บันทึกย่อยธีรัชภัทร

อันนี้จะเขียนที่อนุทินก็ไม่ได้ครับ มันยาวไปน่ะ

เริ่มแต่เช้า

6.00 น. เช้าวันนี้ ผมรู้สึกได้ถึงลมฝนที่พัดมาทักทายอย่างชุ่มชื้น ราวเป็นเพื่อนที่คุ้นเคย แม้จะหายหน้าหายตาไปนาน กับฤดูกาลที่ผลัดเปลี่ยนกัน เข้ามาสร้างความเป็นไปต่างๆ นาๆ ให้กับชีวิตบนผืนโลก

ทันที่ที่ลุกขึ้นจากเตียงนอน ผมเดินออกไปที่ระเบียง บ่ายหน้าไปตามทิศทางที่ลม/oพัดมา และยื่นมือออกไปสัมผัสกับความเยือกเย็น ราวกับจะรู้ว่านี่.. อาจเป็นฝนแรกที่รุนแรงในชลบุรีของผม ...

7.15 น. ที่ป้ายรถเมล์ ... ผมแทรกตัวเข้าไปในที่พักผู้โดยสารที่เหลือเนื้อที่อยู่เพียงน้อยนิด เพื่อหลบฝนที่กระหนํ่าลงมาราวฟ้ารั่ว รถประจำทางสายปลากระป๋องละเลียดฝ่าฝนมาอย่างช้าๆ พร้อมกับผู้โดยสารที่อัดแน่น จนล้นออกมาจากประตูรถ ทันที่มันมาถึงป้าย ผมไม่ลังเลที่จะรอรถคันใหม่ที่มีที่ว่างมากกว่านี้ ขอเพียงมีที่ให้มือยึดและเท้าเหยียบ ก็น่าจะเพียงพอแล้ว สำหรับการโดยสารรถเมล์ไปทำงานในวันหนึ่ง

8.00 น. ทันที่ที่ลงจากรถเมล์ ... ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ผมเดินตรงไปยังร้านอาหาร ที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนมากที่สุด เมนูแรกสำหรับเช้านี้ คือ ข้าวขาหมู ซึ่งไม่วายจะผิดหวัง กับ รสชาติของข้าวที่แข็ง กับเนื้อหมูที่จืดชืดเหลือเกิน

9.00น. ผมถึงโรงเรียนพร้อมกับเสื้อผ้าที่เปียกชื้น หนังสือพิมพ์บนโต๊ะกับ กาแฟร้อนถ้วยหนึ่งช่วยให้สมองว่าง... ผมพลิกหนังสือพิมพ์ อ่านจนถึงคอลัมน์การ์ตูน โดยบังเอิญ ซึ่งทุกครั้งผมจะเปิดผ่านมันไปทุกที เรื่องราวในการ์ตูนทำให้ผมเผลอยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จริงอยู่...มันไม่ได้สาระอะไรเลย แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมลืมฝนที่กำลังตกหนัก ลืมบรรยากาศที่ป้ายรถเมล์ ลืมข้าวขาหมูซึ่งผมคาดหวังในรสชาติของมันมากเกินไป........///////

วันนี้มาโรงเรียนสายหน่อยเพราะนักเรียนไปทัศนศึกษาที่อบจ.ชลบุรี

ผมเพิ่งจะรู้ข่าวจากพี่ที่โรงเรียนว่า แหลมแท่นถูกคลื่นทะเลที่มีความสูงถึง 5 เมตรพังเอา ตกใจจริงๆ

ไม่ใช่ตกใจอะไรนะครับ ตกใจที่ผมไปอยู่ไหนมาไม่ได้รู้เรื่องกะเขาเลย จริงๆเลยเชียว

วันนี้สอนนักเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะเสียงผมสู้กับเสียงแห่งธรรมชาติมิไหว (ฝน)

เด็กก็เสียงดัง เดินออกนอกห้องเลย เด็กงงครับ ไปเอาไมค์กับลำโพงมาแล้วก็พูดทางไมค์

ได้ผลครับ เงียบสนิท เลยสอนหนังสือให้นักเรียนในสายฝนได้อย่างมีความสุขหน่อย

รองผอ.โรงเรียนอื่นเอางานมาให้ทำอีกแล้วครับ เพลียใจจริงๆ งานเข้าตลอด

แต่ท้ายสุดก็ดีใจนะครับที่ได้ทำงาน

...บนทางข้างหน้ายังแสนยาวไกล...
...ขอเพียงมีกำลังใจที่จะต่อสู้...
...พิสูจน์ตัวเองให้ใครๆรู้...
...ไม่ยอมหยุดอยู่อย่างคนอ่อนแอ...
...จงสร้างความฝันอันแสนยิ่งใหญ่...
...แล้วฝ่าฟันก้าวไปอย่ายอมแพ้...
...ถึงแม้ไม่มีใครเขาเหลียวแล...
...ขอเพียงแค่...อย่ายอมแพ้...ใจตัวเอง...

ฝนกำลังตกอย่างแรงครับพี่น้อง เล่นคอมเพลิน ลืมเก็บผ้าจนได้ เปียกสิครับ