ผอ.ขอเล่าด้วยคน(๒๓)วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน

การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขได้ต้องเข้าใจ วางใจ และยอมรับซึ่งกันและกัน

    เมื่อวันที่ 26 - 29  กุมภาพันธ์  2551  ได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปกับรองนายกเทศมนตรี  ผู้อำนวยการโรงเรียนกีฬาเทศบาลนครนครราชสีมา และคณะนักกีฬา  ไปประเทศมาเลย์เซีย  เพื่อศึกษาดูงานการจัดการเรียนการสอน  โรงเรียนกีฬาบูกิตจาริล  กรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลยืเซีย  โดยมีรองผู้อำนวยการโรงเรียนกีฬา และคณะมาให้การต้อนรับ ได้ชมกิจการใของโรงเรียนที่นี่แล้ว  ประทับใจตรงที่ นักเรียน  ครู  และประชาชนของมาเลย์เซียอยู่รี่วมกันได้เป็นอย่างดี  ถึงแม้จะประกอบด้วยชนหลายเชื้อสาย  เช่นเชื้อสานจีน  เชื้อสายอินเดีย  เชื้อสายมาเลย์เซีย  นับถือศาสนาก็คนละอย่าง  วัฒนธรรมก็คนละอย่าง  วิถีชีวิตก็คนละอย่าง  ที่เห็นได้ด้วยตาคือการแต่งกายที่แตกต่างกัน  แต่สามารถอยู่ร่วมกันได้เป็นอย่างดี  เช่นการแต่งกายก็ไม่เหมือนกัน  การรับประทานอาหารก็ต่างกัน  บ้างก็รับประทานอาหารด้วยมือ  บ้างก็รับประทานอาหารด้วยช้อนส้อม  อาหารอิสลาม  อาหารนานาชาติ  เป็นอาหารคนละชนิดกัน  แต่ก็อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข  ได้แต่คิดว่าทำไมหนอ  พวกเราจะได้มีโอกาสให้การยอมรับกันอย่างนั้นบ้าง จากการสอบถามได้ทราบว่าทุกคนจะให้การยอมรับซึ่งกันและกัน  เมื่อยอมรับแล้ว  ก็ทำความเข้าใจในข้อที่แตกต่างกัน  และให้เกียรติกัน ไม่ก้าวก่ายหน้าที่กัน  ไม่ดูถูกกัน  ส่งผลให้ไม่มีโอกาสที่จะทะเลาะกัน  จึงนับเป็นประเทศที่มีความสงบอีกประเทศหนึ่งทำให้สามารถพัฒนาได้อย่างต่อเนื่อง

[คนพิษณูโลก]

ในสวนที่มีต้นไม้ไม่กี่ชนิด กับสวนที่มีต้นไม้หลากหลายชนิด ต้นไม้ก็เจริญเติบโตได้ทั้งนั้น

ที่สำคัญคนดูแลสวนต้องขยันให้น้ำ ใส่ปุ๋ย ตัดแต่งกิ่งใช่ไหมครับ