สักวันหนึ่ง

จะเป็นเด็กอีกครั้ง

    บทส่งท้าย - จดหมายถึงดังตฤณ

    แต่ละคนเอ็นดูเด็กด้วยความรู้สึกภายในที่แตกต่างกัน

    (รูปจาก pointsebago.com)

    เห็นแล้วอยากเลี้ยง อยากมีลูก สะท้อนจิตใจแบบพ่อแม่

    เห็นแล้วอยากเล่นด้วย แสดงว่านึกถึงวัยเด็ก อยากกลับไปเป็นเด็กอีก

    (รูปจาก fotosearch.com)

    เห็นแล้วอยากสอน แปลว่าเกิดความกระตือรือร้นอยากเป็นครู

    เห็นเด็กแล้วอยากมีส่วนสัมพันธ์อย่างไร หรืออยากให้อะไรกับเด็ก มักเป็นความนึกคิดชั่ววูบชั่ววาบ ที่เด็กๆ เข้ามากระทบตา พอไม่เห็นเด็กก็เลิกคิด

    แต่หากมีความปรารถนาที่ตั้งมั่นอยู่ในใจ แม้ไม่เห็นก็คิดอยู่เรื่อยๆ อยากเลี้ยงเด็ก อยากเล่นกับเด็ก หรืออยากสอนเด็ก อันนั้นพอบอกได้ส่วนหนึ่ง ว่าคุณเป็นพวกชอบโอบอุ้มคนอื่น มีความไยดีให้คนอื่น ปรารถนาให้มนุษยชาติอยู่รอด สืบทอดพงศ์พันธุ์มนุษย์ให้มีต่อไปโดยสวัสดี

    น่าเสียดาย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเป็นเช่นนั้น พ่อแม่ยุคใหม่มีความเห็นใจตัวเองสูง รู้สึกว่าต้องมีลูกเพื่อเติมเต็มชีวิตตนให้ครบๆ แต่ไม่คิดถึงการให้เวลากับลูกอย่างเพียงพอ ไม่ตระหนักว่าการมีลูกนั้น คือการตัดสินใจจะแบ่งเวลาและสมบัติส่วนหนึ่ง ให้กับเด็กแปลกหน้าที่จะเข้ามาเป็นหุ้นส่วนชีวิตตน

    (รูปจาก helponechild.org)

    นี่ยังไม่นับการมีลูกโดยไม่ตั้งใจ มีมันทั้งไม่พร้อม อย่าว่าแต่จะคิดวางแผนให้ลูกเติบโตกันอย่างไร

    การเลี้ยงลูกเป็นกรรมใหญ่ชนิดหนึ่ง เพราะสะท้อนว่าคุณจะเป็นลูกที่ถูกเลี้ยงแบบไหนในครั้งหน้า ที่มีวาสนากลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีก พูดอีกทีก็คือการเลี้ยงลูกเป็นกรรมของแต่ละคน ที่กว่าจะรู้ผลว่าเป็นอย่างไร ก็ต้องรอมีโอกาสเกิดใหม่เป็นมนุษย์อีกครั้ง

        เมื่อคุณเป็นผู้ใหญ่ มีสิทธิ์ให้ คุณให้อะไรกับเด็ก



        พอคุณต้องเป็นเด็กอีก เหลือสิทธิ์แค่รับ

        คุณก็จะได้รับในสิ่งที่คุณเคยให้กับเด็กมาแล้ว

        แม้สิ่งที่ให้นั้นจะเป็นความไม่ไยดีก็ตาม...

[พนมมุกดา]

"เมื่อคุณเป็นผู้ใหญ่ มีสิทธิ์ให้ คุณให้อะไรกับเด็ก"

เป็นคำถามที่ผู้ใหญ่ทุกคนพึงตอบตัวเอง และตอบเด็กอย่างแท้จริง