พนักงานส่งเสริม


ประสบการณ์บนดอย

บทบาทชีวิตพนักงานส่งเสริมสหกรณ์จังหวัดแม่ฮ่องสอน

พนักงานราชการ  ทำอยู่ที่นั่นประมาณ 1 ปี การดำเนินชีวิตและลักษณะงานที่ทำคือ ออกพื้นที่ไปแนะนำ

และจัดทำบัญชีให้กับสหกรณ์ต่าง ๆ  ซึ่งข้าพเจ้ารับผิดชอบ อำเภอขุนยวม อำเภอแม่ลาน้อย อำเภอแม่

สะเรียง รวม 3 อำเภอ  ต้องเดินทางไปทุกอาทิตย์โดยบางที่ก็นั่งรถเมล์ไป หรือรถของหน่วยงานราชการ

ที่มีคนขับรถไปส่ง ข้าพเจ้าเป็นคนแม่ฮ่องสอน แต่ไม่คอยได้ไปไหนไกล ๆ  เพิ่งมีโอกาสได้ไปกับหน่วย

งานนี้ คิดว่าตนเองโชคดี และมีกำไรชีวิตความประทับใจในการไปแต่ละที่มีมากมาย การเดินทางแม้จะ

มีความยากลำบากต้องขึ้นไปบนดอยเห็นชีวิตชาวบ้านในที่ ที่ต่างกัน ก็เหมือนกับว่าเราไม่เคยสัมผัส

พอไปสัมผัส แล้วรู้สึกดี  ที่ข้าพเจ้าไปบ่อยคือโครงการหลวงแม่ลาน้อย อากาศดีมาก เย็นตลอดปี

มีการปลูกดอกไม่นานา ๆ ชนิด ชาวบ้านปลูกผักปลอดสารพิษ  ทอผ้าขนแกะ  ทำโครงการหลวง

อยู่อย่างเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเลี้ยงตนเองและครอบครัว  การทอผ้าขนแกะเป็นพระราชดำริจากสมเด็จ

พระราชินี  โดยมีการทำกันอย่างจริงจัง  อีกอย่างอำเภอแม่ลาน้อยถึงแม้จะเป็นบนดอยสูง ซึ่งมีการปลูก

กาแฟอาราบิก้า ส่งขายต่างประเทศ  และร้านขายกาแฟสตาร์บั๊ค  ซึ่งขายดีมากเป็นการเพิ่มรายได้ให้กับ

ชาวบ้าน มีโครงการเกิดขึ้นบนดอยมากมายส่งผลให้ชาวบ้าน ซึ่งเป็นชาวเขาเผ่าละว้า หรือลั้ว มีชีวิต

ความเป็นอยู่ที่ดีมาก  เป็นคนที่มีจิตใจดีงาม น้ำใจของคนดอยนั้นเป็นอะไรที่น่าประทับใจ

อำเภอแม่ลาน้อย มีโรงเรียน ตชด. อยู่ 1 โรง คือโรงเรียนบ้านแม่ลางิ้ว ซึ่งข้าพเจ้าเคยไปร่วมเตรียม

งานรับเสด็จพระเทพฯ เมื่อปี 50 ซึ่งเป็นการทำงานที่ร่วมแรงร่วมใจกับหน่วยงานหลาย ๆ หน่วยงาน

ซึ่งหน่วยงานที่ข้าพเจ้าทำงานอยู่ จะดูแลในเรื่องการจัดทำบัญชีของสหกรณ์โรงเรียน โดยนักเรียน

จะเป็นคนลงบัญชีประจำวันเองทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการขายสินค้า ซื้อสินค้า การขายเชื่อ

และมีสินค้าการเกษตรซึ่งทางโรงเรียนมีการส่งเสริมให้นักเรียนปลูกผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลากินเอง

โดยจะมีครู ตชด. ช่วยดูแล เด็กนักเรียนมีทั้งไปกลับ และนอนที่โรงเรียน ส่วนมากจะเป็นเด็กที่ค่อนข้าง

ยากจนหรือไม่มีโอกาสเรียนหนังสือ  สภาพทั่วไปหลังจากปรับสภาพที่โรงเรียนแล้วนักเรียนก็จะ

ดีมากขึ้น ครูตชด. ทำงานหนักกันมาก เนื่องจากเป็นทั้งตำรวจและเป็นครู พวกเขาทำงาน 2 บทบาท

เคยสอบถามความรู้สึกของพวกเขา แล้วเขาบอกว่าพอเห็นเด็กแล้วสงสาร จากความรู้สึกที่มาทำงาน

แรก ๆ อยากลงดอยไปไม่อยากทำแล้ว แต่พออยู่ไปกลับรู้สึกผูกพันกับเด็กมายมายจนเป็นความเคยชิน

ที่จะอยู่กับเด็กน้อยไปนาน ๆ .....................

คำสำคัญ (Tags): #ความประทับใจ
หมายเลขบันทึก: 172874เขียนเมื่อ 25 มีนาคม 2008 10:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 23:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

สวัสดีค่ะ

ใช้การเขียนจากประสบการณ์ตนเอง

ทั้งหมดค่ะอย่าลืมอ่านนะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท