ในขณะนี้หลายคนเรียกร้องสังคมเกื้อกูลธรรมกันมากสังคมเกื้อกูลธรรม เป็นสังคมที่ทุกคนในสังคมร่วมรักใคร่สมัครสมานสามัคคีกัน มีหลักธรรมในการดำรงชีวิต รู้จักสงเคราะห์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ทุกคนพัฒนาตนตามศักยภาพ
เราหลายคนไม่อยากให้สังคมไทยเป็นสังคมที่ก้าวไปสู่โลกาภิวัตน์แบบหลับหูหลับตาตามกระแสจนเป็นโรคติดวัตถุติดเงินและแสวงหาวัตถุและเงินโดยความเจ็บปวดของคนอื่น มีหลายคนลืมไปแล้วว่าสภาพสังคมไทยจริงๆ แล้วเป็นอย่างไร ลองทบทวนดูให้ดี การที่สังคมไทยเปลี่ยนจากสังคมเกษตรกรรมเข้าสู่สังคมธุรกิจแบบทุลักทุเลสร้างธุรกิจจำลอง ต้องใช้คำว่าจำลองเพราะธุรกิจที่ดีน่าจะทำธุรกิจแล้วเกิดกำไรนำกำไรมาพัฒนาชีวิตผู้คนและสังคมได้ แต่ในสังคมไทยหลายคนทำเป็นธุรกิจจำลอง โดยหลอกว่าทำธุรกิจแต่ภายใต้การทำธุรกิจกลับใช้ประโยชน์จากธุรกิจของตน เช่น ผู้ประกอบการบางคนนำโครงการของตนที่ดูท่าว่าน่าจะดี นำมาขอกู้เงินเพื่อขยายโครงการพอธนาคารอนุมัติเม็ดเงิน นักธุรกิจจำลองก็ล่องหนทิ้งงานทิ้งโครงการยอมแม้กระทั่งการชื่อเสียงและยอมเป็นคนล้มละลาย ไม่ต้องเสียภาษี เงินที่ขอกู้มาก็ใช้วิธีการประนอมหนี้ใช้บ้างไม่ใช้บ้าง ถ้าทำแบบนี้มากๆ สังคมไทยจะมีเศรษฐกิจเป็นเช่นไร ไม่ใช่เรื่องกู้เงินธนาคารแล้วทิ้งโครงการอย่างเดียว สังคมไทยยังมีปัญหาเรื่องบัตรเครดิตต่างๆ อีกมากมาย เราใช้เงินแลกกับสิ่งที่ต้องการทั้งที่เป็นสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตและสิ่งที่เกินความจำเป็นในการดำรงชีวิต เราดึงธรรมชาติมาใช้เกินขอบเขต เราทำลายภูเขาเป็นลูกๆเพื่อนสร้างถนน สร้างตึกรามบ้านช่อง เราทำลายพืชพรรณธรรมชาติจนพืชหลายชนิดหมดไปจากโลกนี้ เราตัดป่าจนป่าบนผืนโลกแห่งนี้เหลือป่าอยู่น้อยมาก มนุษย์เป็นสัตว์โลกที่ฉลาดและโง่พอๆกัน มนุษย์คิดค้น มนุษย์สร้าง พัฒนา และทำลาย แข่งขัน ฆ่าฟัง แย่งชิง มนุษย์ข้างสุดโต่งรวยมากและในโลกใบเดียวกันก็มีคนที่จนมากๆจนแทบจะนอนรอความตายจากความหิวโหย ในโลกนี้มีคนที่พยายามทำให้ตัวเองให้ดีมากๆ ดีตามบรรทัดฐานของสังคมและดีตามหลักศาสนา ในขณะเดียวกันก็มีคนที่ทำชั่วมากๆ โดยพวกเขาทำสิ่งต่างๆ ที่ตรงข้ามกับบรรทัดฐานของสังคมและหลักศาสนา ทุกสังคมในโลกใบนี้มีเกณฑ์กำหนดว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ อะไรดี อะไรไม่ดี ไม่ว่าจะเป็นคนชาติไหนๆ ทุกคนทุกชาติทุกภาษา เราทุกคนมีกรอบของการกระทำเพื่อให้การอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เราเกิดมา...