บทส่งท้ายโทรเลข
อันที่จริงบทความนนี้เขียนไว้ในอนุทินเนื่องจากสั้นๆ แต่คิดว่าเอามาใส่เป็นบันทึกดีกว่า เพื่อเป็นที่ระลึก จะได้ไม่หายไปเร็วจนเกินไป เผื่อคนที่ไม่ใช้อนุทินจะได้อ่านบ้าง
ส่งท้ายโทรเลขด้วยเหตุการณ์ที่น่าประทับใจดีกว่า เมื่อครั้งหนึ่งกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ถวายพระพร พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ด้วยโทรเลขว่า...
พฤษภา ๓๑ สิ้น โดยสวัสดิ์
ข้าพระบาทแสนโสมนัส นั่งยิ้ม
ยามประพาสห่วงบาทอัด ใจใคร่ ฉลองรา
จึ่งเสกโทรเลขจิ้ม จิตฉะอ้อน พรถวาย
และในตอนสายวันนั้นพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระราชทานโทรเลขตอบว่า...
โทรเลขเหลือพิลึกแล้ว เร็วฉมัง
น้ำบกบ่อาจยัง บอกรู้
แต่จิตต่อใจยัง ประหลาดยิ่ง นั้นนา
เธออาจคาดจิตต์ผู้ รับปลื้ม ปางเขียน
จากหนังสือคนเจ้าบทเจ้ากลอนและเกร็ดนิยายวรรณคดี โดยประจักษ์ ประภาพิทยากร
ความเห็น (10)
โทรเลขเธอจากไปแล้ว ฮือๆๆ ไปไม่ทันเมื่อเย็นๆๆ สมน้ำหน้าตัวเอง....
เสียดายมากค่ะ
วันนี้พี่อุตส่าห์ list รายชื่อและที่อยู่ไว้ คำละบาท ด้วยคำว่า..รักคนแซ่เฮ อ่ะ อดเลย
เพราะวุ่นๆทั้งวันเลยอดไป ส่งท้ายโทรเลขเลยอ่ะค่ะ
พี่ขจิต
โทรเลขจากไป หรือเธอจากไปกันแน่ เหอๆๆ โดนอีกแล้วคร้าบท่าน ทีหลังอย่าเปิดช่อง เออ...สมน้ำหน้าด้วยคน
พี่หนิง
หนูเกิดไม่ทันยุคโทรเลขรุ่งเรืองหรอก เกิดมาก็เจอเพจเจอร์แล้ว 555 อายุน้อยอยู่
โทรเลขไม่มีวันตาย ... ครับ คุณซูซาน ...
แต่สูงสุดคืนสู่สามัญ ฉันใดก็ฉันนั้น
ขอแสดงความระลึกถึง "โทรเลข" ด้วยคน :)
ซูซาน
ได้ซื้อโทรเลขฉบับสุดท้ายหรือเปล่า?
กลอนน่ารักดีนะ จิตฉะอ้อน ชอบคำนี้จัง
อ.วสวัต
โทรเลข never die แต่ถ้าหลังจากนี้ไปนานๆ คนที่ส่งเป็นอาจจะ dead ไปหมดนะคะ
พี่อุ๊
ป่าวเลยพี่ มัวแต่ทำงาน ไม่เคยส่งเลยชีวิตนี้ อยู่แต่กรุงเทพฯ ไม่ค่อยมีญาติอยู่ตจว. มีแต่เมืองจีนกับฮ่องกง ส่งไปก็อ่านกันไม่ออกอยู่ดี ^ ^ เขียนจดหมายยังนับฉบับได้ ประสาอะไรกับโทรเลข นี่ถ้าไม่มีอีเมลนะ คงไม่ได้เขียนจดหมายหาใครเลย ขยันเขียนแต่ขี้เกียจหาซอง ติดแสตมป์ และไปส่ง รู้สึกเป็นภาระของชีวิต ไม่ชอบทำอย่างแรง เพราะฉะนั้นใครที่ได้พัสดุหรือจดหมายจากเรานี่นะ ถือว่าสิเน่หาเป็นพิเศษ แต่ก็ใช้ชาวบ้านจัดการอยู่ดี อิ อิ
น้องซูซานคะ
- สมัยเด็กๆ มีความรู้สึกว่า ผู้ใหญ่ที่บ้านจะตื่นเต้นแกมตกใจที่จะได้รับโทรเลข เพราะส่วนมากมักจะส่งข่าวด่วน ข่าวร้าย มีโอกาสได้รับโทรเลขไม่บ่อยนัก เมื่อวานกะจะส่งท้ายโทรเลขอยู่นะ แต่พอทำงานยุ่งๆ นึกขึ้นได้ก็ค่ำแล้ว..เลยอด
- ชอบกลอน และคำว่า จิตฉะอ้อน เหมือนคุณ
a l i n l u x a n a =) เป็นคำที่ทำให้เห็นภาพน่ารักน่ะ
-
ขอบคุณซูซานที่เอามาแบ่งปันนะคะ
พี่ dd_L
ส่วนใหญ่ข้อความจะรับกันสั้นๆ เพื่อความประหยัดค่ะ มักจะเป็นข่าวด่วนข่าวร้าย หรือไม่ก็ลูกขอตังค์ทางบ้าน มีเรื่องเล่าว่า ลูกประหยัด ส่งข้อความกลับบ้านว่า "ข้อความเหมือนเดิมเพิ่มเติมพันห้า" พ่อแม่ส่งกลับมาว่า "ข้อความลดถอยห้าร้อยก็ไม่ให้" ตลกคลาสสิค ต่อไปคงเป็นตำนาน เคยเห็นเพื่อนสมัยเรียนได้รับโทรเลขก็นึกเหมือนกันว่าตัวเองไม่เคยได้รับเลยค่ะ ^ ^
จำได้ว่าเคยได้รับโทรเลขครั้งนึงเมื่อสมัยเด็กๆ...
ใจเต้นตึ๊กตั๊กน่าดู เพราะคาดว่าจะเป็นเรื่องไม่ค่อยดี
นานวันเทคโนโลยีมาครอบงำเรา
จากโทรเลข..เลยใช้ email แทน
เพิ่งได้รับโทรเลขฉบับสุดท้าย..ส่งมาเป็นที่ระทึก เอ้ย ระลึก ก่อนจะไม่เห็นโทรเลขอีก
