ผู้หลงไหลในงานเลี้ยง
กับความพยายามในการสร้างความรู้ตัวในชีวิตประจำวัน
ให้ความสำคัญกับทุก ๆ ลมหายใจ สร้างความระลึกรู้ทั้งกายใจ
ดำเนินชีวิตกับปัจจุบันกาล ก็เห็นความเปลี่ยนแปลง และความเป็นไป
ในธรรมชาติของกายนี้ใจนี้ ช่างหลงไหลใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส จนน่าตกใจ
แทบจะเกิดความท้อใจ เฮอะ ๆ ๆ
เพียงแค่พิจารณาให้ถอดถอนความเห็นผิดในเรื่องที่พึงกระทำ
ช่างเป็นการยากที่จะบังคับกายนี้ ใจนี้ได้ (เพราะเขาทำงานของเขาเอง--> คำนี้ดูโหดร้ายแต่มันคือ "ความจริง")
กับ Party HIPPS ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนที่สอนอย่างชัดเจนถึงกำลังของการผลักดันภายใน
เพียงมีเสียงดนตรี ก็สามารถทำให้กายใจนี้ สั่นไหว
ยากจะควบคุมให้นิ่งได้ แทบจะใช้คำว่า "กระโจน ไปร่วมวงเลยทีเดียว" อย่างสนุกสนาน
แต่ ณ ขณะที่เคลื่อนไหวกายไปตามจังหวะ หูก็ได้ยินเสียงเชียร์
เป็นระยะ ๆ กรี๊ดกร๊าด สนุกสนานคลื้นเครง บรรยากาศเป็นกันเองมาก ๆ สัมผัสได้ถึงไออุ่นแห่งความคุ้นเคย
การแสดงบนเวทีจบลง ท่ามกลางเสียงปรบมือ แสดงความชื่นชมและทึ่ง --> ใจมันก็ ผยองพองโตขึ้นมา
ประหนึ่งว่า --> ฉันสามารถ (ความมีตัวตน มันขับดันออกมาแรงมาก ฮ่า ๆ--> น่าขำ --> คิดว่ามี แต่แท้จริง--> ว่างเปล่า)
ที่เป็นบทสะท้อนได้ชัดเจน มีเพื่อนผู้น่ารักได้ ถ่าย Clip การแสดงเอาไว้ให้เชยชม เป็นการตอกย่ำให้เห็นอย่างชัดเจน
ว่า ณ เวลานั้น ๆ มีสิ่งใด เกิดขึ้นในกาย และ ในใจ บ้าง
(ขอขอบคุณเพื่อนผู้นี้อย่างจริงใจ ^_^)
นำมาพิจารณา ณ ตอนนี้ ทำให้เห็นความชัดเจนในความเป็นไป
เหตุอะไรเป็นสิ่งทำให้เกิดผลเช่นนี้
ความชัดเจนได้ปรากฏขึ้นว่า --> ธรรมชาติเเห่ง ใจนี้ และ กายนี้คุ้นเคยกับความหลงไหลใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ผัสสะที่มากระทบมาอย่างยาวนาน
จะมาฉุดกระชากลากถูกให้ผิดธรรมชาติไปในคราเดียวนั้นคงยาก
หรือหากทำได้จริง--> ก็เป็นเพียงชั่วครั้งคราว พอมากระทบอีกครั้งกลับกลายเป็นว่า เกิดโยโย่ effect มีแรงผลักที่รุนแรงกว่าเดิม
ที่ดีที่สุด ณ ขณะนี้ ก็เพียง เรียนรู้ที่จะอิง อาศัย ใจ-กายอย่างนอบน้อม
แล้วยิ้มรับและเผชิญกับผลแห่งการกระทำทั้งทางตรงและทางอ้อมอย่างเป็นกลาง ^_^
ที่ขาดไม่ได้ขอขอบคุณทุก ๆ ชีวิต ที่มาสัมพันธ์ช่วยสอนบทเรียนนี้ให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง
ความเห็น (5)
หวัดดีค่ะ แวะมาทักทาย
ใช้คำพูด บรรยายได้อรรถรสดีนะค่ะ อ่านแล้วใช่เลย รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเหตุการณ์ดีมากๆ แล้วเขียนให้อ่านอีกนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ ^_^
ผู้ไม่ได้แอบถ่าย
เข้าใจว่าคงแอบเครียด แล้วก็นำเหตุการณ์มาตริตรองอีก เป็นแง่คิดให้ตัวเอง
แต่ข้องใจอยู่อย่างเดียว การใช้ภาษาไทยของน้องติ๋วเนี่ย รูปประโยค"ธรรมม๊า ธรรมะ"
เอิ๊กๆๆๆ
ทุกงานมีวันเลิกลา ไม่มีงานเลี้ยงใดคงอยู่ถาวร ทิ้งไว้แต่ความทรงจำ เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อม สิ่งแวดล้อมไม่หยุดนิ่ง หากเรามีสติ และทันโลก เราอยู่ได้อย่างยั่งยืนน่ะครับ
ขอบคุณค่ะ คุณไทใต้ ตอนนี้ก็เพียรสร้างความรู้ตัว ให้สติเกิด บ่อย ๆ
แต่ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปค่ะ ยังมือใหม่มาก ๆ
ขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับคำแนะนำ