บทเพลงแห่งรัก...ยาใจ

ได้มีโอกาสดูแลคนไข้หนักระยะสุดท้ายใน ICUรายหนึ่ง ร่วมกับนักศึกษา  คนไข้ไม่ตอบสนองกับการรักษา แม้ว่าจะให้ยากระตุ้นหัวใจอย่างเต็มที่แล้ว อาการมีแต่ทรุดลง แพทย์จึงให้การรักษาแบบ supportive care พยาบาลเล่าว่า ภรรยายังไม่ยอมรับกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลย บอกให้ช่วยคนไข้ให้ถึงที่สุด ...ฟังแล้วไม่สบายใจเลย ...คิดว่าจะทำอย่างไรดี...คุยกับนักศึกษาที่ดูแล ถึงประเด็นการดูแล เห็นหน้าตานักศึกษาแล้ว ...ได้ข้อสรุปว่าสงสัย ครูต้องอยู่ใกล้ๆ เธอ 

ช่วงบ่าย ภรรยาคนไข้มาเยี่ยม สังเกตเห็นภรรยายืนอยู่ห่างๆที่ปลายเตียง ตามองไปที่คนไข้ เหมือนไม่กล้าจับตัวคนไข้ ...นักศึกษากำลังเอายาไปฉีดให้คนไข้...เลยใช้โอกาสนี้คุยกับภรรยา บอกว่าพวกเรากำลังทำอะไรให้คนไข้ แล้วคุยต่อว่าสัมผัสคนไข้ได้นะคะ ภรรยายิ้ม กลัวๆ เกร็งๆ เดินขยับเข้าใกล้เตียงคนไข้มากขึ้น แต่ไม่กล้าแตะที่เตียงหรือตัวคนไข้อยู่ดี เลยค่อยๆ เดินเข้าไปจับมือภรรยาให้มาสัมผัสคนไข้

ภรรยาคนไข้เริ่มคุย ถามว่าใช้ครีมทาผิวคนไข้ได้ไหม ...โอกาสมาถึงแล้ว...เลยตอบไปว่า ได้แน่นอน และคุยว่าถึงแม้ว่าพยาบาลจะให้การดูแล เอาใจใส่ เช็ดตัวให้คนไข้ ด้วยความอ่อนโยน แต่มันคงไม่เหมือนสัมผัสที่คุ้นเคยและน้ำเสียงคุ้นหูจากคนที่รัก คนไข้คงรอคอยสัมผัสนี้จากคุณ (ภรรยา)  จากนั้น เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ  ภรรยาบอกว่า อยากให้คนไข้อยู่นานๆ แต่ก็ทำใจบ้างแล้ว หากพระเจ้าจะรับตัวคนไข้ไป อยากให้คนไข้ไปอย่างสงบ ไม่ทุกข์ทรมาน...ระหว่างคุย ภรรยาก็ใช้ครีมมาทาที่เท้าให้คนไข้

ภรรยาเล่าว่า ชีวิตของคนไข้ คือดนตรี เลยชวนให้ภรรยามายืนใกล้ๆ ที่ตรงหน้าคนไข้ แล้วบอกคนไข้ว่าภรรยามาเยี่ยม    ซักพักภรรยาก็เรียกชื่อคนไข้แล้วเงียบไป   ดูเหมือนภรรยามีอะไรมากมายในใจ และมีหลายสิ่งที่อยากบอกและทำให้คนไข้ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี  เลยบอกภรรยาว่า หมอและพยาบาล สั่งยาและจ่ายยาให้คนไข้ได้ แต่ ครอบครัวเป็นยาใจที่ดีที่สุดสำหรับคนไข้  เลยชวนภรรยาคนไข้เริ่มให้ยาใจคนไข้ด้วยเรื่องเล็กๆ ไม่ซับซ้อน ให้ภรรยานึกถึงช่วงเวลาดีๆที่ผ่านมา

ภรรยาเงียบไปสักพัก แล้วเริ่มร้องเพลง เพราะมากๆ สัมผัสได้ว่าเป็นเสียงเพลงที่ออกมาจากใจ ภรรยาร้องเพลงได้สักพัก ก็สะอื้น เหมือนไม่อยากร้องอีก เลยให้กำลังใจและให้เวลา กระซิบบอกให้ปล่อยใจเป็นอิสระและให้ความรักและขอให้เชื่อว่าใจสื่อสารถึงใจคนไข้ได้ ภรรยาจึงเริ่มร้องเพลงอีกครั้ง  

เราเดินออกมา ด้วยความรู้สึกเบาสบาย มีความสุข ภาพภรรยาลูบใบหน้าคนไข้ สายตาประสานกับคนไข้ แววตามีประกายแห่งความสุขใจ

บ่ายแก่ๆ วันนั้นก่อนลงเวร ภรรยา เดินมาหา พร้อมถุงเสื้อผ้า บอกว่าหากค่ำนี้มีอะไรเกิดขึ้น ขอให้ช่วยสวมเสื้อผ้าชุดนี้ให้คนไข้ด้วย หากตนเองมาไม่ทัน

วันนี้ บทเพลงแห่งรัก ยังคงบรรเลงอยู่ในใจ