คัมภีร์ "โพสะราดและสังคะปะกอน" (7) บทลงโทษหญิงหลายใจ ชายชู้ และสามีเก่า
คัมภีร์โพสะราดและสังคะปะกอนวันนี้ ผมยังเลือกบทที่น่าสนใจว่าด้วยสตรีในกฎหมายลาวโบราณอยู่นะครับ ครั้งก่อนเป็นการกล่าวว่าด้วยลักษณะของ "เมีย 12 จำพวก " ซึ่งนับว่าเป็นลักษณะที่มองตามสายตาปัจจุบันพวกนางน่าสงสาร น่าเห็นใจอยู่ไม่น้อย
วันนี้ว่าด้วย "โทษหญิงเล่นชู้" (น.13) ลองมาดูกันว่าสาระจะน่าสนใจเพียงใด
แบ่งศึกษาเป็นวรรค ๆ ดังนี้ครับ
1. โทดยิงหลิ้นซู้...จะก่าวยิงแพดสะหยาโดยมาดตา 6 สะถาน นอกใจพานหลิ้นซู้ผัวบ่ยู่ตามซายมาเถิงเคหาหน อันหนึ่ง : โทษหญิงเล่นชู้... จะกล่าวหญิงแพศยาโดยมาตรา 6 สถาน นอกใจพาลเล่นชู้ผัวบ่อยู่ตามชายมาถึงเคหาหน อันหนึ่ง : ศัพท์ 1) หลิ้น : เล่น 2) เถิง : ถึง
2. ยิงลนลักหลอนแบะซายนอนฮามที่วันเดียวมี 3 ซู้ อันหนึ่ง : หญิงดิ้นรนลักลอบแบะท่านอนกับผู้ชายไม่เป็นที่วันเดียวมี 3 ชู้รัก อันหนึ่ง : ศัพท์ 1) หลอน : แอบ ทำอะไรลับหลัง 2) ฮามที่ : ไม่เป็นที่(ฮาม: เหินห่าง ว่าง เว้น ในที่นี้คือ ไม่เป็นที่) 3) ซู้ : ภาษาอีสาน/ลาว มีความหมาย 2 อย่าง คือ แปลว่าคู่รัก/คนรัก และอีกอย่างแปลว่าชู้ที่ลักลอบกันแบบภาษาไทย
3. ฮู้ปับได้เอาสินไหม สองถ้า หนึ่งราคารับจ้าง อันหนึ่ง : (ถ้า)รู้ปรับเอาสินไหมได้ สอง(ถ้วน : เท่า?) เท่า (หนึ่ง) ของราคารับจ้าง (หญิงที่มีหลายชู้เพื่อแลกกับเงิน?)
4. บ่ว่างเว้นซั่วนอกใจผัวสอง กํเทียวขํขับลำท่านให้จำจงแน่ : ไม่ว่างเว้นชั่วนอกใจมีผัวสอง เที่ยวขอ(เงิน) จากผู้ชาย (โดย) ขับร้องหมอลำ ให้จดจำ(หญิงผู้นั้น)ให้แน่ชัด
5. เหล่านี้แหละแพดสะหยาถ้าพิจาระนา เป็นสัดให้ยิงทัดดอกสะบา ฮ้อยมาลาใส่สะแอวไค้วปะนาแอกพาดบ่าทั้งยิงซาย เหมือนควายเทียมไถตะเวนไป 3 วัน : เหล่านี้แหละหญิงแพศยาถ้าพิจารณาเป็นความสัตย์ ให้หญิงนั้นทัดดอกชบา ร้อยมาลาใส่รอบเอว ไขว้แอกทำนาแยกพาดบ่าทั้งหญิงและชาย(ชู้) เหมือนควายเทียมไถตระเวณไป 3 วัน : ศัพท์ 1) สะแอว : เอว บั้นเอว 2) ปะ : แยก ทิ้ง เช่น ผัวปะเมีย (ออกเสียง ผัวป๋าเมีย) : ผัวแยกทาง/หย่าร้างกับเมีย
6. ถ้าผัวมันยังฮักไค่จะหนีให้ปะจาน ฮักยิงพานอีกเล่า ท่านให้เอาซายผัวเทียมเป็นงัวข้างหนึ่ง เพาะดื้ดึงหลงไหล จะปับซู้นั้นมิได้ ให้แต่โทดปะจานแล : ถ้าผัวมันยังรักใคร่ จนฝ่ายหญิงจะคิดหนี(กลับไปหาผัวเก่า) ให้ประจาน ผัวเก่ายังรักหญิงพาลนี้อีกเล่า ท่านให้เอาชายผัวเทียมเป็นวัวอีกข้างหนึ่งเพราะดื้อดึงหลงไหลเมียเก่าอยู่ จะปรับชู้นั้นมิได้ ให้แต่โทษประจาน(ชู้) แล
