ถ้ามีแล้วไม่ดีก็อย่ามีเลย

บทกลอนนี้ดีนะครับ

ถ้ามีอะไร แล้วใจ รู้สึกเหนื่อย
สำนึกเรื่อย ว่ามีกู อย่างนี้หนา
มีทั้ง "กู" และ "ของกู" อยู่อัตตา
นั่นอัตตา ผุดขึ้น ในการมี

ถ้ามีอะไร มีไป ตามสมมติ
ไม่จับยุด ว่าของกู รู้วีถี
แห่งจิตใจ ไม่วิปริต แห่งวิธี
มีอย่างนี้ ย่อมไม่เกิด ตัวอัตตา

เพราะฉะนั้นมีอะไร อย่าให้มี อัตตาเกิด
เพราะสติ อันประเสริฐ คอยกันท่า
สมบูรณ์ด้วย สัมปชัญญ์ และปัญญา
นี่เรียกว่า รู้จักมี ที่เก่งเกิน

เป็นศิลปะ แห่งการมี ที่ชั้นยอด
ไม่ต้องกอด ไฟนรก ระหกระเหิน
มีอย่างว่าง ว่างอย่างมี มีได้เพลิน
ขอเชิญชวน ให้รู้มี อย่างนี้แล

จากหนังสือธรรมะ 9 ตา
ของ พุทธทาสภิกขุ

[โก๊ะจิจัง แซ่เฮ]

สวัสดีเจ้าค่ะ น้าคนพลัดถิ่น

น้องจิตามมาดึงแขน ดึงขาให้มาช่วยสอนภาษาอังกฤษน้องจิก่อน ดึงๆๆๆๆๆ

[@..สายธาร..@]

แวะมาอ่านค่ะ

          ใช่ค่ะ..ถ้ามีแล้วไม่ดี..ไม่โอเค..ก็อย่ามีเลย

                         ขอบคุณค่ะ

                                  

 

[คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)]

• โห เล่นมาดีงแขนดึงขาเลยนะครับ
• ขอบคุณแขกผู้มีเกิบ เอ๊ย เกียรติที่เข้ามาเยี่ยมครับ
• วันนี้พาเด็กไปแข่งภาษาอังกฤษมา ได้ที่ 1 ด้วยครับ

[โก๊ะจิจัง แซ่เฮ]

น้าคนพลัดถิ่น เปิดเมล์ดูนะค่ะ แล้วช่วยน้องจิด้วยๆๆๆๆ รอให้น้าช่วยอยู่ค่ะ พระเจ้า!!!