อย่างที่ชาวบ้านทำเวทีประชาคมหมู่บ้านก็ว่าได้ ผู้บริหารไม่ต้องกลัวครับ เรามีจุดอ่อนตรงไหน (เราต้องรับนะ) ใช่...จะปิดได้ตลอดไป
คิดใหม่ ทำใหม่ ถ้าเห็นว่าทุกอย่างนั้นดีกว่า
อิศลาฮทำได้เสมอครับ
แวะมาเยี่ยมครับ
ยิงตรง ข้ามหัวผู้ใหญ่หรือปล่าวครับ ไม่กล้าและยังไม่ถึงเวลาครับ