๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๐
เป็นวันที่ผมไปรับเจ้าสองตัวมาจากบ้านอาจารย์ของผม อ.สมชาย วัฒนอาภรณ์ชัย
เจ้าโซดา เดินเข้ามารับแขก ต้อนรับผมยังกับว่ารู้จักกันมาตั้งแต่เกิด ให้ผมได้ลูบคลำมันจนหนำใจ มันคงรู้ว่า ผมต้องหลงรักมันแน่ด้วยวิธีนี้
ส่วน เจ้าชาเย็น เดินเลียบๆเคียงๆอยู่ห่างๆ แล้วพอตอนจะต้องจับขึ้นรถ อาจารย์ผมก็ต้องใช้กลยุทธล้อมจับมัน เพราะปกติมันจะไม่ยอมให้แตะต้องตัวเลย มันหนีไป จนมุม อยู่ข้างกระถางต้นไม้ ถึงได้ยอมให้ผมจับต้องตัว
ผมเตรียมลังคอมพิวเตอร์ซึ่งใหญ่มากๆ พอจะใส่เจ้าสองตัวแล้วเอาขึ้นหลังรถของผมได้ กว่าจะจัดการเอาลังที่มีหมาสองตัวขึ้นรถได้ก็เล่นเอาผมเหงื่อตก หลังจากปิดกระโปรงหลังเสร็จ เดินกลับมานั่งประจำที่คนขับ เจ้าโซดาก็กระโจนจากลังที่มันนั่งอยู่ด้านหลัง ข้ามเก้าอี้แถวหลัง ผ่านเก้าอี้แถวหน้ามานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อที่เก้าอี้ข้างคนขับกับผม แถมยังทำท่าจะมาถือพวงมาลัยขับรถแทนผมเสียอีก
ไม่ได้การแน่ ถ้าเธอยังนั่งอยู่ตรงนั้น ผมคงเอารถไปลงข้างทางแหงๆ จึงต้องลงจากรถไปอีกครั้งแล้วจับมันใส่ลังใหม่อีกหน คราวนี้ เอาโซ่ที่ล่ามคอเธอผูกไว้กับราวจับตรงด้านหลัง เธอจึงสงบลง ผมถึงออกรถได้
ตลอดระยะทางกิโลกว่าจากบ้านอาจารย์ผมกลับมาบ้าน ผมขับรถช้ามากๆ กลัวทั้งมันจะตื่นและเมารถ ผมมองกระจกหลังไปดูมันเป็นระยะ มองเห็นเจ้าโซดากระสับกระส่าย หันรีหันขวาง เดี๋ยวเห็นหัว เดี๋ยวเห็นขาหน้า เดี๋ยวเห็นหางโผล่จากลังทีใส่มัน
ผมชักไม่สบายใจว่า เอ แล้วเจ้าชาเย็นมันหายไปไหนเนี่ย
พอกลับถึงบ้าน จึงรีบไปเปิดกระโปรงหลังรถ แล้วดูในลัง
เจ้าชาเย็นยังนั่งเรียบร้อยอยู่ตรงมุมลังกระดาษ ตำแหน่งและท่าทางเหมือนเดิม เหมือนกับตอนที่มันถูกผมอุ้มขึ้นมาใส่ลัง ท่าไหนท่านั้น แววตาไหนแววตานั้น ส่อความ สงบเสงี่ยมเจียมตัว เรียบร้อยสมเป็นสุนัขวัดเก่าจริงๆ
ในขณะที่เจ้าโซดา สาวเจ้ายังกระสับกระส่ายหันรีหันขวางไม่เลิก ใช้จมูกและขาหน้าสำรวจทุกสิ่งทุกอย่างในรัศมีที่มันยืดตัวไปถึง ออกอาการ สุนัขไฮเปอร์ช่างสำรวจ
สิ่งแรกที่มันทั้งคู่ทำ เมื่อหลุดออกจากลังกระดาษแล้วผมปลดโซ๋ที่คอ คือ กระโจนเข้าหากัน นัวเนียกันพัลวัน มันเป็นเพื่อนกัน
ต่อให้นิสัยต่างกันราวฟ้ากับดิน มันก็เป็นเพื่อนกัน
คนเราเสียอีกนะ แบ่งพรรคแบ่งพวก กินข้าวหม้อเดียวกันแท้ๆ หน่วยงานหนึ่งมีคนทำงานสองคน แต่มีสามก๊ก เป็นต้น
สวัสดีครับอาจารย์เต็ม
ยินดีด้วยนะครับกับลูกๆ ทั้งสอง
คนกินข้าวหม้อเดียวกันก็แค่นั้นแหละครับอาจารย์
เดี๋ยวนี้ข้าวมันปนสารเคมี เลยทำให้คนที่กินข้าวหม้อเดียวกันไม่ซึมซับ :)
โสทรครับ
น้องอดิศรครับ
สวัสดีครับอาจารย์
สวัสดีครับ
สวัสดีงับ คุณ โซดา กับ ชาเย็น
คุณอรครับ
สวัสดีครับ
เห็นน้องไซฯ โซดา แล้วคิดถึง โจบิ (การ์ตูนเรื่อง ยุ่งชะมัดเป็นสัตวแพทย์) ส่วนน้องชาเย็น ก็หน้าตาคล้าย เจ้าโป ที่บ้าน (แต่ตอนนี้ไปวิ่งเล่นบนสวรรค์แล้ว ด้วยอายุประมาณ 10 ปี)
เป็นสองสหายต่างพันธุ์ที่น่ารักมากค่ะ
ปล. เพิ่งรู้ว่าน้องโซดาอายุเท่าราอันเลยค่ะ 9 เดือนเหมือนกัน ^__^
คุณจูนครับ