ประสบการณ์
มีอยู่วันหนึ่งและเป็นวันเดียวที่เกิดขึ้นเป็นวันที่ทำให้เราเศร้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในการทำงานกับผู้ป่วยยาเสพติด เรื่องมีอยู่ว่า ในเวรเช้าวันหยุดวันหนึ่ง ขณะที่นั่งเขียนบันทึกทางการพยาบาลอยู่นั้นเวลาประมาณ 11.00 น.ได้มีผู้ป่วยคนหนึ่งวิ่งมาบอกอย่างน่าตกใจว่า "พี่ๆ ..(ชื่อผู้ป่วย).. นั่งร้องไห้อยู่ข้างตู้น้ำเย็น" ค่อยโลงอกหลังจากได้ฟังนึกว่ามีเรื่องร้ายแรงกว่านั้น แต่จะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร โล่งอกแต่ไม่ไช่สบายใจมีคนไข้องไห้ ก็เลยเดินไปดู พบว่าผู้ป่วยนั่งกอดเข่าหน้าซบอยู่กับเข่าร้องไห้อยู่ จึงเดินเข้าไปสอบถาม "เป็นอะไร เมื่อกี้พ่อมาเยี่ยมไม่ไช่เหรอ" ผู้ป่วยเงิยหน้าขึ้นมาตอบว่า "ครับ" แล้วนั่งก้มหน้าร้องไห้ต่อไปอย่างไม่สนใจใคร เราก็ไม่อยากจะไปรบกวนเขาหรอกนะ แต่เราทนไม่ได้ที่เห็นคนไข้องไห้เราจึงต้องรบกวนเขาหน่อยละ "มีปัญหาอะไรกับพ่อหรือเปล่า แล้วคุยอะไรกับพ่อบ้าง" คนไข้ก็นั่งเงียบอยู่สักพักแล้วก็ตอบว่า "พ่อมาบอกว่า ยายตายแล้ว ผมเสียใจที่ไม่ได้ไปงานศพยายเพราะต้องอยู่ที่นี่" เราได้ฟังก็อึ้งไปเหมือนกันแล้วแถมยังรู้สึกโมโหญาติอีกด้วยนะที่มาบอกในเรื่องแบบนี้ทำให้คนไข้เราไม่สบายใจแต่เราก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้หรอกเพราะเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องปลอบใจกันไป เราจึงจับไหล่เขา แล้วบอกว่า "พี่ก็เคยรู้สึกอย่างเธอเหมือนกันนะ" แล้วเราก็นั่งลงข้างๆ เขาเล่าประสบการณ์ของเราให้เขาฟังว่า "ตอนที่พี่เรียนพยาบาลอยู่ ต้องอยู่หอพักห้ามกลับบ้านเรียนเหมือนโรงเรียนประจำ ตอนนั้นยายพี่เสียพอดีพี่ก็เสียใจนะ และกฎของวิทยาลัยคือไม่อนุญาติให้กลับบ้านได้เลยนอกจากพ่อแม่เสียชีวิตเท่านั้น แต่ยายเป็นคนที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก เรายังไม่ได้ไปเห็นหน้ายายแม้ในวาระสุดท้ายเลย มานั่งคิดอยู่เหมือนกันว่าเราทำผิดอะไร แต่ก็คิดได้ว่าเรามาเรียนเพื่อให้ยายเรามีความสุขไม่ใช่หรือเราต้องเรียนให้จบเพื่อยายก็ได้ถึงแม้จะไม่ได้เห็นหน้ายายครั้งสุดท้ายเราก็ยังสามารถส่งจิตเราไปถึงยายได้นะ พี่คิดว่ามันก็คงจะเหมือนเธอนั้นแหละแม้จะต่างสถานะกันก็เถอะ" เห็นคนไข้นั่งนิ่งเงียบ เราก็เลยบอกว่า "ร้องไห้ให้พอนะวันนี้เพื่อคนที่เรารักและต่อไปเราต้องไม่ร้องไห้อีกเพื่อคนที่เรารักเช่นกัน มีอะไรก็ไปคุยกับพี่ได้นะพี่ยังรออยู่เสมอ" แล้วเราก็ตบไหล่เขาเบาๆ แล้วเดินจากมา หลังจากนั้นเป็นเวลารับประทานอาหารของคนไข้พอดี เมื่อคนไข้ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จแล้วพักผ่อนกันหมด คนไข้รายนี้ได้เดินมาบอกเราว่า "พี่ผมจะไม่ร้องไห้อีกแล้วและจะไม่หันไปใช้ยาอีก" เราไม่พูดอะไรแค่ยิ้มให้เขา เรื่องก็จบลงด้วยดีแบบเศร้าทั้งคนไข้และพยาบาลนั่นแหละ...................โดยกระแต
ความเห็น (1)
เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจครับ :)