บทบาทชีวิตพนักงานส่งเสริมสหกรณ์จังหวัดแม่ฮ่องสอน
พนักงานราชการ ทำอยู่ที่นั่นประมาณ 1 ปี การดำเนินชีวิตและลักษณะงานที่ทำคือ ออกพื้นที่ไปแนะนำ
และจัดทำบัญชีให้กับสหกรณ์ต่าง ๆ ซึ่งข้าพเจ้ารับผิดชอบ อำเภอขุนยวม อำเภอแม่ลาน้อย อำเภอแม่
สะเรียง รวม 3 อำเภอ ต้องเดินทางไปทุกอาทิตย์โดยบางที่ก็นั่งรถเมล์ไป หรือรถของหน่วยงานราชการ
ที่มีคนขับรถไปส่ง ข้าพเจ้าเป็นคนแม่ฮ่องสอน แต่ไม่คอยได้ไปไหนไกล ๆ เพิ่งมีโอกาสได้ไปกับหน่วย
งานนี้ คิดว่าตนเองโชคดี และมีกำไรชีวิตความประทับใจในการไปแต่ละที่มีมากมาย การเดินทางแม้จะ
มีความยากลำบากต้องขึ้นไปบนดอยเห็นชีวิตชาวบ้านในที่ ที่ต่างกัน ก็เหมือนกับว่าเราไม่เคยสัมผัส
พอไปสัมผัส แล้วรู้สึกดี ที่ข้าพเจ้าไปบ่อยคือโครงการหลวงแม่ลาน้อย อากาศดีมาก เย็นตลอดปี
มีการปลูกดอกไม่นานา ๆ ชนิด ชาวบ้านปลูกผักปลอดสารพิษ ทอผ้าขนแกะ ทำโครงการหลวง
อยู่อย่างเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเลี้ยงตนเองและครอบครัว การทอผ้าขนแกะเป็นพระราชดำริจากสมเด็จ
พระราชินี โดยมีการทำกันอย่างจริงจัง อีกอย่างอำเภอแม่ลาน้อยถึงแม้จะเป็นบนดอยสูง ซึ่งมีการปลูก
กาแฟอาราบิก้า ส่งขายต่างประเทศ และร้านขายกาแฟสตาร์บั๊ค ซึ่งขายดีมากเป็นการเพิ่มรายได้ให้กับ
ชาวบ้าน มีโครงการเกิดขึ้นบนดอยมากมายส่งผลให้ชาวบ้าน ซึ่งเป็นชาวเขาเผ่าละว้า หรือลั้ว มีชีวิต
ความเป็นอยู่ที่ดีมาก เป็นคนที่มีจิตใจดีงาม น้ำใจของคนดอยนั้นเป็นอะไรที่น่าประทับใจ
อำเภอแม่ลาน้อย มีโรงเรียน ตชด. อยู่ 1 โรง คือโรงเรียนบ้านแม่ลางิ้ว ซึ่งข้าพเจ้าเคยไปร่วมเตรียม
งานรับเสด็จพระเทพฯ เมื่อปี 50 ซึ่งเป็นการทำงานที่ร่วมแรงร่วมใจกับหน่วยงานหลาย ๆ หน่วยงาน
ซึ่งหน่วยงานที่ข้าพเจ้าทำงานอยู่ จะดูแลในเรื่องการจัดทำบัญชีของสหกรณ์โรงเรียน โดยนักเรียน
จะเป็นคนลงบัญชีประจำวันเองทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการขายสินค้า ซื้อสินค้า การขายเชื่อ
และมีสินค้าการเกษตรซึ่งทางโรงเรียนมีการส่งเสริมให้นักเรียนปลูกผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลากินเอง
โดยจะมีครู ตชด. ช่วยดูแล เด็กนักเรียนมีทั้งไปกลับ และนอนที่โรงเรียน ส่วนมากจะเป็นเด็กที่ค่อนข้าง
ยากจนหรือไม่มีโอกาสเรียนหนังสือ สภาพทั่วไปหลังจากปรับสภาพที่โรงเรียนแล้วนักเรียนก็จะ
ดีมากขึ้น ครูตชด. ทำงานหนักกันมาก เนื่องจากเป็นทั้งตำรวจและเป็นครู พวกเขาทำงาน 2 บทบาท
เคยสอบถามความรู้สึกของพวกเขา แล้วเขาบอกว่าพอเห็นเด็กแล้วสงสาร จากความรู้สึกที่มาทำงาน
แรก ๆ อยากลงดอยไปไม่อยากทำแล้ว แต่พออยู่ไปกลับรู้สึกผูกพันกับเด็กมายมายจนเป็นความเคยชิน
ที่จะอยู่กับเด็กน้อยไปนาน ๆ .....................
สวัสดีค่ะ
ใช้การเขียนจากประสบการณ์ตนเอง
ทั้งหมดค่ะอย่าลืมอ่านนะค่ะ