60 ล้านความดี เริ่มที่เยาวชน (ตอนที่ 1)
อยากเห็นสุขภาวะเยาวชนไทยเป็นอย่างไร (ปี’ 49)
เป็นความน่าสนใจอย่างมากที่สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ
(สสส.) ใช้ Theme “60 ปี 60
ล้านความดี เริ่มที่เยาวชน ”
นี้ในการขับเคลื่อนงานในปี 2549
และดิฉันก็ได้มีโอกาสเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการในวันที่ 19-20
มีนาคม 2549 ณ เซอร์ เจมส์ รีสอร์ท จ. สระบุรี
มีเป้าหมายที่จะให้ผู้ร่วมงานก็คือกลุ่ม โครงการ มูลนิธิ
เครือข่ายต่างๆ ที่ทำงานให้แก่ สสส.ช่วยกันระดมความคิดค้นหาเป้าหมาย
แนวทาง
วิธีการปฏิบัติงานการสร้างเสริมสุขภาวะในการทำงานด้านเด็กและเยาวชน
โดยใช้กระบวนการจัดการความรู้
(KM)
เป็นเครื่องมือในการประชุมปฏิบัติการครั้งนี้
ซึ่งในงานวันที่ 19 มีนาคม ช่วงเช้ามีการแบ่งกลุ่มเป็น 7 คณะ ซึ่งแต่ละคณะจะต้องเล่าเรื่องเล่าเร้าพลัง (Story Telling) ที่ประสบผลสำเร็จที่เกี่ยวข้องกับเด็กและเยาวชน เพื่อให้ทุกคนชื่นชม แสดงความยินดีในความสำเร็จ และเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดความกระตือรือร้นต่องานด้านเด็กและเยาวชน ซึ่งมีหลายกลุ่มอยู่ในคณะ อันได้แก่ “สุรา ยาสูบ อุบัติเหตุ” “อาหารคุ้มครองผู้บริโภค” “ชุมชนเป็นสุข ” “ สื่อ ” และมีกลุ่มเครือข่ายเข้าร่วมได้แก่ “ เครือข่ายมดแดง” “เครือข่ายไม่กินหวาน” “เครือข่ายองค์กรงดเหล้า” “ เครือข่ายเยาวชนคนรักผัก” และมีหลายสถาบันเข้าร่วมได้แก่ “Child Watch สถาบันรามจิตติ ” “ สถาบันรักลูก ” “ สถาบันวิจัยและพัฒนาสุขภาพ” “ สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์” “ สถาบันวิจัยและพัฒนาการเรียนรู้”รวมทั้งมูลนิธิต่างๆ เช่น “มูลนิธิฟ้าเดียว” “มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่” “มูลนิธิเครือข่ายครอบครัว” “มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก” เป็นต้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่น่าประทับใจมาก ที่หลายท่านก็อยากเล่าเรื่องที่ประสบผลสำเร็จและงานต่อไปที่จะทำ แต่เนื่องจากจำนวนผู้ร่วมงานเกือบ 150 คน ทำให้บางท่านก็ยังไม่ได้เล่าเรื่องเวลาก็หมดพอดี ก็เห็นบางท่านจับกลุ่มคุยกันนอกรอบ และจากจำนวนผู้เข้าร่วมมากมายนี้ ทำให้ห้องประชุมแคบไปถนัดตาเลยทีเดียวและสิ่งที่ดิฉันทึ่งคือมีกลุ่มคนมากมายที่ทำงานกับเด็กหลากหลายอาชีพที่เข้ามาร่วมงานครั้งนี้ ได้แก่ กลุ่มหมอ หลายแขนง พยาบาล ครู เจ้าหน้าที่สาธารณะสุข เป็นต้น ทำให้รู้สึกว่ามีคนสนใจที่จะทำงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทุกๆ ด้านเพื่อเด็กมากมายและ ยังส่งผลสะท้อนว่ายังมีเด็กอีกหลายกลุ่มที่ยังต้องการความช่วยเหลือ ในหลายภูมิภาคที่ไม่ใช่แค่จังหวัดนำร่องเท่านั้น แต่จะขยายเครือข่ายการทำงานเพื่อเด็กไปอีกจนทั่วไทย แหมน่าชื่นใจจริงๆ ที่มีคนสนใจที่จะทำงานเพื่อเด็ก