จะเห็นได้ว่าในกฎหมายมองว่าการประพฤติผิดศีลกาเมสุมิฉาจารของหญิงเป็นความผิดร้ายแรงมาก ถึงขนาดว่าไม่ยอมให้สามีเก่าของนางยกโทษหรือให้อภัย ถ้าสามียังรักอยู่ก็ให้ลงโทษให้ร่วมกับเมียแบกแอกดั่งวัวเทียมเกวียนตระเวณประจานตนเอง และทำให้ชายชู้ได้รับโทษเบาลง ไม่ต้องโดนปรับไหมอะไร แอกก็ไม่ต้องแบก เพียงแต่ถูกกล่าวประจานเท่านั้น
น่าเห็นใจใครบ้างครับระหว่าง "หญิงแพศยาโดยมาตรา 6 สถาน" กับชายผัวเก่าซึ่งหากยังรักและให้อภัยเมียก็ต้องโดนกฎหมายเอาผิดลงโทษ ขณะที่ชายชู้ไม่ต้องโดนปรับแค่ถูกประจานเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เหตุผลและบริบทของสังคมโบราณก็ย่อมมีเหตุมีผลในสังคมยุคนั้น ๆ ยากที่เราจะเข้าใจ และไม่น่าเชื่อ เช่นเดียวกันหากข้ามเวลาแบบโดราเอม่อนมาได้ คนโบราณก็คงไม่เชื่อเหมือนกันว่ามาตรฐานทางคุณธรรมจริยธรรมของการมีรักสัมพันธ์ของคนในสังคมปัจจุบัน จะเป็นดังที่เราเห็นเช่นทุกวันนี้..ได้อย่างไร...
หมายเหตุ ผมขอเปลี่ยนชื่อตอนจาก ชะตากรรมของ "หญิงแพศยาเล่นชู้" มาเป็น บทลงโทษหญิงหลายใจ ชายชู้ และสามี เมื่อ 5 มี.ค. 51 05.10 น.
ความเห็น (13)
สวัสดีค่ะ คุณครูชา
- โหดดีเนาะค่ะ
- ป้าแดง สมัยก่อน กะสิเป็นคือกันนี่แล่ว จักไดมีกฎหมายออกมา ให้เป็นตาย่าน ปานนี้ค๊า
- แต่อ่านยั่กยากอยู่เนาะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับป้าแดงครับ
- "โหดดีเนาะค่ะ"
- ส่วนผมว่า แปลกดีสำหรับยุคนี้นะครับ
- แต่ดูแล้วการตั้งหวังในมาตรฐานศีลธรรมสมัยนั้นคงสูงมาก ๆ
- จึงเหมือนภาพการทรมานผู้ตกนรกในวัด ที่ใช้หอกทิ่มแทงให้ผู้ประพฤติผิดหนีขึ้นต้นงิ้วหนาม ซึ่งดูโหดเช่นกัน
- ขอขอบคุณครับ
- ดูเหมือนผู้ชายที่เป็นชายชู้จะโทษน้อยไปนะคะ
- ส่วนฝ่ายหญิงแม้จะไม่เหมาะอย่างไร แต่ดูบทลงโทษก็น่ากลัวไม่น้อย โดยเฉพาะการประจาน
- สวัสดีครับคุณดาริกาครับ
- ในสังคมโบราณความเท่าเทียมกันของบทบาทสตรีในสังคม ไม่เหมือนปัจจุบัน
- ในเรื่องความผิดทางเพศจึงสูงกว่าฝ่ายชาย ในขณะที่ฝ่ายชายยิ่งมีศักดิ์ใหญ่ ยิ่งมีภรรยาได้มาก และถูกยกย่องว่ามีอำนาจและบารมี
- ปัจจุบันก็อาจมีความรู้สึกอย่างนี้อยู่บ้าง แต่ก็ได้รับการยอมรับน้อยลง...
