รถไฟกับความปลอดภัย IV (กรณี บ้านดินลาน 3 พ.ค. 2551)
รถไฟกับความปลอดภัย IV (กรณี บ้านดินลาน 3 พ.ค. 2551)
ความเห็น (ต่อ)
เพื่อเป็นการป้องกันปัญหาอย่างยั่งยืน
ควรแก้ไขสภาพทางกายภาพของทาง ที่สะพานและรางในบริเวณนั้นต้องอยู่ใน โค้งดิ่ง และ โค้งราบ ในเวลาเดียวกัน
โดยปรับระดับรางในช่วงทางโค้งให้มีระดับเท่ากันหมด(กำจัดโค้งดิ่งออกไป ให้เหลือแต่โค้งราบ) ส่วนการยกโค้ง (super elevation) ก็มีตามปกติของทางโค้งราบทั่วๆ ไป โดยให้ทางลาด (Ramp/Slope) ไปอยู่ในช่วงทางตรงแทน
ระหว่าง ทางลาด กับ ทางโค้ง ควรจะต้องมีทางตรงที่ได้ระดับ (Transition Zone) คั่นอยู่ช่วงหนึ่งก่อน
และควรจะต้องเปลี่ยนรางใหม่ด้วย เอารางที่คดๆ บิดๆ เบี้ยวๆ ที่เห็นในภาพออกไป เอารางใหม่มาวางแทน รวมถึงเปลี่ยนหมอนด้วย เพราะหมอนและคลิปที่ยึดราง ในบริเวณนั้นก็แทบหมดสภาพแล้ว
ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยของผู้โดยสารเป็นสำคัญ
อุบัติเหตุครั้งนี้ นอกจากความเสียหายที่เกิดขึ้นกับทรัพย์สินแล้ว ความน่าเชื่อถือ/ความไว้วางใจ ก็เสียหายไปด้วย ซึ่งยากที่จะประเมินออกมาเป็นตัวเงิน
บังเอิญผู้เขียนมีโอกาสได้ยินผู้โดยสารที่โดยสารรถขบวนนี้กลับบ้านเป็นประจำทุกวัน ตอบคำถาม เมื่อถูกถามถึงเหตุการณ์อุบัติเหตุในครั้งนี้ว่า "รถร้ายๆ" (แปลเป็นภาษากลางว่า รถจะพังมิพังแหล่)
ซึ่งถ้าผู้โดยสารท่านนี้ลงมาดูราง และหมอน ในบริเวณนั้น ก็จะพูดอย่างเดียวกันว่า รางร้ายๆ หมอนร้ายๆ
ซึ่งเมื่อ เอาการลงทุน กับ ผลที่ได้รับ มาชั่งน้ำหนักกันแล้ว คุ้มค่ามากที่จะลงทุน ในการป้องกันปัญหา ด้วยวิธีการดังกล่าวข้างต้น
จะว่าไปแล้ว สาเหตุของ โค้งดิ่ง ที่เพิ่มขึ้นมาในบริเวณนี้ และ รางที่คดๆ เบี้ยวๆ มาจากการขุดคลองตัดผ่านทางรถไฟ ที่อยู่ตรงนั้นมานานร่วมร้อยปี ดังนั้น งบประมาณในการลงทุนแก้ไขโค้งดิ่ง รวมทั้งเปลี่ยนรางและหมอนใหม่ จึงควรเป็นงบฯ ของหน่วยงานที่มาขุดคลอง
ดูภาพถ่ายทางอากาศของบริเวณจุดที่เกิดเหตุได้จาก
http://www.geocities.com/rodfaithai/map/mapbandinlan.html
ความเห็น (1)
น่าจะไปตรวจสอบ "รถร้ายๆ" (แปลเป็นภาษากลางว่า รถจะพังมิพังแหล่)
ดูบ้างนะ รถจักรมันพังเกินไป มากไป