ราชบัณฑิตยสถานแบ่งรูปแบบตัวพิมพ์ เป็น 3 แบบ คือ ตัวแบบหลัก , ตัวแบบเลือก และ ตัวแบบแปร (มาตรฐานโครงสร้างตัวอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน.2540: 1-3)
1.1 ตัวแบบหลัก
เป็นตัวพิมพ์ที่มีหัวกลม ความหนักเบาของเส้นเสมอกันหมด นอกจากส่วนที่เป็นเส้นโค้ง เส้นหัก รวมทั้งส่วนต้นหรือปลายของตัวอักษรและเครื่องหมายต่าง ๆ บางตัว ขนาดของเส้นอาจหนาหรือบางกว่าได้บ้าง ซึ่งถือว่าเป็นรูปแบบที่ถูกต้องสมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ตัวพิมพ์แบบ เจเอสประสพลาภ JS Prasoplarpas มีลักษณะใกล้เคียงกับตัวแบบหลักมากที่
1.2 ตัวแบบเลือก
เป็นรูปแบบที่ต่างจากตัวแบบหลักเล็กน้อย เช่น มีเส้นกิ่ง เส้นลำตัวอาจมีหนักเบาแตกต่างกัน เป็นแบบที่ใช้กันทั่วไปและถือว่าเป็นแบบที่ถูกต้องเช่นเดียวกัน สิ่งพิมพ์ที่เป็นเอกสารและตำรา ส่วนมากนิยมใช้ ตัวแบบเลือก เพราะอ่านได้ลื่นไหลดี เช่นตัวแบบ โบรวาลเลียยูพีซี : BrowalliaUPC หรือ ตัวแบบ อังศนายูพีซี : AngsanaUPC เป็นต้น
1.3 ตัวแบบแปร
เป็นรูปแบบที่ใช้กันอยู่แต่ไม่อาจจัดเข้าหลักเกณฑ์นี้ได้เช่น ตัวที่มีหัวบอดหรือตัน หัวแฝงเร้น ตัวแบบคัดลายมือ เขียนลายมือ และตัวประดิษฐ์อื่นๆ ตัวแบบแปรเหมาะสำหรับใช้ทำเป็นหัวเรื่องและชื่อเรื่อง เพราะมีการออกแบบให้น่าสนใจ
การออกแบบสิ่งพิมพ์ : ผศ. ภาวนา ไชยสมบูรณ์ หน้า 67 - 93
http://gotoknow.org/blog/graphicdesign/106709
1. สามัญทัศน์เกี่ยวกับการออกแบบสิ่งพิมพ์
2. หลักการพื้นฐานเกี่ยวกับการออกแบบสิ่งพิมพ์
6. ระบบตาราง
7. ระบบการพิมพ์
การออกแบบสิ่งพิมพ์ : ผศ. อารยะ ศรีกัลยาณบุตร หน้า 82 - 106
ไม่มีความเห็น