กำลังใจ...จากเพื่อนเสี่ยวเกลอ
หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา พบกับสิ่งที่เป็นจริงหลายอย่างเกี่ยวกับนักศึกษา ที่ต่างจากสิ่งที่ควรเป็นหรืออยากให้เป็น การตกอยู่ในสภาพที่ขัดแย้งกันเช่นนี้สร้างความ "หนัก" ในใจโดยไม่รู้ตัว
งานชิ้นสุดท้ายของสัปดาห์คือการประชุมปรับปรุงหลักสูตร ....มีคนพูดถึงความต้องการของนายจ้าง ..ถูกแย้งด้วยความเห็นว่า "น่าจะมองว่าเราอยากผลิตบัณฑิตแบบไหนมากกว่า" เราได้รับมอบหมายให้ทำตรงนี้ ...คุยกับคณาจารย์... บัณฑิตที่อยากเห็น หลักสูตรที่อยากให้เป็น...
ออกมาเปิดบล็อก บันทึกของอาจารย์ทิพวัลย์ บันทึกของอาจารย์ภีม พูดถึง"ความดี" อาจารย์เอกพูดถึง "ความดี และ ความงาม" นึกถึงอาจารย์ป๋วยที่พูดถึง "ความจริง ความงาม ความดี "... บันทึกของอาจารย์แสวง พูดถึง "ความเป็นไท"... จะแปลงสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร หรือทำได้เพียง "นอกหลักสูตร" อาจารย์ในคณะท่านอื่นๆจะคิดถึงสิ่งเหล่านี้หรือไม่อย่างไร
ออกจากมหาวิทยาลัย ...วางแผนไว้ว่า สามทุ่มต้องออกเดินทางไปหมอชิต แต่บอกตัวเองว่า ครั้งนี้ร่างกายไม่ไหว ในใจแวบหนึ่งถามตัวเองว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ จะบอกใครก่อน แล้วให้คำตอบตัวเองว่า จะบอกคนที่เราคิดว่า เขาจริงใจกับเรามากที่สุด
ตัดสินใจว่า คงไม่ไปขอนแก่นแล้ว แต่ก็เป็นห่วงคนที่รออยู่ จึงโทรไปขอนแก่น.. สมาชิก "เพื่อน เสี่ยว เกลอ" อยู่ที่นั่น ถึงไม่มีพี่เรืองจากนครศรีฯ เพราะติดเร่งเกี่ยวข้าวเนื่องจากฝนผิดปกติ แต่ก็มีพี่ๆจาก กระบี่ กรุงเทพฯ มุกดาหาร ชัยภูมิ โคราช และเจ้าภาพขอนแก่น
เสียงใสๆของอาจารย์จรังศรีบอกความดีใจ ความจริงใจที่มีให้กันนั้นสัมผัสได้ ได้บ้านดินเพิ่มอีก 2 หลัง.. ชาวบ้านทำปุ๋ยหมักได้หลายสิบกิโลแล้วอาจารย์ เงินเพื่อนเสี่ยวเกลอเอาไปซื้อลูกวัวส่งให้ชาวบ้านดินเรียบร้อยแล้ว คุณมืดแห่งสวรรค์บ้านดินได้ลูกสาว.... กลุ่มชัยภูมิกำลังระดมทุนซื้อที่ดินมาให้ชาวบ้านแบ่งกันทำกิน .... เรื่องนี้เราบอกให้เพื่อนเสี่ยวเกลอคุยกันก่อน ส่วนเราเองก็กำลังปรึกษากับป้าหมูอยู่
เดือนเมษายน เรานัดจะไปเจออาจารย์จรังศรีที่ศูนย์ป๋วยฯ ชัยนาท ..ที่ที่อาจารย์จรังศรีและพรรคพวกไปช่วยสร้างบ้านดินไว้และมีท่านรองนายกฯไพบูลย์ไปเปิดงาน...
ป้าบัวเฮียงจากมุกดาหารก็ส่งเสียงมาตาม(ไร้)สาย น้ำเสียงระรื่นชัดแจ๋วอย่างเคย... เราทำศูนย์เรียนรู้ได้สองหมู่บ้านแล้วอาจารย์ .... ภาษาแม่บัวเฮียงยังฟังยากสำหรับเราอยู่ดี ...
