ปรัชญาวิทยาศาสตร์จะดีสำหรับการศึกษาธรรมชาติของวิทยาศาสตร์ ซึ่งจะนำเข้าสู่การวิเคราะห์มโนทัศน์ และนำเข้าสู่การวิพากษ์วิจารณ์ทางวิทยาศาสตร์ จำเป็นจะต้องให้การสอนของครูวิทยาศาสตร์และหรือนักเรียนอยู่ในธรรมชาติของวิทยาศาสตร์ ความไม่แน่นอนเป็นสภาพชั่วคราวขั้นต้นเป็นคุณลักษณะของวิทยาศาสตร์ทั้งหมด คุณลักษณะพื้นฐานของวิทยาศาสตร์คือความศัทธาในความเคลือบแคลงสงสัยที่จะสืบสวนในจักรวาลทางกายภาพที่มี ในแง่ของความเข้าใจและความเป็นระเบียบ ระบบ วิทยาศาสตร์เป็นกิจกรรมเคลื่อนไหว มากกว่าที่จะคงอยู่คงสภาพของการรวมรวม สารสนเทศแห่งความจริง ทุกๆ เรื่องในการหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์จะมีทั้งแบบอุปนัย และนิรนัย
ตั้งแต่ปี 1950 เป็นต้นมา ความก้าวหน้าของปรัชญาวิทยาศาสตร์ จิตวิทยาทางความคิด (cognitive psychology) และการศึกษาวิทยาศาสตร์ได้นำมาสู่การพัฒนาการปรากฏของโดเมน (emerging domain) ที่แสวงหาความเข้าใจความรู้ทางวิทยาศาสตร์ (Duschl.A,R; Hanmilton J.R,1992) โดยมีความเชื้อว่าความรู้ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้สมบูรณ์ ความรู้ที่ได้จากการศึกษายังมีจุดบกพร่อง ดังนั้นใครมีข้อมูลเหตุผลสนับสนุนที่ดีกว่า ก็พร้อมที่จะยอมรับความคิดเห็นหรือความรู้ที่ถูกต้องกว่า
อาจารย์ครับ การแบ่งปรัชญา เขาแบ่งกันเป็น 2 ยุคใช่ไหมครับ คือยุคก่อนวิทยาศาสตร์และยุคหลังวิทยาศาสตร์ ยุคก่อนประวัติศาสตร์น่าจะเป็นเรื่องของจารีต มีความเชื่อเกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้า อาจจะเรียกว่ายุคเหตุผลนิยม ในส่วนของยุคหลังหรือเรียกว่ายุคใช้วิทยาศาสตร์เป็นตัวกำหนดหรือจะเรียกว่ายุคประจักษ์นิยม ไม่ทราบว่าผมเข้าใจถูกไหมครับ
แต่ที่ผมไม่ทราบก็คือ นักปรัชญาคนไหนบ้างที่อยู่ในยุคเหตุผลนิยม นักปรัชญาท่านใดบ้างที่เชื่อในทฤษฎีประจักษ์นิยม นักปรัชญาท่านใดบ้างที่อธิบายทั้งสองแนวทางหรือจะเรียกว่าพวกแทงกั๊ก ผมควรจะอ่านหนังสือเล่มใดดีครับ ซึ่งมีคำอธิบายตามที่กล่าวมา เพราะผมสนใจในเรื่องของปรัชญาค่อนข้างมากแต่เริ่มต้นไม่ถูกทางสักทีนะครับ ขอขอบคุณอาจารย์มากในคำแนะนำครับ
*-*