ชีวิตของครูสุไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร ชอบเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยง ตอนอยู่ที่ แม่ฮ่องสอนก็เคยให้เด็กมาอยู่ด้วยเพราะเด็กบ้านอยู่ไกลโรงเรียนมาก และยากจนมาก เด็กที่เลี้ยงไว้ตอนนั้น เดี๋ยวนี้กำลังบวชเรียนที่จังหวัดเชียงใหม่ ระดับปริญญาตรี เวลาว่างโทรมาหาครูสุเป็นประจำ
พอครูสุมาอยู่ที่เวียงแหง ก็เอาเด็กมาเลี้ยงอีก เด็กชายอะเล เป็นเด็กชายเผ่ามูเซอที่ครูสุเอามาอยู่ด้วย ตั้งแต่ ป.4 จนจบชั้นป.6 ในปีนี้ ตอนแรกครูสุก็รู้สึกหวั่น ว่าเด็กจะไม่เรียน เพราะเท่าที่ครูสุทราบ เด็กมูเซอจะเรียนกันน้อยมากเมื่อเทียบกับเด็กเผ่าอื่น ๆ เช่นกะเหรี่ยง ลีซอ .. ครูสุก็พยายามให้เด็กชายอะเลไปสมัครเรียนต่อระดับมัธยม แต่ก็ไม่ไปสมัครเรียนตามที่ครูบอก ในวันเลี้ยงอำลาเด็กป.6 อาทิตย์ที่ผ่านมา อะเลก็ไม่คุยกับครูสุเลย คงกลัวครูไปบังคับให้เขาเรียน ได้ยินแว่ว ๆ ว่าจะไม่เรียน ในความรู้สึกของครูสุก็กลัวจะเป็นอย่างนั้น
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น .... เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เด็กชายอะเลแต่งชุดนักเรียนมาขอให้ครูสุในฐานะผู้ปกครองพาไปสมัครเรียนที่โรงเรียนระดับมัธยมให้ ครูสุทั้งไปส่งตอนสมัคร ตอนสอบ ตอนรายงานตัว วันนี้อะเลมาบอกครูว่าทางโรงเรียนได้รับเขาเข้าเรียนแล้ว ซึ่งครูสุก็โล่งอกและดีใจที่เด็กคิดที่จะเรียนจริง และคาดว่าจะเป็นเด็กคนแรกของหมู่บ้านที่ได้เรียนต่อระดับมัธยมในระบบอย่างจริงจัง ... และเปิดเทอมหน้าเด็กชายอะเลก็จะมาอยู่กับครูสุเหมือนเดิม ... วันนี้ภารกิจครูสุก็จะเปลี่ยนไป คือ จะต้องส่งลูก (ศิษย์) เข้าเรียนต่อระดับมัธยม ซึ่งอยู่อีกโรงเรียนหนึ่งต่อไป ....
ยินดีด้วยครับ ลูกศิษย์ก็เหมือนลูกครับ วันที่เราเห็นเขาได้ก้าวหน้าบางครั้งเขาไม่รู้แต่เราก็อิ่มเอิบในใจครับ
สวัสดีครับอาจารย์ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
ขอบคุณมาก ๆ ครับอาจารย์