และเมื่อผมขึ้นมัธยมปลาย ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของทีมโรงเรียน แต่ก็ได้เป็นแค่ตัวสำรอง เพราะตำแหน่งเดียวกับผม รุ่นพี่และเพื่อนผม เบียดความสามารถ แย่งตัวจริงด้วยความสามารถ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ผม อยากเลิกเล่นรักบี้ เพราะ รักบี้มันถูกดูดซึมให้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว เพียงแค่มีโอกาสได้นำเสนอ ได้แสดงทักษะออกมาเมื่อไหร่ มันจะถูกนำเสนอออกมาอย่างบรรเจิด โดยพิสดาร ไม่ต้องคิดไม่ต้องเตรียมมันออกมาจากส่วนลึกของก้นบึ้งของหัวใจจริง ๆ นี้กระมังที่เขาเรียกว่าว่า กระบี่อยู่ที่ใจ รักบี้อยู่ที่ใจผมจริง ๆ และรักบี้คือส่วนหนึ่งของชีวิต

ทำไม ผมชอบกีฬารักบี้ฟุตบอล ตอนที่ 3

การแข่งขันรักบี้ U-17 รายการชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทย 2551 ระหว่างทีมรุ่นน้องของผมคือ ภ.ป.ร.ราชวิทยาลัยฯ กับ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ ร้อยเอ็ด ผลปีนี้ ราชวิทย์ แข็งแกร่งมาก ในขณะที่ร้อยเอ็ด กลับมาลงเล่นรายการนี้ใหม่ หลังจากไม่ได้เล่นมาสองสามปี เนื่องจากการขาดงบประมาณ เป็นประเด็นหลัก ผล ราชวิทย์ ต้อน ทีมลูกศิษ์ผมขาดลอย แต่สิ่งที่ได้คือ สปิริตและน้ำใจของชาวรักบี้ วันไปแข่ง ทีมวชิราวุวิทยาลัยช่วยค่าน้ำมันและอาหารกล่องให้ทีมร้อยเอ็ดกลับบ้าน ทีม ภ.ป.ร.ราชวิทยาลัย จัดอาหารกล่องอีกสองรุ่นประมาณเกือบ 70 กล่อง ให้ร้อยเอ็ดนำไปรับประทานระหว่างเดินทางกลับ ต้องขอบคุณ ทั้งราชวิทย์และวชิราวุธ ที่ดูแล เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ ร้อยเอ็ด อย่างดียิ่ง