พีๆหนุ่มๆไม่อยู่ตรงนั้น ก็เลยยังไม่ได้คุย.... แต่ได้คุยกับพี่เรืองไว้ว่า ปิดเทอมจะชวนพี่เรืองไปเยี่ยมพี่มะที่จะนะ
นี่คือกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ ที่รู้ว่าสามสี่ปีที่ทำงานไปนั้น เกิดประโยชน์ต่อชาวบ้าน แม้ยังไม่เป็นระบบนัก แต่ผลงานก็เกิดขึ้นได้ เราคิดว่าระบบนั้นค่อยๆสร้างขึ้นได้เมื่อเห็นบทบาทและงานที่ต้องทำ เรารู้ว่าทุกคนที่ไปขอนแก่นนั้น ไปด้วยใจและศรัทธาที่มีต่อกันอย่างแท้จริง
สำหรับเราที่มีหลักคิดอยู่แค่ว่า.. อยู่ที่ไหนก็ได้ที่เขาจริงใจกับเรา .ต้องการเรา.. การไม่ได้ไปขอนแก่นเหมือนผิดคำมั่นสัญญา..แต่คิดว่าทุกคนคงจะเข้าใจ..และที่จริง ชาวบ้านก็เก่ง คิดค้นจินตนาการและดำเนินการกันเองได้ ..นั่นจะยั่งยืนกว่าการจัดการโดยคนนอก
ท้ายที่สุด ความหนักในใจที่สะสมมาจนสุดสัปดาห์ก็ผ่อนคลายลงเพราะเสียงใสๆด้วยน้ำใสใจจริงของอาจารย์จรังศรีกับแม่บัวเฮียงนั่นเอง
ความเห็น (8)
- พี่ปัทครับ
- ดีใจที่พี่มีกำลังใจ
- เข้ามาอ่านทุกตอน
- ไปได้ไปไหนถึงแม้ว่าจะมีงานยุ่ง
- ถ้ามีโอกาสคงได้ไปลงชุมชนกับพี่ปัทบ้างนะครับ
- มาให้กำลังใจพี่ปัทอีกคน
- ขอบคุณครับ
- การอ่านงานของท่านอาจารย์ในวันนี้ ทำให้ผมมีความรู้สึกแปลกๆ และนึกไปว่า งานเขียนนี้น่าจะคล้ายกับการจับพู่กันจีนแล้วระบายออกมาเป็นรูปอะไรสักอย่างที่กลั่นออกมาจากความรู้สึกถึงอะไรบางประการ
- ขอให้ท่านอาจารย์มีสุขภาพดีครับ
อาจารย์ขจิตคะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านและเข้ามาให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอค่ะ ไม่ได้เจออาจารย์เสียนาน คงจะได้มีโอกาสเจอกันอีกนะคะ และถ้าโอกาสเอื้อก็อาจจะได้ไปลงชุมชนด้วยกันค่ะ ระยะนี้ไปช่วงสั้นๆ ไม่ค่อยได้เป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ค่ะ
คุณบางทรายคะ
แม่บัวเฮียงอยู่หมู่บ้านหนองสระพัง ต.โพนงาม อ.คำชะอี ค่ะ เป็นแกนนำกลุ่มศูนย์รวมน้ำใจเกษตรทฤษฎีใหม่ และเป็นเครือข่ายมุกดาหารประสานมิตรค่ะ
แม่บัวเฮียงทำอาหารแปรรูปเก่งมากค่ะ ไส้กรอกอีสาน..และอื่นๆ
ถ้ามีโอกาสขึ้นมุกดาหารคงได้ไปเยี่ยมแม่บัวเฮียง (ยังไม่รู้เมื่อไหร่) เผื่อจะได้แวะไปเยี่ยมคุณบางทรายบ้าง
อาจารย์ นม.
ท่านนี้อยู่ใกล้กันแต่ไม่เคยได้เจอกัน (ต้องไปเจอกันที่หาดใหญ่ !!)
พี่เป็นคนชอบภาพวาดพู่กันจีน เพราะมันเรียบง่าย จริงใจ ไม่ปรุงแต่ง (จริงใจอีกแล้ว.. ความจริงใจนั้น ใครๆก็ชอบไม่ใช่หรือคะ)
และอาจจะเป็นจริงที่ได้ "กลั่น" อะไรบางอย่าง เพราะคนที่ผ่านชีวิตมากว่า 40 ปี ย่อมผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านดีผ่านร้าย โดยเฉพาะกับการเต็มร้อยกับทุกเรื่อง ก็ย่อมสะเทือนกับผลลัพธ์ที่ดีบ้างไม่ดีบ้างค่ะ
ขอให้กำลังใจกับงานที่อาจารย์ทำอยู่นะครับ
ความตั้งใจและความปรารถนาดีที่มีอย่างมากมายของอาจารย์ แม้ไม่อาจแปลงเป็นทุกการกระทำได้ แต่จะสะสมหลอมรวมเป็นบุญกุศลในใจ ที่อาจารย์สามารถแผ่ให้แก่ผู้อื่นในภายหลังได้ เมื่อต้องการครับ
พิพัฒน์
ขอบคุณคุณพิพัฒน์มากค่ะ อีกสามเดือนครั้งหน้า เห็นว่าพรรคพวกจะเจอกันที่ชัยภูมิค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