การใช้ชีวิตในช่วงเวลาที่เหลืออยู่นี้...
เป็นสภาวะการอยู่ได้ท้งสุขและทุกข์ เป็นอยู่ในสภาวะทั้งสองแบบอิงอาศัยกันและกัน ไม่ยึดกันในกัน หากเป็น ณ ช่วงเวลานั้นเป็นสภาวะทุกข์ที่มากระทบ ก็อยู่กันแบบร่มๆ เบาเบา ตื่นรู้ และน้อมรับ หรือหากว่าอาจแปรเปลี่ยนเป็นสภาวะ สุขสัมผัส...ก็เตือนตนไม่ลิงโลดเกินไป แต่ประคองตรงหัวใจให้ซาบซ่าน ต่อความสุข ปิติที่ปรากฏ ระวังใจไม่ให้ได้กระเทือนมากเกิน...
กระทบ = คือ โลก
ไม่กระเทือน = คือ ธรรม
เบาเบา ต่ออารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด และวิถีต่อการดำเนินชีวิต ทุกก้าวย่างทำประโยชน์ให้เกิดมากที่สุดเท่าที่โอกาสมี ไม่ว่าจะต่อใคร บุคคลใด กลุ่ม หรือสังคมใดใด ทุกห้วงเวลาที่เราได้ย่างกรายเข้าไปสัมผัสนั้นดีเสมอ ... ดังนั้นข้าพเจ้าจึงมักเต็มที่เสมอ แคร์ ใส่ใจ และห่วงใย ต่อผู้คนที่ปรากฏอยู่ ณ เบื้องหน้าเราเสมอ เพราะทุกคนที่เราได้มีปฏิสัมพันธ์ ต่างมีเหตุปัจจัยให้ได้มาเจอ และมาปฏิสัมพันธ์ต่อกัน...ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง...
หากโดยปกตินิสัย...
ข้าพเจ้าค่อนข้างไม่ชอบการสมาคมในกลุ่มใหญ่ๆ... เลือกที่จะไปกับกัลยาณมิตรที่ดีอยู่เสมอ
"สดใส ร่าเริง แต่ยังคงดำรงความสันโดษไว้เสมอ"...เป็นคำบอกกล่าวจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ให้นิยามสะท้อนถึงนิสัยของข้าพเจ้าเอง ... ความเป็นส่วนตน และสันโดษสะท้อนได้ถึงความไม่นิยมสมาคมในหมู่คณะกลุ่มใหญ่ อันเป็นนิสัยเฉพาะที่ติดตัวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร...
อีกในหนึ่ง Life Stly ของข้าพเจ้า...มักนิยมสำหรับตนเอง นอกจากการนั่งแช่ที่ร้านกาแฟ...อีกหนึ่งสถานที่ที่ชอบไปกับเพื่อน-พี่ที่คุ้นเคย คือ "บ้านเซรามิค"... เป็นร้านเล็กๆ ที่อยู่ในสวนอุทยานเกษตร ในมหาวิทยาลัยขอนแก่น
พี่ตั้น-พี่ตุ๊ สองพี่น้องผู้มีอัธยาศัยอันดี...ช่วยกันเปิดร้าน เพราะด้วยจริตที่ชอบเซรามิคกัน... จึงมาทำร้านเป็นงานอดิเรก...
ที่ร้านนี้...ข้าพเจ้าและเพื่อนๆ สามารถมานั่งแช่ได้กันทั้งวัน มันคือ ความสุขเล็กๆ ที่เราเลือกได้ กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นคนเดิมๆ ศุกร์ - เสาร์ - อาทิตย์ เป็นวันที่ผู้คนคอเดียวกันได้มาพูด มาพบปะ แลกเปลี่ยนและแชร์อารมณ์แห่งความสุขให้กันและกัน พักหลังๆ มานี่ ข้าพเจ้ามักทำตัวเป็นพนักงานแพ๊คของช่วย พอๆ กับ อ.ณัฐ ที่อยู่คณะสาธารณสุข(เดิมทีเราเข้าใจว่าเป็นลูกชายพี่ตั้น)...ที่ต้องมีอารมณ์ศิลปินมานั่งแช่ ซึมซับความสุนทรียะ...นี้อยู่เสมอ อ.ณัฐนี่หากได้พูดถึงเซรามิคดูท่ามีความสุข อีกไม่กี่เดือนก็จะไปเรียนต่อ ป.เอก สมาชิกคงหายไปอีกหนึ่ง เมื่อหลายวันก่อนมาคะยั้นคะยอให้พี่กะปุ๋มเอาชุดน้ำชา ที่ได้มาใหม่ แต่ด้วยความที่เราชอบแบบเรียบๆ ไม่มีลาย ก็เลยอด...