จนถึงวันนี้กว่าจะมาเป็นเรา หลายท่านเคยคิดบ้างมั๊ยว่า...เราอาศัยชีวิตของคนอื่นมาสร้างเลือดเนื้อและชีวิตเรา ถ้าเราคิดได้เราจะอยู่จะทำจะพูดหรือแม้แต่จะคิดเราจะต้องระมัดระวังตรวจสอบตนเองอยู่เสมอๆ ตรวจสอบโดยไม่เข้าข้างตนเอง ควบคุมตนเองให้คิดดี พูดดี ทำดี รู้จักช่วยเหลือและแบ่งปันคนอื่นๆ เท่าที่เราจะช่วยเหลือและแบ่งปันคนอื่นได้
ความเหนื่อย ความล้า ความขาดและความไม่พอ ไม่ว่าจะเรื่องใดๆในขณะนี้มันมาจากอะไร เด็กวัยรุ่นมาจากครอบครัวดี ต้องเดินเข้าคุกในดวงตาไม่มีแม้แต่จะสำนึกผิด เหตุเพราะไม่มีเงินเที่ยวคลับบาร์ เลยปล้นทอง พอได้ทองก็เอาไปขายแล้วก็นำเงินไปใช้หนี้พนันบอล เงินที่เหลือก็ไปเที่ยวต่อ ตำรวจตามจับได้ “ผมไม่ผิด” หลักฐาน พยานครบทุกอย่าง กล้องวงจรปิดก็ปรากฏรูป ของชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มบอกไม่ผิด คนทำผิดบอกว่าตัวไม่ผิด ท่านคิดว่าชายหนุ่มผิดหรือสังคมผิดคำว่าสังคมในที่นี้รวมถึงพ่อแม่ ครูอาจารย์ พระ ผู้อาวุโสในชุมชนในบ้านเมือง รัฐบาลและอื่นๆด้วยนะ กฎหมายลงโทษตามกระบวนการหลายคนออกมาจากคุกดีขึ้นปรับตัวขึ้นเป็นคนดีของสังคมได้เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ได้ คนเหล่านี้น่าจะได้รับความช่วยเหลือในโอกาสต่อไปเพื่อพัฒนาตนต่อไป แต่หลายคนไม่สำนึกผิดและยังหนีจากคุกออกมาก่อนกำหนด คนกลุ่มนี้ทำอย่างไรดี เมื่อออกมาแล้วกลับมาสร้างปัญหาให้สังคมอีก โบราณว่าชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนให้โอกาสจนกว่าจะเป็นคนดี ทำคนชั่วให้คิดดี ทำดี ปฏิบัติดี ต้องแก้ที่วิธีคิดของพวกเขาลงไปแก้ไขที่ประสบการณ์เดิมที่ทำให้มีสาเหตุแห่งพฤติกรรมนั้นๆ จะได้หรือไม่ แต่ก็ยังมีคดีอีกมากมายที่หลายคนเลือกที่จะทำทั้งๆที่รู้ว่าผิดกฎหมายเพียงเพื่อให้ได้เงินมาซื้อวัตถุที่อยากได้ ความอยากจากการเห็นเขามีเขาได้ ความอยากจากการดูสื่อแล้วอยากได้อย่างที่สื่อโฆษณาชวนเชื่อ ความไม่ยับยั้งชั่งใจทำให้คนดีหลายคนก่อคดีโหดร้ายแบบคาดไม่ถึง บางคนฆ่าครอบครัวตัวเองยกครัว มีหลายข่าวหลายตัวอย่างให้ดูกันให้เห็นกันมากมายในยุคนี้ พอมาถึงตรงนี้สังคมไทยคิดอะไรกันบ้างหรือคิดว่าไม่ใช่หน้าที่ มือใครยาวสาวได้สาวเอา ใช่หรือเปล่าครับ