จากการเล่าเรื่องในช่วงเช้า ทำให้เปิดโลกทัศน์ของดิฉันว่ามีหลายโครงการที่ดิฉันไม่รู้จัก.....ไม่ว่าจะเป็น โครงการเพื่อนช่วยเพื่อน, WE CARE, โครงการเด็กกินอิ่มเรายิ้มได้, โครงการสานสามวัย โครงการเด็กรักถิ่น โครงการเยาวชนสร้างสรรค์ตามรอบเท้าพ่อ เป็นต้น ซึ่งทุกโครงการที่กล่าวมานี้เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังมีอีกหลายโครงการที่ สสส. ได้จัดทำเพื่อเด็กและเยาวชน และการมารวมกลุ่มครั้งนี้เพื่อให้เกิดความเชื่อมโยงในสายงานและเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานให้มากขึ้น
และในช่วงบ่ายของวันเดียวกันก็ได้มีการตั้งโจทย์ “ อยากเห็นสุขภาวะเยาวชนไทยเป็นอย่างไร (ปี’ 49) ”เพื่อระดมสมองหาเป้าหมายการทำงานของเด็กและเยาวชน ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าควรมองไปในหลายๆ เรื่องได้แก่
ซึ่งในงานวันที่ 19 มีนาคม ช่วงเช้ามีการแบ่งกลุ่มเป็น 7 คณะ ซึ่งแต่ละคณะจะต้องเล่าเรื่องเล่าเร้าพลัง (Story Telling) ที่ประสบผลสำเร็จที่เกี่ยวข้องกับเด็กและเยาวชน เพื่อให้ทุกคนชื่นชม แสดงความยินดีในความสำเร็จ และเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดความกระตือรือร้นต่องานด้านเด็กและเยาวชน ซึ่งมีหลายกลุ่มอยู่ในคณะ อันได้แก่ “สุรา ยาสูบ อุบัติเหตุ” “อาหารคุ้มครองผู้บริโภค” “ชุมชนเป็นสุข ” “ สื่อ ” และมีกลุ่มเครือข่ายเข้าร่วมได้แก่ “ เครือข่ายมดแดง” “เครือข่ายไม่กินหวาน” “เครือข่ายองค์กรงดเหล้า” “ เครือข่ายเยาวชนคนรักผัก” และมีหลายสถาบันเข้าร่วมได้แก่ “Child Watch สถาบันรามจิตติ ” “ สถาบันรักลูก ” “ สถาบันวิจัยและพัฒนาสุขภาพ” “ สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์” “ สถาบันวิจัยและพัฒนาการเรียนรู้”รวมทั้งมูลนิธิต่างๆ เช่น “มูลนิธิฟ้าเดียว” “มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่” “มูลนิธิเครือข่ายครอบครัว” “มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก” เป็นต้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่น่าประทับใจมาก ที่หลายท่านก็อยากเล่าเรื่องที่ประสบผลสำเร็จและงานต่อไปที่จะทำ แต่เนื่องจากจำนวนผู้ร่วมงานเกือบ 150 คน ทำให้บางท่านก็ยังไม่ได้เล่าเรื่องเวลาก็หมดพอดี ก็เห็นบางท่านจับกลุ่มคุยกันนอกรอบ และจากจำนวนผู้เข้าร่วมมากมายนี้ ทำให้ห้องประชุมแคบไปถนัดตาเลยทีเดียวและสิ่งที่ดิฉันทึ่งคือมีกลุ่มคนมากมายที่ทำงานกับเด็กหลากหลายอาชีพที่เข้ามาร่วมงานครั้งนี้ ได้แก่ กลุ่มหมอ หลายแขนง พยาบาล ครู