เคยคุยสนุกๆ กับพี่อ้อมว่า...เรามาทำตลาดแลกเปลี่ยนและแบ่งปัน กันก็ดูท่าจะดี เมื่อสัปดาห์ก่อน ข้าพเจ้าได้ไม้โชว์ผ้าไหมมาจากฝั่งลาว-เวียงจันทร์ แบ่งปันให้พี่อ้อมสองอัน ลายฉะลุสวยเชียว แลกกับกาน้ำชา ลายญี่ปุ่นของพี่อ้อม...เข้าชุดกับแก้วที่ข้าพเจ้ามีอยู่ได้พอดีเลย...
ข้าพเจ้ามักมาใช้เวลาอย่างเต็มที่....หลังจากเสร็จการออกกำลังกาย...
พี่ตั้นและพี่ตุ๊... คุยสนุก อารมณ์ดี... โดยเฉพาะพี่ตุ๊ - มักจะชอบคุยกับกะปุ๋มเป็นพิเศษในเรื่องความหมายของตัวเลขต่างๆ...
ผู้คนที่มาที่นี่ต่างล้วนหลงใหลและรักในเซรามิค ... ดิน เคลือบ เผานี้... อย่างพี่อ้อม ขอแค่ได้ซื้อก็มีความสุข ... สุขเล็กเล็ก สุขเบาเบา... ไม่มากมาย ไม่เบียดเบียนตนเอง พอดำรงตนอยู่ได้... เท่านี้ก็พอทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้...พอดำรงไปได้
--------------------------------------------
ผู้คนที่มาที่นี่ต่างล้วนหลงใหลและรักในเซรามิค ... ดิน เคลือบ เผานี้... อย่างพี่อ้อม ขอแค่ได้ซื้อก็มีความสุข ... สุขเล็กเล็ก สุขเบาเบา... ไม่มากมาย ไม่เบียดเบียนตนเอง พอดำรงตนอยู่ได้... เท่านี้ก็พอทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้...พอดำรงไปได้
"ป้าแดง" เพื่อนดี...พึงคบและสมาคมด้วยค่ะ...
(^___^)
น้องเอ๊ะ...ที่แถวอิสานช่วนนี้ก็อากาศดีค่ะ แต่บางวันนะคะ อากาศตอนเช้าคล้ายฤดูหนาว ตอนกลางวันร้อนมาก แต่พอเย็นๆ หน่อยมีฝนตก ... สามฤดูในหนึ่งวัน...
(^___^)
ชอบไปที่เดียวกันนะคะ ไม่ว่าจะเป็นร้านกาแฟ หรือร้านเซรามิค...
แปลกจังที่โลกไม่กลมอย่างที่คิด เพระเราไม่เคยเจอกันเลย
ปีใหม่ กำลังจะมาถึง...
ขอให้น้องกะปุ๋มสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆ นะคะ
สักวันเราจะได้เจอกันค่ะพี่ tuk-a-toon ... :)
ขอบพระคุณในคำปรารถนาดีที่ส่งถึงนะคะ...ขอให้พี่ตุ๊กมีความสุขในช่วงท้ายแห่งปีและเริ่มต้นวันใหม่แห่งปี ด้วยใจเบาเบา...นะคะ
(^___^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ
เห็นด้วยกับคุณเอ๊ะ ค่ะ
คนเรารักอะไร ชอบอะไรที่เหมือนๆกัน ก็ยิ่งถูกคอกันครับพี่กะปุ๋ม
แปลกนะ บางทีแค่ได้รู้ว่า มีใคร รัก หรือชอบอะไรที่คล้ายๆกับเราแล้ว
มันยิ่งทำให้เรามีความสุข กับสิ่งนั้น
ชอบจังสุขเล็กเล็ก สุขเบาเบา ไม่เบียดเบียนใคร
ขอบคุณค่ะ สำหรับความสุขในวันนี้