.
และแล้ว ขณะหนี่ง ของวันหนึ่ง
วันที่ซึ่ง ต้องทำ ตามหน้าที่
วันที่ซึ่ง ต้องทำ สิ่งดีดี
ต้องขัดสี ถ้วยจาน บรรดามี
และแล้ว เกิดฉงน ปนฉงาย
ว่านิ้วหลาย บนมือ ของฉันนี่
เหตุไฉน เหตุใด ไม่เคยมี
ตาดีดี ของฉัน ใยหมางเมิน
และแล้ว วันนี้ ใยจึงเกิด
ใยจึงเพลิด จึงจ้อง อย่างจำเริญ
จึงเพิ่งเห็น เพิ่งรู้ นิ้วถูกเมิน
นิ้วที่เกิน มองข้าม กลับคืนมา
และแล้ว จึงรู้ จึงตระหนัก
ว่าใจรัก ชอบนัก ชอบทำซ่า
ชอบไขว่คว้า วิ่งไกล ชอบวิ่งหา
อย่างคนบ้า มิน่า มองไม่เห็น
ของข้างหน้า ของตน ยังไม่รู้
แล้วยังสู้ อยากได้ อย่างยากเข็ญ
อยากใฝ่ได้ ใฝ่หา อย่างลำเค็ญ
และแล้วเป็น สุดท้าย ร้ายกับใจ
และแล้ว เมื่อรู้ เมื่อตระหนัก
ให้ใจพัก เก็บไว้ อย่าห่างหาย
ค่อยค่อยเก็บ ดวงจิต และดวงใจ
อย่าให้ไหว ไปไกล เช่นทุกที
... ตระหนักรู้ อยู่ปัจจุบัน ได้เห็นค่า
… ได้พร้อมหน้า ได้พร้อมตา ได้อาศัย
... ได้พึ่งพิง ได้อิงแอบ แนบแน่นเดียว
... ได้กลมเกลียว ได้ร่วมเรียง เคียงคู่กัน
... เมื่อรู้คุณ สิ่งใกล้ ได้รู้ว่า
... มีเวลา พินิจ พิสมัย
... ประทับใจ ทรงจำ ล้ำค่าใน
... เชื่อมสายใย ในครอบครัว ได้พัวพัน
... และแล้ว ก็รู้ว่า หาไหนได้
... มิสิ่งใด ปานเปรียบ เทียบคนใกล้
... เรียนรู้กัน ทุกวัน ร่วมกันไป
... และแล้วใจ ไม่หวั่นไหว ในใจตน ...
... กลอน พาไป เป็น ประตู ออกนอกลู่ นอกเรื่องเลยค่ะ ...
... ขอบคุณภาพ เมฆงาม ของคนรักมวลเมฆ ขออภัยจำไม่ได้
ว่า ของท่านใด ... พี่อุ๊ ไหมคะ .. เจ้าของรายงานตัวด้วยนะคะ ...
และแล้ว...ก็ซาบซึ้ง
ในบทกวี
1. poo
และแล้ว...ขอขอบคุณกลอนและเมฆสวยๆนะคะ :D
2. ร่มไม้ใหญ่ใกล้ทาง
และแล้ว...ขอบุณในความซาบซึ้งที่มีร่วมกันค่ะ :D