เจ้าหน้าที่สาธารณะสุข เป็นต้น ทำให้รู้สึกว่ามีคนสนใจที่จะทำงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทุกๆ ด้านเพื่อเด็กมากมายและ ยังส่งผลสะท้อนว่ายังมีเด็กอีกหลายกลุ่มที่ยังต้องการความช่วยเหลือ ในหลายภูมิภาคที่ไม่ใช่แค่จังหวัดนำร่องเท่านั้น แต่จะขยายเครือข่ายการทำงานเพื่อเด็กไปอีกจนทั่วไทย แหมน่าชื่นใจจริงๆ ที่มีคนสนใจที่จะทำงานเพื่อเด็ก
จากการเล่าเรื่องในช่วงเช้า ทำให้เปิดโลกทัศน์ของดิฉันว่ามีหลายโครงการที่ดิฉันไม่รู้จัก.....ไม่ว่าจะเป็น โครงการเพื่อนช่วยเพื่อน, WE CARE, โครงการเด็กกินอิ่มเรายิ้มได้, โครงการสานสามวัย โครงการเด็กรักถิ่น โครงการเยาวชนสร้างสรรค์ตามรอบเท้าพ่อ เป็นต้น ซึ่งทุกโครงการที่กล่าวมานี้เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังมีอีกหลายโครงการที่ สสส. ได้จัดทำเพื่อเด็กและเยาวชน และการมารวมกลุ่มครั้งนี้เพื่อให้เกิดความเชื่อมโยงในสายงานและเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานให้มากขึ้น
และในช่วงบ่ายของวันเดียวกันก็ได้มีการตั้งโจทย์ “ อยากเห็นสุขภาวะเยาวชนไทยเป็นอย่างไร (ปี’ 49) ”เพื่อระดมสมองหาเป้าหมายการทำงานของเด็กและเยาวชน ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าควรมองไปในหลายๆ เรื่องได้แก่
- สร้างโอกาสให้กับเด็กทุกระดับ อนุบาล ประถม มัธยม
มหาวิทยาลัย
- การดูแลระบบสังคมเน้นจริยธรรมทุกระดับกับเด็ก (พิการ ด้อยโอกาส
พิเศษ)
- การผลักดันนโยบายสาธารณะ “เด็กดี”( ยุทธศาสตร์: สื่อ
คุณภาพครอบครัว พื้นที่คุณภาพ)
- เด็กและเยาวชนมีจิตอาสา
และมีส่วนร่วมของตนและสังคม
และจะต้องมีกลไกการขับเคลื่อนโดยให้เด็กมีส่วนร่วมทุกขั้นตอน
คำสำคัญ (Tags): #สุขภาวะของเด็ก#การจัดการความรู้
หมายเลขบันทึก: 21935เขียนเมื่อ 31 มีนาคม 2006 14:39 น. ()ความเห็น (2)
นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์
- ขอขอบคุณอาจารย์จ๊ะจ๋า...
- ขออนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งครับ
ถ้าเยาวชนเราเริ่มทำความดี
มีความสุขจากการทำความดีแล้ว
มั่นใจว่า สังคมไทยคงจะพัฒนาไปได้ไกล - นำภาพและเรื่องมาเล่าสู่กันฟังได้จะดีมาก
- ขอขอบคุณอีกครั้ง...
เกษม ตันธนะศิริวงศ์
What a nice idea it is!
Of course, such successful stories play a major role for inspiring active listeners for their future actions. However, I think it's important to have a way with KM such that we can combine those similar activies into the same category. I'm also wondering how we can use KM to help us evaluate their achievement qualitatively, so that their further improvement can be implemented.