ถึงเวลาไปดูใจตัวเองได้แล้ว
มีคนถามผมหลายคนว่า “มีธุรกิจอะไร จึงขอเกษียณอายุราชการก่อนกำหนด?” ผมก็ยิ้มและและตอบสั้นๆว่า “ไม่มี” บางคนก็ถามแบบแสดงความห่วงใยว่า “ไม่กลัวเหงาหรือ?” ผมก็ตอบไปว่า “ไม่กลัว” ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกันก็จะบอกว่า
“ถึงเวลาไปดูใจตัวเองได้แล้ว”
ได้อ่านหนังสือเรื่อง “เข็มทิศชีวิต” ของคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ที่ตีพิมพ์ถึง 53 ครั้ง เขียนไว้ในตอนหนึ่งว่า ความรู้และความมีสติปัญญาคือกุญแจดอกสำคัญที่ทำให้หนทางชีวิตของมนุษย์แต่ละคนแตกต่างกัน คนมากมายวิ่งตามหาความมั่งคั่งร่ำรวย ทั้งชีวิต แต่ก็ไม่เคยเจอ หลายคนดำเนินชีวิตและตายไปอย่างคนที่แร้นแค้นและขาดแคลนที่สุด ทั้งที่มีเงินมากมายในบัญชีธนาคาร
ที่จริงเราทุกคนสามารถเป็นคนมั่งคั่งได้ทุกช่วงชีวิต ชาวนาที่กำลังเดินกลับบ้านตอนเย็น แล้วบังเอิญจับปลาได้สองตัว มีพอแบ่งให้เพื่อนบ้านได้หนึ่งตัว อีกตัวที่เหลือก็แกงกินกันได้ทั้งครอบครัว และยังมีพอแบ่งไปทำบุญที่วัดให้สบายใจได้อีก เขาคือคนที่มีเหลือ มีพอ และมีความสุข
เราท่องกันมาแต่เด็กว่า “วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่แดนไกล” เราเข้าใจผิดว่า “วิชา” หมายถึง ความรู้ วิชาการที่เราเรียนเพื่อมาหางานทำ แต่วิชาน่าจะมีความหมายลึกซึ้งกว่านั้น คือหมายถึง สติ ปัญญา ความรู้ ความเข้าใจโลก เข้าใจธรรมชาติ เข้าใจเงิน เข้าใจตำแหน่ง เข้าใจชีวิต เพราะถ้าเราเข้าใจและรู้จักธรรมชาติของมัน เราก็จะเป็นนาย แต่ถ้าเราไม่รู้จัก ไม่เข้าใจธรรมชาติของมัน มันจะกลายเป็นเจ้านายเรา ลากถูลู่ถูกังชีวิตจิตใจของเราชนิดที่เราไม่มีทางสู้
ปกติลิงจะเป็นสัตว์ที่ว่องไวมาก แต่ชาวสวนมีวิธีดักจับลิงที่มาทำลายพืชผล โดยนำกะลามะพร้าวมาเจาะรู ขูดเนื้อมะพร้าวหรือใส่ถั่วที่ลิงชอบไว้ในกะลา เจ้าลิงพอได้กลิ่นของที่ชอบก็วิ่งมา ล้วงมือเข้าไปในลูกมะพร้าว กำของโปรดของมันไว้แน่น แต่พอมันจะดึงมือออกมา มันกลับดึงออกมาไม่ได้ นั่งรอจนชาวสวนมาจับตัวไป มนุษย์เรามากมายหัวเราะเยาะลิงว่า โง่จริงๆ ถ้าอยากให้มือหลุดออกไป ก็แค่ปล่อยถั่วที่มันกำไว้แน่นเท่านั้น
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ขับรถเบนซ์สปอร์ตคันใหม่ ฉวัดเฉวียนไปบนถนนด้วยความเร็วสูง ทันใดนั้นรถของเขาเกิดเสียหลักพุ่งเข้าชนเกาะกลางถนนอย่างแรง ตัวของเขาหลุดกระเด็นออกมานอกรถ ทันทีที่เขาฟื้นคืนสติ แล้วหันไปพบซากรถที่พังยับเยิน เขาก็ร้องครวญครางว่า “เบนซ์สปอร์ตของฉัน เบนซ์สปอร์ตของฉัน…” คุณลุงขายผลไม้ข้างถนนก็รีบตะโกนบอกเขาว่า “คุณ…มัวร้องไห้เสียดายรถอยู่ได้ยังไง ดูโน่นสิ แขนของคุณกระเด็นไปอยู่ฟากโน้นแน่ะ” ทันทีที่เขาหันไปเห็นแขนของตนเองที่ฉีกขาดยับเยิน เขาก็ร้องเสียงดังโหยหวนว่า “โธ่…นาฬิกาโรเล็กซ์ของฉัน โรเล็กซ์ของฉัน…”
สิ่งสำคัญที่สุดในตัวมนุษย์คือ “ใจ” ความคิดกำหนดการกระทำ การกระทำกำหนดนิสัย นิสัยกำหนดความเคยชิน ความเคยชินกำหนดชะตากรรม ต้นตอของชะตากรรมก็คือ “ใจ” ใจจึงเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่างที่เราไม่เคยรู้เท่าทัน
หัวใจสำคัญในการบริหารชีวิตคือ สิ่งใดก็ตามที่สำคัญกับชีวิตเรา เราต้องจัดสรรเวลาของเราให้สิ่งนั้นก่อน อย่าปล่อยให้สิ่งไม่สำคัญยั่วยวนใจ กินเนื้อที่ในตะกร้าชีวิตของเรา
ทางเดียวที่เราจะสามารถทุ่มเทให้กับสิ่งสำคัญในชีวิตได้คือ การฝึกใจ ได้รู้ทันสิ่งต่างๆที่เข้ามากระทบ ให้สติเป็นตัวดัก ให้ใจมีช่องว่าง ปัญญาก็จะทำงาน เลือกรับ เลือกปฏิเสธตามคุณค่าและความสำคัญ
เวลาเหลือน้อยเต็มที... “ถึงเวลาไปดูใจตัวเองได้แล้ว”
ความเห็น (3)
จริงค่ะ เวลาเหลือน้อยแล้ว
ชีวิตนี้สั้นนัก
ถึงเวลาแล้วที่ต้อง ดูใจ ตัวเอง
ขอบคุณที่เตือนสติค่ะ
เห็นด้วยกับท่านที่สุดค่ะ สำหรับสองย่อหน้าสุดท้าย เมื่อพร้อมและพอเพียง คงจะปลีกตัวจากระบบราชการ เป็นตัวตนของตนเองเช่นกันค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
ด้วยความเคารพค่ะ
เห็นด้วยค่ะ krutoi ก็หัดดูใจตัวเองอยู่ พร้อมก็ไป ธรรมชาติคอยเราอยู่ ดูแลสุขภาพนะคะ