เก้าอี้สามขา และการแข่งขันที่ทุกคนมีโอกาสชนะ
"....ถ้าเป็นเก้าอี้ 3 ขาที่เราคุยกันในการฝึกอบรมผปค.นำร่อง จะหมายถึง IQ, EQ และ MQ ที่จะทำให้เด็ก (และเรา) เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ได้ อย่ามัวเล่นเรื่อง IQ พัฒนาสมองกันกระหน่ำ ปล่อยจินตนาการสุดเหวี่ยง อยากให้เด็กฉลาดสุดๆ จนลืมเรื่อง EQ ซึ่งเน้นเรื่อง self-esteem การรอคอย การจัดการความผิดหวัง ความมุ่งมั่นเอาจริง พลาดแล้วแก้ไข ล้มแล้วลุกขึ้นได้ ฯลฯ และเรื่องที่สำคัญสำหรับการอยู่ร่วมในสังคมคือ MQ ต้องมีจริยธรรม คุณธรรมกำกับการกระทำด้วย ไม่อย่างนั้น เราอาจจะมีหมอหั่นศพ นักการเมืองโกงชาติ คนผลิตนมผสมเมลามีน ฯลฯ อีกเยอะแยะ.....
.....อาจารย์หม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยาย้ำหลายครั้งว่า ความคิดสร้างสรรค์ต้องเกิดขึ้นพร้อมกับความมุ่งมั่นทำให้เป็นรูปธรรมจนเสร็จ และคุณธรรมมากำกับว่า สิ่งที่ฉันทำไม่ก่อโทษกับตนเองและคนอื่น และเป็นกุศล (เป็นประโยชน์) และเมื่อต้องทำงานเป็นทีมก็ยอมรับความแตกต่างและให้โอกาสตนเองที่จะมีความสุขกับผู้คนที่แตกต่าง.....
แต่ครูต้องมีกระบวนการในห้องเรียนที่ช่วยให้เด็กเห็นสาระที่แท้จริงของเรื่องที่เรียน (จะเรียนไปทำไม จะทำไปทำไม) เมื่อก้าวข้ามคำถามแบบนี้แล้ว เราจะได้เด็กที่ทำเพราะเห็นความสำคัญของสิ่งที่ครูอยากให้ทำ และจะทำด้วยความเต็มใจ (ไม่ใช่เพราะไม่เสร็จไม่ได้กลับบ้าน หรือ ทำให้เสร็จๆ ไป ลอกเพื่อนก็เอา) จากนั้นก็เป็นกระบวนการฝึกเรื่องความเอาจริงเอาจัง การแข่งขันแบบที่ให้โอกาสทุกคนชนะ (แข่งกับตัวเอง) และให้เห็นว่า โลกนี้กว้างใหญ่นัก อนาคตก็อีกไม่ไกล วัยเด็กเป็นวัยฝึกตนให้พร้อมจะใช้ชีวิตในโลกกว้าง ดังนั้นเด็กต้องการกำลังใจมากๆ ในการ "ล้มแล้วลุกได้ เอาชนะความอ่อนแอของตัวเอง" เราจึงเล่นเรื่องการสังเกตส่วนดี แล้วชื่นชมเขา (สร้างความสัมพันธ์ที่ดีก่อน) ที่ความพยายาม ความกระตือรือร้น ฯลฯ...."
ข้างบนนี้เป็นข้อคิดดีๆ จาก ดร.บงกช เศวตามร์ค่ะ
ความเห็น (4)
- เยี่ยมเลยค่ะ บันทึกนี้มีประโยชน์ค่ะ
- ครูอ้อยจะติดตามอ่านต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยคะ ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยกลับมาอ่านอีก เพราะบันทึกนี้ มีสิ่งที่ตรงใจ ดลใจ ให้ครูอ้อยมากเลยค่ะ...
ดินที่เปียกชื้น
ความจริงยังไม่ได้อ่านหรอกค่ะ
แต่ครูอ้อย(ใครก็ไม่รู้)
บอกว่าบันทึกนี้ดี
...งั้นบอกว่า ดี ด้วยก็ได้ค่ะ