ภาพรวมสังคมไทยขณะนี้เป็นสังคมวัตถุนิยมและสังคมพึ่งพา คนไม่พึ่งตนเอง คนมุ่งขอหวยขอเลขเด็ดๆ ขอให้มีวาสนาอย่างกะเขาบ้าง สถานที่บางแห่งถูกสร้างเป็นศาลผีแต่เรียกชื่อศาลต่างๆ นานาตามชื่อผู้ทรงฤทธิ์ทรงเดชแล้วแต่จะตั้งกัน มีคนบูชามากกว่าศาลพระหรือหอพระ ยังมีต้นไม้บางต้นที่มีคนเอาอาหารไปให้มากกว่าคนชราในชุมชน อาหารที่เรายกไปบูชาเจ้าที่เจ้าทาง บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โดยเราเชื่อว่าสิ่งที่ไม่มีตัวตนมีอำนาจจะดลบันดาลให้เรามีเราได้ตามที่เราอยากเราปรารถนา เราหลายคนเสาะแสวงหาโชคลาภ ไม่ว่าที่นั้นจะไกลสักเพียงไหน คนเบียดเสียดยัดเยียดกันจนมีข่าวเป็นลมตายเรายอมเสียเงินเสียทองเสียเวลาและเสียชีวิต เพื่อวัตถุชิ้นหนึ่งเพื่อให้ได้มาซึ่งการคอบครองเพื่อหวังว่าเราจะอยู่ยงคงกระพัน เราเอาเงินไปแลกกับเหรียญสีดำห้อยออกมานอกคอดูเหมือนแฟชั่น เราเอาเงินไปแลกเหรียญสีแดงเพราะเราเชื่อว่าเราจะค้าขายดี บางคนอยากให้เจ้านายรัก อยากให้คนรักคนเมตตาก็เอาเงินไปแลกเหรียญสีขาว เงินจำนวนมากออกนอกระบบเศรษฐกิจที่ควรจะเป็น เราเอาความศรัทธาของผู้คนมาสร้างธุรกิจจำลองจนร่ำรวยบนความเชื่อและความงมงายของคนหลายคน เราไม่สนใจพระในบ้านของเรา เราขาดการดูแลเอาใจใส่ท่านเหล่านั้น เราคิดกันถูกแล้วหรือ สิ่งที่บันดาลให้เราเจริญรุ่งเรืองและมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันนี้ คือพระในบ้านเราต่างหากเราจงกลับมาดูแลพระในบ้านเราดีกว่า งดงามกว่า สุขใจกว่า ชื่นใจกว่าได้เหรียญอะไรก็ไม่รู้ห้อยก็หนักคอพูดก็ไม่ได้ราคาก็แพงมากๆ เอาเงินเหล่านั้นมาซื้อของกินให้พระในบ้านเราดีกว่า เรายังได้ยินว่า “ขอบใจนะลูก” “พ่อรักลูกนะ”“แม่ก็รักลูก....ขอให้หนูมีความสุขความเจริญนะลูก” คำเหล่านี้ที่พ่อแม่ให้เป็นพลังที่จะให้เราทำงานได้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เราได้คุยกับท่านเราได้กอดท่าน เราได้อาบน้ำให้ท่าน เราทำหลายอย่างให้พ่อแม่เรา เราจะรู้สึกชื่นใจสิ่งที่ได้กลับคืนมาไม่ใช่กำไรไม่ใช่เงินทองแต่เป็นความรู้สึกที่บางคนมีเงินมากมายหาซื้อความสุขที่ว่านี้ไม่ได้ “ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอนมากมาย” เย็นวันหนึ่งลูกชายซื้อข้าวสารมาฝากเราเห็นข้าวสารเห็นอาหารเย็นทำให้รู้สึกว่าลูกที่เราเลี้ยงมามีพฤติกรรมเช่นเดียวกับเรา สิ่งต่างๆที่เราทำให้กับพ่อแม่เราลูกของเรากำลังปฏิบัติแบบเดียวกัน อย่างนี้เรียกว่าสุขใจ...สุขใจ... หาสุขใจเสมอไม่มี
