ความสุขของพระมหากษัตริย์

ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน รู้จักความพอเพียง มีสติเพียงเท่านี้

เห็นเหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้รู้สึกหดหู่จริง ๆ ไหนจะเรื่องการเมือง ไหนปากท้องของปรปะชาชน เขาพระวิหาร และภาคใต้ ดูแล้วมันประดังกันเข้ามาจนไม่รู้ว่า มันเกิดขึ้นได้อย่างไร จึงอยาส่งข้อความให้อ่านกัน

     หนึ่งปีผ่านมา...เราใส่เสื้อสีเหลือง...เราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง...คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมง ๆ ...หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม เพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาที...และปากก็ร้องทรงพระเจริญ  ทรงพระเจริญ น้ำตาไหลอาบแก้มแม้แต่ข้าพเจ้าเองยังกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลย พูดถึงทีไรน้ำตาไหลทุกที...วันนั้น...ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครอง โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข...เราได้แสดงใหโลกได้เห็นว่าประเทศเล็ก ๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์ จงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรี และพระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย...สิบสองปีที่ผ่านมา...พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป...ในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราช เช่นกัน... เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนีไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย...พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ..และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่...ยังจำกันได้ไหม?...34 ปีที่ผ่านมา...วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516 เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด...วันนั้น นิสิตนักศึกษา และประชาชน นับหมื่น นับแสน เดินขบวนประท้วงรัฐบาล...เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้น ตำรวจทหารยิงประชาชน...ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า...คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง...คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา...พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรางมีพระราชดำรัสกับคนไทยทุกคนว่า....

     "คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน" และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า "เป็นไปได้อย่างไร ที่คน ๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?" ผมไม่ได้ตอบ  แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภหาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น "SOUL OF THE NATION" หรือ "จิตวิกญญาณของคนไทยทั้งชาติ" ยังจำกันได้ไหม? แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?...เราสร้างค่านิยมผิด ๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือ คนที่มีเงินมากที่สุด  เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส  เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ "สิทธิ์" แต่ลืมคำว่า "หน้าที่"  เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้ เราสร้าง "กฎหมู่" ให้เหนือ "กฎหมาย"  เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย  เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่...เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา...จะทรงเสียพระทัยเพียงใด? 80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดา ก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่...ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก หรือกระทบกระเทือนใจแต่อย่างใด...แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่าน ยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา..ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อมด้วยข้าราชบริพาร...หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ......เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน รู้จักความพอเพียง และมีสติ เพียงเท่านี้เอง  แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่? หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา?