ไม่มีใครร้ายเท่าน้องเล็ก
ไม่มีใครร้ายเท่าน้องเล็ก
วรรณกรรมเยาวชนของประเทศอังกฤษ เรื่อง ไม่มีใครร้ายเท่าน้องเล็ก (Tales of a fourth grade nothing) เขียนโดย จูดี บลูม แปลโดย ธารพายุ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พฤศจิกายน ๒๕๓๙ พิมพ์ครั้งที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๔ ไม่มีคำนำใด ๆ ไม่ว่าจากสำนักพิมพ์ หรือผู้แปล แต่เป็นอีกหนึ่งวรรณกรรมเยาวชนที่น่าสนใจ น่าอ่าน มีรอยยิ้มเล็ก ๆ น่าประทับใจติดอยู่ทุกหน้า ไม่เป็นการกล่าวที่มากไปแต่อย่างใด หากจะกล่าวว่า เป็นวรรณกรรมเยาวชนอีกเรื่องที่อ่านแล้ววางไม่ลง
ไม่มีใครร้ายเท่าน้องเล็ก บอกเล่าเรื่องราวผ่าน พีเตอร์ พี่ชายวัยเก้าขวบ ซึ่งมักจะปวดเศียรเวียนเกล้ากับวีรกรรมของเจ้าตัวแสบ ฟาร์ลี เดรกเซล แฮตเชอร์ แต่ทุกคนเรียกเขาว่าฟัดส์ น้องชายวัยสองขวบครึ่ง
วีรกรรมน้องเล็กยิ่งร้ายใหญ่ ของครอบครัวที่มีลูกชายสองคน นอกจากเคยทำให้พ่อต้องเสียลูกค้า จากวีรกรรม กินดอกกุหลาบกับดอกเดซี ดอกไม้สองดอกในวันที่แม่เตรียมรับแขกสำคัญของพ่อ และแล้วลูกค้าคนสำคัญของพ่อก็กรี๊ดดังลั่นเมื่อเจอเจ้าตัวร้ายสวมหน้ากากลิงกอลิลลาออกมา ยังไม่พอกับวีรกรรมสุดท้ายและสุดทนคือกระเป๋าเดินทางเมื่อถูกประดับประดาด้วยแสตมป์แลกของสมนาคุณ มันทำให้แม่ต้องใช้เวลาลอกแสตมป์และเช็ดกระเป๋าเดินทางของแขกที่มาพักอาศัย ให้ล่าช้าก่อนออกเดินทางเป็นครึ่งชั่วโมง
นอกจากวีรกรรมของเจ้าน้องชายตัวแสบแล้ว เหล่าเพื่อน ๆ ของเขาแต่ละคนก็ร้ายพอกัน มันน่าโกลาหลปานใด ในงานวันเกิดที่ใกล้ครบสามขวบ ฟัดส์ไม่ยอมใสสูท แต่สุดท้ายก็ยอมแต่เป็นสูทที่สวมรองเท้าแตะ ก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม เป็นงานเลี้ยงของแขกนักกิน นักกัด และนักร้องให้ เกมเป่าลูกโป่ง และความวุ่นวายโกลาหลก็ตามมาเมื่อเหล่าเด็ก ๆ พบของสนุกกับการได้กระโดดโลดเต้นไปตามโซฟา ก่อนที่แขกในงานวันเกิดจะสร้างวีรกรรมอย่างสุดแสบด้วยการปัสสาวะรดพรม งานเลี้ยงเลิกเมื่อถึงเวลาและแอสไพรินสองเม็ดกับน้ำอีกแก้วของแม่
เป็นอีกวันหนึ่งที่พีเตอร์ต้องร้องให้ เมื่อกลับมาจากโรงเรียนและพบว่า เจ้าน้องชายตัวดีนั่งอยู่ในห้อง และโปสเตอร์ที่เตรียมไว้สำหรับเป็นรายงาน เละตุ้มเปะ เต็มไปด้วยรอยขีดเขียนด้วยปากกาเมจิกทุกสีเต็มไปหมด
เจ้าตัวยุ่ง เจ้าตัวร้าย แสนดื้อ แสนซน และก่อเรื่องได้ทุกโอกาส แต่สิ่งดี ๆ มักเกิดขึ้นกับฟัดส์เสมอ อยู่ ๆ ก็ได้เป็นโฆษณาจักรยานเด็ก บางวันก็สร้างความวุ่นวายไปทั้งโรงหนังเมื่อหายไปในโรงหนัง คำตอบที่บอกกับพี่ชายคือต้องการไปจับหมีที่เห็นอยู่บนจอนั่น
ตัวละครสำคัญที่มาในบทแรกและบทสุดท้ายคือ ดริบเบิล เจ้าเต่าตัวเล็กจิ๋วที่พีเตอร์ได้รางวัลมาจากการตอบปัญหาในงานวันเกิด และนำมันมาเลี้ยง มันทำให้พีเตอร์ไม่มีวันลืม เมื่อเจ้าวายร้ายได้กลืนเต่าดริบเบิลลงไปในท้อง ทั้งบ้านต้องวุ่นวายกันไปหมด ผลเอกซเรย์ที่พบ ทำให้ต้องใช้ทั้งน้ำมันละหุ่ง ยาถ่ายน้ำขาว น้ำลูกพรุน เพื่อให้ดริบเบิลออกมา แม้จะเสียดายเต่าขนาดไหน แต่สุดท้าย พีเตอร์ก็อดห่วงน้องไม่ได้ คงเป็นอีกหนึ่งข้อพิสูจน์ว่าสำหรับน้องเล็กแล้ว ในความคิดของพีเตอร์คือ พี่ชายคนหนึ่งกับน้องเล็กตัวร้ายนั้น จะร้ายอย่างไร ถึงร้ายก็รัก
ธีระ เงินแก้ว
๒๑ เมษายน ๒๕๕๑
ใน ไร่พรรัมภา
ความเห็น (2)
เคยอ่านแล้วชอบมากจริงๆ
ฟัจด์ ฟัดจี้ น่อ
ต้องกิน ไม่งั้นเปื้อน
หนังสือชุดนี้สนุกทุกเล่มเลย เล่มfudge a mania ฮามาก