เคยได้ยินหลายคนเปรียบเปรยการทำงานห้อง Lab. เหมือนเป็นการ "ปิดทองหลังพระ" เผลอ ๆ ก็ "ใต้ฐานพระ" เลยทีเดียว เพราะมีอยู่หลาย ๆ ส่วน ๆ ที่อาจจะไม่รู้จัก หรือไม่เคยได้ยินอาชีพ นักเทคนิคการแพทย์ พนักงานวิทยาศาตร์การแพทย์ ฯ แม้แต่ผู้เขียนเองตอนเลือกเรียนก็ไม่ใช่ว่าจะรู้จัก แต่เห็นคำว่าเทคนิค ก็คิดว่าออกแนวสไตล์บู๊ ๆ เดา ๆ เอาว่าคงเป็นเรื่องการรื้อ ๆ ซ่อม ๆ เครื่องมืออุปกรณ์ทางการแพทย์ เราต่างกับพยาบาล แพทย์ที่มีโอกาสปฏิสัมพันธ์กับผู้ป่วยโดยตรง เอ๊ะ หรือว่าจะโชคดี
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ เพราะเมื่อมีเสียงกริ่งโทรศัพท์เร่งผล ตามผล พร้อมด้วยน้ำเสียงร้อนรน ของแพทย์และพยาบาล บางครั้งก็บอกว่าอาการผู้ป่วยแย่มาก ๆ หรือผู้ป่วยเป็นเด็ก ๆ เล็ก ๆ เพิ่งคลอด อาการไม่ดี ขอผลด่วน เราก็จะช่วยกันรีบเร่งตะโกนบอกต่อ ๆ กันไปตามจุดต่าง ๆ ที่ต้องการการทดสอบนั้น ๆ พร้อมกับเอาใจช่วยอยู่ห่าง ๆ
ลืมบอกไปค่ะว่าช่วงนี้งานมาก ๆ จริง ๆ ถ้าตามผลเฉย ๆ เราก็ขอให้รอ เพราะบางครั้งเหตุผลที่ขอด่วนก็เพราะอยากจะตรวจผู้ป่วยให้หมด มีเหลืออยู่ไม่กี่ท่านอะไรประมาณนี้ก็มี หรือหมอจะไม่อยู่แล้ว บางครั้งโดยเฉพาะช่วงเช้าถึงก่อนเที่ยงเราก็เลยจำเป็นต้องระงับ ขอเลือกด่วนเฉพาะรายที่ผู้ป่วยอาการไม่ดี ที่เหลือก็เข้าคิวตามลำดับ แต่โดยส่วนมากถ้าผู้ป่วยอาการหนัก แพทย์หรือพยาบาลที่โทรมาก็จะบอกเราตั้งแต่แรก
แม้เราไม่ได้รับรู้ถึงปฏิกิริยาของผู้รับบริการโดยตรง แต่ผลการทดสอบที่ออกมานั้นก็พอทำให้เราหดหู่ไปด้วย หรือบางครั้งโทรบอกค่าในกรณีที่ค่าผิดปรกติมาก ๆ แต่คำตอบที่ได้รับบอกว่า ผู้ป่วยเสียแล้ว เราก็จะเศร้ากันไปทั้ง Lab.
อ๊ะ ๆ คิดว่าคนทำงานห้อง Lab. เคมีคลินิก (เรียกย่อ ๆ เค็ม) เป็นอย่างไร บอกให้ก็ได้ว่า....
ชีวิตล้วนมีหลายรสชาด เหมือนความแตกต่างของแต่ละคน แม้เราไม่ค่อยมีอะไรที่เหมือนกันนัก แต่เราก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขๆๆๆๆ
คิดถึงพระบรมราโชวาทของในหลวง "การทำงานด้วยน้ำใจรักต้องหวังผลงานนั้นเป็นสำคัญ แม้จะไม่มีใครรู้ใครเห็น
ก็ไม่น่าวิตก เพราะผลสำเร็จนั้นจะเป็นประจักพยานที่มั่นคง ที่พูดเช่นนี้ เหมือนกับ สอนให้ปิดทองหลังพระ การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจำเป็นก็ต้องปิด ว่าที่จริงแล้วคนโดยมากไม่ค่อยชอบปิดทองหลังพระกันนัก เพราะนึกว่า ไม่มีใครเห็น แต่ถ้าทุกคนพากันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้..."
ในหลวงท่านให้กำลังใจ ชอบแล้วก็เลยเก็บไว้ในสมุดบีนทึกค่ะ