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีครับอาจารย์
- ข้อสงสัยก็คือ คัมภีร์ "โพสะราดและสังคะปะกอน" เขียนขึ้นในสมัยใด ของลาว?
- อาจารย์ครับ ขออนุญาตนำไปอ้างในบทความเรื่อง ดอกทอง นะครับ เดี๋ยวทำลิงค์มาที่หน้านี้ให้ครับ ขอบคุณค้าบบบ
- สวัสดีครับคุณ5. กวินทรากร ครับ
- จาก "ข้อสงสัยก็คือ คัมภีร์ "โพสะราดและสังคะปะกอน" เขียนขึ้นในสมัยใด ของลาว?"
- ในบทเกริ่นนำ หรือคำขึ้นพระบรมราชโองการ(น.1)ของคัมภีร์ได้บอกไว้ชัดเจนครับว่า เขียนในปีจุลศักราช 1137 ตรงกับ พ.ศ. อะไร เทียบปีได้เลยครับ
-
- ถ้าเขียนแบบไทยจะขึ้นได้ว่า "ศุภมัสดุจุลศักราช ๑๑๓๗ ...."
- ส่วนผู้จัดพิมพ์ให้ดูที่ผมอ้างอิงท้ายบทในตอนแรก ๆ ได้เลยครับ
- ขอบคุณครับ
- คุณ5. กวินทรากร ครับ
- เทียบปีให้ซะเลย ปีจุลศักราช 1137 บวกกับ 1181 เป็น พ.ศ. 2318 ปีที่ 8 แห่งแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าตากสิน แห่งกรุงธนบุรี ครับ
เอกรงค์ KKU
ขอบคุณเรื่องดี ๆ แปลก ๆ
- สวัสดีครับคุณเอกรงค์ KKU
- ขอบคุณมากที่เข้ามาเยี่ยมครับ
สวัสดีค่ะคุณครูชา
คุณครูสบายดีหรือเปล่าคะ เบิร์ดแวะเวียนมาหลายหน รออ่านตอนต่อไปน่ะค่ะ ^ ^
แต่วันนี้เบิร์ดแวะมากราบอวยพรวันสงกรานต์ค่ะ ขอให้คุณครูชาพร้อมครอบครัวมีความสุข สดชื่น ฉ่ำเย็นใสตลอดไปนะคะ
สวัสดีครับคุณเบิร์ด
ครับผมยังสบายดีครับติดตามหลายๆ ท่านรวมทั้งคุณเบิร์ด อยู่เสมอ ขอบคุณมากที่แวะเวียนมาเยี่ยมครับ และขออภัยที่ขาดช่วงการบันทึก"โพสะราดและสังคะปะกอน" มาระยะหนึ่ง ไม่นานคงมีตอนต่อไปครับ
ขอรดน้ำสงกรานต์พร้อมอวยพรให้คุณเบิร์ด ประสบสุข สมดังปองหมาย เป็นที่รักของชาว G2k และคนใกล้ไกลยิ่งขึ้นตลอดไปครับ
- สวัสดีค่ะ ปีใหม่ไทยค่ะคุณครูชา
- ป้าแดงแวะมารดน้ำขอพรค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทย-ลาววันเนาสงกรานต์
ครับป้าแดงผู้สวยจริงสวยนานและสุดเท่
เป็นมณีแดงคนสวยแซ่เฮ
อะไรจะเก๋ปานนั้น
หวังสิ่งใดขอให้ได้
การงานการเงินใช้จ่ายสุขสันต์
ทั้งครอบครัวลูกหลานชื่นบาน
ในวันสงกรานต์ปีนี้เทอญ